Lögberg - 25.08.1955, Side 5

LÖGBERG, FIMMTUDAGINN 25. ÁGÚST 1955
5
AHIJGAMAL
Ritstjóri: INGIBJÖRG JÓNSSON
DAGURINN: 17. ágúst 1955
STAÐURINN: Ste. 3, Theodore Apts., Winnipeg
1 rúmi við vegginn hvílir
smávaxin kona, serh augsýni-
lega hefir verið einkar fríð;
andlitsfallið er fagurt enn og
svipurinn hreinn. Heyrnin er
dauf og sjónin döpur, en and-
inn er hress og vakandi. Hún
Þylur ljóð, kvæði og sálma;
augsýnilega er hún ljóðelsk
mjög, enda hefir hún fengist
við ljóðagerð sjálf að sögn,
þótt lítt hafi hún látið á því
bera. Þannig hefir hún þulið
Ijóðin sín í rökkrinu s.l. hálft
fjórða ár, sem hún hefir verið
rúmföst vegna beinbrots. Þeg-
ar sambandið við umheiminn
slitnaði að. mestu vegna
beyrnarinnar sem brást, undi
hún því að tala við sál sína,
°g rifja upp endurminningar
liðinna æviára,
Og árin eru óvenju mörg.
Hún á hundrað ára afmæli,
einmitt í dag. Þessi kona heit
ir Vigdís Bjarnadóttir Sam-
son. Hún er fædd að Hraun-
holti í Hnappadal í Snæfells-
nessýslu 17. ágúst 1855. For-
eldrar hennar voru Bjarni
Jónsson og Guðrún Jónsdótt-
ir. Hún ólst upp í heimasveit
sinni, og giftist þar Birni
Jónssyni úr sömu sveit. Þau
fluttust vestur um haf árið
1888, og áttu heima í Winni
peg, unz Björn lézt laust eftir
aldamótin. Þá fluttist Vigdís
til Dakota, kynntist þar og
giftist um síðir Samson Frið-
björnssyni Samson. Þau flutt-
ust til Elfros í Saskatchewan,
°g bjuggu þar lengi. Samson
er einnig dáinn. Fyrir tólJ:
árum. fluttist Vigdís enn til
^Vinnipeg, og hefir dvalist i
skjóli Önnu dóttur sinnar af
fyrra hjónabandi. Einnig á
hún son, Svein að nafni, al-
bróður Önnu; er hann bú-
settur austur við Atlantshaf,
Handaríkjamegin. Hjá henni
er nú einnig stödd uppeldis-
dóttir hennar, sem hún tók ti
fósturs frá móðurlífi, Emily
Atkinson, gift og búsett
öawson Creek, B.C.
Stofan er hlaðin blómum
hvar sem þeim verður við
komið, og fjöldi símskeyta
hggja í stafla á borði gömlu
konunnar. Meðal símskeyt-
anna er eitt frá Elísabetu
órottningu Bretaveldis, þar
eru einnig bréf frá forsætis-
ráðherra Canada, og frá for-
sætisráðherra Manitobafylkis.
Slómin eru frá ýmsum vinum
fjær og nær, svo sem stjórn
°g starfsfólki Hundson Bay
Verzlunarinnar, þar sem Anna
óóttir hennar vinnur, Mrs.
F*eters og dætrum hennar, Mr.
°g Mrs. L. Routh og fjöl-
skyldu, Djáknanefnd Fyrstu
lútersku kirkju, Siggu Hall-
dórsson, Mr. og Mrs. K. W.
Jóhannsson, Mrs. Doris
Bywater, nágrönnum á fyrstu
hæð íbúðarinnar, Theodore
Apts., Mr. og Mrs. J. V. Sam-
son, Mr. og Mrs. W. Hayton,
og einnig gjafir og bréfspjöld
úr ýmsum áttum.
En kærkomnasta skeytið
kom þó vafalaust frá afmælis-
hátíðarnefndinni í Efros. Það
hljóðar svo:
“The pioneers of Elfros,
Sask., celebrating Saskat-
chewans Golden Jubilee, send
their warmest greetings to
you, their oldest living
pioneer. Accept our very sin-
cere congratulations on your
birthdaý which will mark for
you a century of worthy liv-
ing. May God’s love continue
to unfold you, is the wish of
all your old friends here.“
Þessi kona hefir ekki setið
auðum höndum um dagana.
En hún hefir að kunnugra
sögn verið hin mesta dugnað-
ar- og eljukona, en um fram
allt hjartahrein og hjálpsöm.
Allt fram undir hundrað ára
Vigdís Bjarnadóttir Samson
afmæli sitt hefir hún ásamt
ljóðalestri sínum setið við að
prjóna vettlinga fyrir munað-
arlaus börn. A jólunum gaf
hún eitt sinn djáknanefnd
Fyrsta lúterska safnaðar 35
pör barnavettlinga til útbýt-
ingar. Ýmsar aðrar stofnanir
og einstaklingar hafa notið
elju hennar á sama hátt.
Hún, sem hefir verið ofur
fátæk og átt oft bágt, er nú
rík og sterk í hárri elli sinni.
Allt sem hún krefst af lífinu
er henni nú fúslega látið í té.
Blómin umhverfis hana eru
fögur og litrík, en sjálf er hún,
þótt fölnuð sé, fegursta blóm-
ið, reiðubúin til yfirfærslu í
aldingarð æðra lífs.
V. J. E.
UM MINJASAFN ÞJÓÐ-
RÆKNISFÉLAGSINS
Eins og skýrt hefir verið frá
fréttum frá síðasta þjóð-
ræknisþingi var þetta mál
rætt og afgreitt á þarin hátt
að sett var nefnd í það til
frekari framkvæmda. Hefir
Deirri nefnd nú komið saman
um það að vekja máls á þessu
í blöðunum til að byrja með
og sjá hverjar undirtektir
kunna að verða. Hugmyndin
er að safna í eitt gömlum
munum og handritum, sem
enn eru
íslendinga hér í landi, og
mynda þannig safn, líkt og
gert hefir verið í Utah, til
fróðleiks fyrir komandi kyn-
slóðir. Þótt mörg ár séu nú
liðin frá landnámstíð, og
seint sé byrjað á þessu, eru
enn líkindi til þess, að margt
kunni að finnast, sem á heima
í slíku safni. En með hverjum
hlut verður að fylgja stutt
greinargerð viðvíkjandi eig-
endum og öll söguleg skilríki,
sem fólk veit um er hlutina
sendir. Verður sú greinar-
gerð að vera að vera rétt og
nákvæm, því án hennar hefir
hluturinn ekki eins mikið
gildi sem sögulegt tákn liðins
tíma.
Hvað viðvíkur þörfinni á
þessu eru ef til vill skiptar
skoðanir, en nefndinni hefir
komið saman um, að hér sé
um mikilvægt atriði að ræða,
ekki einungis fyrir komandi
kynslóðir, heldur einnig fyrir
nútíð okkar hér og að þetta sé
beinlínis þjóðræknisspurs-
mál, sem þoli enga bið, ef vel
á að fara. En við verðum að
hafa það hugfast, að reyna að
gera þetta safn svo vel úr
garði, að það. verði okkur til
sóma. Við þurfum að gera það
eins fullkomið og unnt er, en
til þess þurfa að verða al-
mennar undirtektir.
Þessi stutta greinargerð er
nú birt til þess að vekja máls
á þessu til íhugunar fyrir
fólkið, og verða ef til vill ein-
hverjir til að skrifa um það
nánar seinna. En í nefndinni,
3g handritum , sem gem hefir málið með höndum,
til fra landnams í eru frú xngibjörg Jónsson, frú
Herdís Erickson í Arborg og
undirrituð. — Ef einhverjir
kynnu að hafa muni, er þeir
vildu leggja í þetta fyrirhug-
aða safn, þá má senda þá til
ofangreindra nefndarkvenna
hvenær sem er.
Marja Bjornson
COPINHAGEN
Heimsins bezta
munntóbak
Úrlausin:
Bankalán
Þér þarfnist ef til vill peninga til að
greiða læknishjálp, viðgerðir við heimilið,
sparnað víb notkun eldsneytis — eða í
öðrum tilgangi. Hikið ekki við að leita ráða
bankans. Það er vissasti vegurinn.
Fyrir atbeina löggiltra banka, er unt að
fá ódýr persónulán, smá og stór, til að mæta
knýjandi þörfum eða gera kjörkaup.
Hjá hvaða útibúi, sem er, getið þér reitt
yður á nærgætni, kurteisi og algerða
leynd. Það er auðvelt mál, að hlutast til um
lán, er endurgreiða má af tekjum yðar
gegn vægum afborgunum.
Það er ekki einasta að útibú hins löggilta
banka veiti persónulán, heldur annast þau
um þjónustu, sem grípur inn í velferð allra.
Aðeins löggiltir bankar veita full-
komna bankaþjónustu, sem innifelur:
SPARIREIKNIN G
GætitS peninga yðar vand-
lega; bankinn greiSir
reglubundna vexti, og
glæSir sparnaSarkendina.
IjANSTRAISTS
SKÍRTEINI
Þetta kemur sér vel fyrir
menn, sem þurfa aS fara
i löng ferSalög, eSa fram-
kvæma viSskipti í fjar-
lægS.
FERÐAMANNA-
AVISANIR
TryggiS ySur gegn þjófn-
aSi eSa þvi, aS týna
peningum; má skipta í
peninga hvar og hvenær,
sem er.
IjAN TIIi HEIMIIAS-
ITMBÖTA
Fyrir viSgerSir, breyt-
ingar, eSa viSauka viS
heimiliS.
HINIR LÖGGILTU BANKAR ÞJÓNA UMHVERFI YÐAR