Kirkjublaðið - 01.08.1895, Síða 3

að eins að fást við prestskap sinn, guðfræði og andleg
eíni, en láta allt veraldlegt afskiptalaust að þvi leyti sem
mögulegt er. Hin skoðunin er sú, að prestar eigi að gefa
sig við sem flestu og reyna að láta alstaðar sem mest til sín
taka. Ilin fyrnefnda skoðun hefir einkum komið í ljós í
ýmsum ummælum »blaðanna« við og við; en hin síðar-
nefnda hefir einkum komið í ljós i framkvæmdinni.
Sú skoðun, að prestar eigi eingöngu að fást við prest-
skap og guðfræði, styðst þó við gagnólikar lífsskoðanir.
Annars vegar kemur hún fram hjá kirkjumönnum, og þá
helzt hinum strangari, eða þá hjá þeim, sem sjálfir nær
eingöngu stunda guðfræði og fást við andleg efni, en leiða
allt annað hjá sjer, sem þeir geta; og er aðalástæða
þeirra auðvitað sú, að prestar, með því að stunda annað
meðfram, eyði of mildum tírna til þess og hugir þeirra
hneigist um of frá hinu andlega og í veraidlega stefnu, og
verði þeir fvrir það miður hæfir til að gegna hinni and-
legu köllun sinni, sem er þó aðal-lífsköllun þeirra. Astæð-
an hjá þessum mönnum er þá vandlæting og umhyggja
fyrir málefni Guðs rilds. Hinsvegar kemur þessi sama
skoðun á verksviði presta fram hjá þeim, sem hyggja í
gagnstæða átt og lítilsvirða kirkju og kristindóm. Mun
Það helzt eiga rót sína í því, að þeir óttast, að prestar
konii sinum »kreddum« að, sein þeir svo kalla, eða hugsa,
þeir á einhvern hátt geti unnið sjer í hag með því,
eÞa þá, að þeir vilja koma í veg fyrir, að kirkjunnar
Þjónar geti haft nema sem minnst áhrif á þjóðfjelagsleg
málefni, með öðrum orðum: gjöra presta að þjóðfjelags-
iegum »núllum«; en það hyggja þeir að bezt muni vinn-
ast með þvi, að prestar hafi afskipti af sem fæstu, og
sjýu rigbundnir við andleg efni, sem þeir álíta tómann
Þjegómann. Ástæðan hjá þessum mönnum er því um-
Þyggjan fyrir þvi, að sú trú og það siðferðislögmál, sem
prestar prjedika, nái sem minnst til þess að hafa áhrif á
jelagslífið. Þá eru enn nokkrir, sein hafa þessa sömu
skoðun á afskiptum presta af veraldlegum málum, sem
vorugan þann flokkinn fylla, sem hjer hefir verið talinn.
s «íða þeirra er sú, að þeir lialda, að prestar með hinuin
vera dlegu störfum sínum standi alþýðunni í vegi; hún læri