Lögberg - 22.09.1955, Blaðsíða 1

ANYTIME — ANYWHERE
CALL
Transif - Sargent
Silverline Taxi
5 Telephone Lines
20-4845
ANYTIME — ANYWHERE
CALL
Transit - Sargent
Silverline Taxi
5 Telephone Lines
20-4845
68. ÁRGANGUR
WINNIPEG, FIMMTUDAGINN 22. SEPTEMBER 1955
—}------------
Vestur-íslenzkur „söngnámstjóri"
á ferð hér
Talar ekki íslenzku en hins vegar japönsku
Glæsileg guðsþjónusta
— Ég get því miður ekki
talað íslenzku, en japönskunni
get ég beitt fyrir mig ennþá,
segir Margarethe Thorláks-
son, sem er Vestur-íslending-
ur en fædd í Nagoya í Japan
og ólst þar upp til 18 ára ald-
urs. Faðir hennar var kristni-
boði í Japan í 25 ár.
Margarethe er nú búsett í
South San Francisco, sem er
borg skammt fyrir sunnan
San Francisco í Bandaríkjun-
um. Hún er dóttir hjónanna
Karólínu Kristínar Guðjóns-
dóttur (Ingimundssonar, úr-
smiðs í Winnipeg) og séra
Oktavíusar Thorláksson, sem
er ræðismaður íslendinga í
San Francisco. Faðir séra
Oktavíusar, séra Steingrímur
Þorláksson frá Stóru-Tjörn-
um í Ljósavatnsskarði, fluttist
ungur að aldri til Ameríku og
settist að í Winnipeg í
Kanada. Kvæntist hann konu
af norskum ættum.
Starf Margrethe er all-
umfangsmikið og í vissum
skilningi brautryðjendastarf.
Kennir hún söng í 11 barna-
skólum í South San Francisco,
on söngkennslan er með nokk-
uð sérstökum hætti, þar sem
hún kennir barnaskólakenn-
urum aðferðir við söng-
kennslu. Jilgangurinn er að
reyna að fá kennarana til að
kenna börnunum að syngja í
tómstundum sínum.
— Við þessa ellefu skóla
oru 130 kennarar, og flestir
þeirra eru — því miður —
uijög feimnir við að hefjast
handa um að kenna börnun-
um ýmsa söngva. Ég haga
kennslunni þannig, að ég
kenni börnunum söngva í
viðurvist kennarans. Það
rennur þá venjulega upp fyrir
þeim, hversu einfalt þetta er,
því að börnin hafa mjög gam-
au af þessu, segir Margrethe.
En það er stundum allt að því
skringilegt að sjá fullorðna og
gáfaða menn — sem oft hafa
agæta söngrödd — verða dauð
^eimna, ef þeir eiga að kenna
eitt lítið lag.
En kennslan byggist ekki
aðeins á því að láta börnin
syngja heldur eru þau einnig
frædd um tónlist, spilaðar
fyrir þau plötur. Til að gera
kennsluna enn áhrifaríkari,
eru nóturnar ritaðar á töfl-
Una — börnin sjá og heyra
tónana í senn.
Árangurinn hefir orðið
míög misjafn, enda er slík
kennsla engan veginn skyldu-
námsgrein, og því allt undir
kennaranum komið — vilja
hans og áhuga. Þjóðsöngvar
og þjóðdansar eru einnig
kenndir.
Fyrst í stað kenndi ég
öllum börnunum frá ellefu
skólum í einu. Þau voru þá
3500, en eru nú 5000. En ég
komst brátt að þeirri niður-
stöðu, að þessi tilhögun gerði
mér of erfitt fyrir — og börn-
in höfðu ekki eins mikið gagn
af því. Það kom bezt í ljós,
er ég lét þau öll sýna þjóð-
dansa á knattspyrnuvelli —
það gekk mikið á. Nú hefir
hver skóli sína sérstöku ár-
Framhald á bls. 4
Úr borg og bygð
— Kveðja til Ströndunga ■—
Þeim mörgu, einstökum og
öllum, sem við mættum á
okkar nýafstöðnu Kyrrahafs-
strandarför, sendum við inni-
legustu þakkar- og árnaðar-
kveðjur fyrir frábærar við-
tökur og gestrisni, sem við
urðum aðnjótandi í hvívetna.
Að þessu sinni er ekki hægt
að nefna nöfn sökum þess hve
mörg þau yrðu. En þó verður
það að segjast, að nokkrum
tryggðavinum, sem sérstak-
lega settu svip á viðtökurnar,
eigum við það að þakka, að
þessi Bjarmalandsför verður
okkur langminnugri flestu
góðu, sem fr,am við okkur
hefur komið á lífsleiðinni.
Heill og þökk ykkur öllum.
Winnipeg, 16. sept. 1955
Björgvin Guðmundsson
Hólmfríður Guðmundsson
☆
Næstkomandi föstudag, 23.
þ. m., heldur Björgvin Guð-
mundsson samkomu í Sam-
bandskirkjunni. Fluttir verða
af segulbandi II. og III. þáttur
úr Oratoríunni, Friður á jörðu
eftir tónskáldið og er það sein-
asti konsert Kantötukórs
Akureyrar, fluttur 4. maí s.l.
undir stjórn höfundarins. •—
Samkoman hefst kl. 8 síðd.
Samskota verður leitað.
Ellis Sigurdson frá Glen-
boro, hefir legið rúmar sex
vikur á Almenna spítalanum
í Winnipeg. Hann er á góðum
batavegi.
☆
Mr. Páll Johnson frá Vogar
var staddur í borginni í byrj-
un vikunnar; kvað hann hey-
skap norður þar rýran vegna
flóðanna miklu í vor.
Sunnudagurinn 18. septem-
ber mun lengi minnisstæður
meðlimum og vinum presta-
kallsins íslenzka í Pembína-
dalnum í Norður-Dakota.
Þann dag fór fram ein hin
glæsilegasta og fjölmennasta
samkoma byggðarfólks þar
syðra, að Mountain, — og það
var guðsþjónusta. Tilefnið
var innsetning séra Ólafs
Skúlasonar í prestsembætti.
Venjulega fara slíkar athafnir
fram í kirkju, en vegna mann-
fjöldans var þess enginn kost-
ur í þetta sinn, engin kirkj-
anna í prestakallinu var nógu
stór til að rúma alla við-
stadda. Fór guðsþjónustan því
fram í samkomu'húsi byggð-
arinnar á Mountain. Hafði
salurinn verið sérstaklega
undirbúinn fyrir þessa athöfn.
Altari og prédikunarstól hafði
verið komið fyrir á hápalli, og
sérstök sæti voru ætluð söng-
flokki, og pallur fyrir söng-
stjóra, Mr. Theo. Thorleifsson
frá Garðar. Laust eftir kl. 2
gengu fimm hempuklæddir
prestar, ásamt fulltrúum safn-
aða prestakallsins, inn „kirkju
gólf ið,“ við undirspil frú
Ester Olgeirsson. Söngflokk-
urinn hóf þá guðsþjónustuna
með: „Dýrð sé Guði í hæstum
hæðum.“ Séra Stefán Gutt-
ormsson frá Cavalier þjónaði
fyrir altari, en séra Robert
Jack las lexíur dagsins. Dr.
Valdimar J. Eylands, forseti
kirkjufélagsins, flutti stutta
inngangsræðu, en séra Har-
aldur Sigmar, sem þá var um
það bil að leggja af stað til
prestakalls síns að Kelso,
Washington, flutti prédikun.
Mr. Gísli Halldórsson, for-
maður sóknarnefndanna, kom
nú ásamt hinum nýja presti
upp á hápall, kynnti hann
rneð stuttri ræðu, og afhenti
forseta köllunarbréf hans.
Setti forseti séra Ólaf síðan í
embætti samkvæmt helgi-
siðareglum kirkjunnar. Síðan
flutti séra Ólafur aðafarar-
ræðu sína út af 1. Kor. 2:2:
„Ég ásetti mér að vita ekkert
á meðal yðar, nema Jesúm
Krist, og hann krossfestan.“
Flutti hann ræðu sína á fögru
ensku máli, með ágætum
framburði, en látlaust og
mjög prúðmannlega. Orðaval
hans og framburður á enskri
tungu finnst mönnum þeim
mun eftirtektarverðara, er
þess er minnst, að hann hefir
enn ekki dvalið þrjá mánuði
vestanhafs, og hefir aldrei
áður verið meðal enskumæl-
andi manna. Áður en guðs-
þjónustunni lauk fluttu þeir
Séra Ólafur Skúlason
séra Stefán T. Guttormsson og
séra Robert Jack nokkur
ávarpsorð og kveðjur, mælti
sá síðarnefndi á íslenzku. —
Flytur útvorpsræður
um íslands- og Norðurlandaför
í byrjun september flutti
dr. Richard Beck prófessor
þrjú erindi frá útvarpsstöð
i íkisháskólans í Norður-
Dakota (K.F.J.M.) í Grand
Forks um Islands- og Norður-
landaför þeirra hjóna í sumar.
Nefndist erindaflokkur þessi
“A Pilgrimage to Norseland.”
Fjallaði fyrsta erindið um Is-
land, en seinni erindin um
Noreg og hin Norðurlöndin.
Lýsti ræðumaður löndunum
öllum að nokkru, einkum ís-
landi og Noregi, en einnig
þjóðfélagslegri þróun, menn-
ingarlífi og verklegum fram-
förum.
Merk tímamót
Á fimtudaginn var vígð og
formlega tekin í notkun ný og
vönduð brú yfir Assiniboine-
ána, er tengir suðurbæinn við
miðbæinn; brúin kostaði ná-
lega tvær miljónir dollara;
mannfjöldi mikill var við-
staddur brúarvígsluna og
voru ræður haldnar og bumb-
ur barðar; ræðumenn voru
Campbell forsætisráðherra,
Sharpe borgarstjóri, Mts.
Lillian Hallonquist og W. D.
Hearst, yfirverkfræðingur
Winnipegborgar, er bróður-
hlutann átti af brúargerðinni;
þetta er fyrsta brúin, sem
gerð hefir verið í borginni
síðan 1912, því hinar hafa
allar verið endurbygðar.
Nú hafa sporvagnarnir í
Winnipeg sungið sitt síðasta
vers, en sá sögulegi atburður
gerðist á sunnudaginn; nú
hafa diesel-vagnar tekið við af
hinum gömlu og úreltu spor-
vögnum.
NÚMER 38
Hátalara hafði verið komið
fyrir í salnum, og flutti hann
ræður og söng til fólks bæði
utan húss og innan.
Er guðsþjónustunni lauk
söfnuðust menn í neðri sal
samkomuhússins og settust
þar að ljúffengum réttum,
sem kvenfélög safnaðanna
báru fram af mikilli rausn.
Dvaldist mönnum þar all-
lengi. Auk heimamanna voru
margir gestir viðstaddir,
meðal þeirra var dr. Árni
Helgason ræðismaður frá
Chicago, einna lengst að-
kominn.
Byggðin er mjög einhuga
um að fagna hinum ungu og
glæsilegu prestshjónum, séra
Ólafi og frú Ebbu, og þau,
fyrir sitt leyti, eru hæstánægð
með verustaðinn og viðtökur
allar. Er hér vel af stað farið,
og bjart yfir hugum ' manna
gagnvart framtíðinni.
Sjaldgæft
merkisafmæli
Síðastliðinn laugardag átti
frú Margrét Ólafsson í Selkirk
102ja ára afmæli, og er hún
að líkindum elzta persóna af
íslenzkum stofni, sem nú er
uppi í veröldinni; hún er
ekkja Jóns Ólafssonar, er
lézt 1948, en vav 97 ára að
aldri; frú Margrét kom af
íslandi árið 1884 og settust
þau hjónin fyrst að í Árnes-
bygðinni; þau fluttu til Sel-
kirk árið 1889 og þar stóð
heimili þeirra jafnan síðan;
frú Margrét er til heimilis
hjá syni sínum og tengdadótt-
ur, Mr. og Mrs. Joe Ólafsson
að Morris Avenue í Selkirk;
annar sonur hennar, Ólafur,
er búsettur í Vancouver, B.C.
Barnabörn frú Margrétar eru
14, en barnabarnabörn 40 að
tölu.
Lögberg flytur afmælis-
barninu og sifjaliði öllu hug-
heilar árnaðaróskir.
Stjórnarbylting í
Argentínu
Undanfarna daga hefir alt
verið í grænum sjó í Argen-
tínu og nú hefir raunveru-
legri stjórnarbyltingu verið
hrundið í framkvæmd. Peron
forseti hefir að sögn flúið .úr
landi, en herinn tekið við
stjórnartaumunum fyrst um
sinn. Ráðgert er að almennar
þingkosningar verði haldnar
eins fljótt og því frekast
verður viðkomið.