Lýður - 11.07.1889, Blaðsíða 2

— 78 ~
Með þér er horfin öll vor æðsta von,
Enn eptir vakir sorgin kalda — snauða.
pú stóðst svo vel, sem íslands fornu fjöll,
Með fannaskrúð um tignarmannlegt enni,
Sem vorrar móður bærir örlög ðll,
Og engínn væri til að líkna henni.
|>ú stóðst setn bjarg í straumi þungum fast
Og studdir hendi sannleikans að boga,
Með brjóstið fullt með afl, sem aldrei brast
Og enginn mátti' af réttum vegi toga.
Hið mikla þrek, sem þér í brjósti brann —
J>að brann jafnheitt á köldum ellidögum;
Enn það sem ár og aldur ekki vann
Fékk að eins lotið dauðans reiðarslögum.
Og ísland grætur sárt inn horfna son,
Og sár í fjöllum dynur harmastuna,
pað grætur sína borfna hálfa von,
Er hryggðarorð um þjóðar eyru duna.
En þegar dísin sorgarhörpu slær —
Með sáru kveini lag í íslands naíni,
Vor óhamingja hels í djópi hlaer
Að heillafleyja vorra brotnum staíni.
Ear vel að heiman, íslands aldni son,
Til æðri heima, meira starf að hefja,
pín minning sé vor mesta' og bezta von,
Að manndóms ei á leið vér skulum tefja.
Jónas Jónasson.
Séra
SilfarM'úðkanpsmimii
Arnljótar Olafssonar
^* Hölmfríöar JÞorsteinsdóttur.
ízt
Er'
Blessi ykkur Drottinn, heiðurshjón,
Signi ykkar sæmdarból,
Sambúð og hjónastól!
Blessuð se gamla Bægisá;
Sjá hversu bersnauð byggð
Blómgast við snilld og dyggð!
Frægasta skáld her forðum bjó, —
Hann sem kvað helgan prís
Horfinni Paradís.
pjóðskáldið mikla porláksson,
Eerleg þér fylgdi snót.
Eátækt með haltan fót!
Hefðir þú betra hlotið sprund,
Elutt hefðir fagran prís
Fundinni Paradís.
Jafnvel hin æðsta mannleg mennt
Auðnulaus er um láð
Ef ei sitt festir ráð.
Hver sýnir betur það en þú,
*Fríðri með faldagná,
Eornvin á Bægisá!
|>ú hefir eins og |>orláksson
Um Eden yndisblítt
Ágætis-kvæði þýtt;
Eigi með tómum orðahljóm
Heldur á grýttri grund
Grjört þennan Edenslund;
Og kvæði ort með hjarta og hönd,
Eágað með fögrum prís
Eundinni Paradís.
J>að varstu meiri heldr en hann,
Aldrei sem auðið varð
Edens að skapa garð!
En — varstu einn, minn vinur? líei,
|>esskonar afrek einti
Orkar ei maður neinn.
Með góðri konu guð oss Ijær
Hagsældar hæstan prís,
Hervistar Paradís.
|>ið segið, bræður, bókstafsmenn i
„Adam í sorg og sút
Svanni rak fyrstur út".
En þúsund svannar, segi eg,
Leitt hafa aptur inn
í Eden manninn sinn.
Heill, þar sem konan krýnir mann!
Heill, þar sem hvergi brást
Hyggindi, snilld og ást!
Heill þeim, sem slíkan gjöra garð!
Heill þar sem dygð og dáð
Djúpvitur blessar ráð!
En fyrst og seinast: Drottni dýrð !
Sjáið hve lopt og láð
Ljómar af ást og náð!
Já, fyrst og seinast: Drottni dýrð!
Hvað er án hjálpar hans
Hjúskapur nokkurs manns!
Já, fyrst og seinast: Drottni dýrð! —
TJpp hjarta, hönd og mál:
Heiðurs- og þakkar skál!
Matth. Jochumsson.
— 4. júlí andaðist einn af öldungum Vestfirðinga:
Jókkum Nlagnússon, faðir ritstjóra pessa blaðs og hans syst-
kyna, 84 ára gamall. Hann sálaðist í húsum vinar síns,
Páls bónda Ingimundarsonar á Mýrartungu (fðður Gests
skálds), er hann lengst dvaldi hjá — síðan 1872, að hann missti
sína góðfrægu konu, |>óru Einarsdóttur — nema þau 6 ár er
hann var í Odda með syni sínum, frá 1881 til 18S7. Hann
var fæddur á föðurleifð sinui Skógum í þorskafirði, og þar
dvaldi hann til elli og kom upp börnum sínum, utan fáein
ár hin síðustu, er þau bjuggu að Grónesi. Má segja, að fá
bjón með jöfnum efnum hah getið ser betra og meira mann-
orð en þau á þessari öld, í peim sveitum landsins. Á at-
gjörvi hennar hefir áður verið minnst í einu blaði eða fleir-
um, en hans mun líka lengi að góðu verðagetið. Auk hinn-
ar alkunuu gestrísi hans og frábæra dugnaðar, elju og karl-
mennsku, var hann maður svo vitur og viðkvæmur, svo-