Kirkjublaðið - 01.08.1895, Page 13

141
öamræður eða fagrar myndabækur til kl. 7. Þennan
tíma nota nefndarmenn til að tala við drengina og eink-
um þá nýkomnu.
Kl. 7 er haldin ræða út af einhverjum ritningarstað
og sunginn sálmur fyrir og eptir. Þá kemur hlje hálfan
tíma og siðan er lesið upp eitthvað fræðandi og skemmt-
andi cða haldinn fróðlegur fyrirlestur. Þá íara dreng-
irnir heim. Móiið er úti um kl. 9'/r, og eru mcnn frjáls-
ir að koma og fara meðan á því stendur. Á mánudags-
kvöldum höldum vjer líka fund fyrir drengina með fræð-
andi upplestri eða fyrirlestri, og biflíuútskýringu og sam-
tal á fimmtudagskvöldum, en þessir fundir eru styttri en
á sunuudögum.
Vjer höfunr 5 drengiadeildir undir lröfuðfjelaginu
og eru fjórar af þeim í uudirborgunum og ein í sjálfum
bænum. í þeirri eru eitthvað urn 600 drengja og koma
að jafnaði 2-300 á fundi á sunnudögum. í fjelaginu
bjer í ílöf'n eru eitthvað 15—1600 meðlima og er rnánað-
argjald 25 aurar, en allir drengir innan 17 ára eru gjald-
fríir. Senr gleðilegan vott unr lrve gott orð fjelag vort
hefir á sjer nrá geta þess, að menn og það jafnvel van-
trúaðir sækjast eptir að fá drengi frá oss í þjónustu sína.
Vjer höfum því alltaf pláss handa fátækum drengjum og
sjáunr þannig til nreð þeim eptir nrætti. Á vorin höld-
unr vjer skógarför fyrir drengina og er þá mikil gleði á
ferðunr. Vjer ökum með járnbrautinni út á landið og
göngum inn í hina ilmandi skóga þar sem beykitrjen
hjetta úr laufríkum krónunum háa og fagra hvelfingu og
höldunr vjerþar fyrst guðsþjónustu; er það unaðsríkt að
hlusta á allar þessar ungmenna raddir lypta sjer upp
með lofgjörðarrónri og taka undir nreð gleðiröddumhinna
Vængjuðu söngfugla skógarins, er þeir syngja skapara
sínum fagran og saklausan nrorgunsöng.
Svo leikunr vjer okkur kátir og lundljettir í skógin-
um og endum daginn nreð bæn og söng og þakkargjörð.
Hve miklu góðu fjelag þetta kenrur til leiðár og hve
mörgunr ungum manni það er til blessunar, veit sá einn,
sem bæði gefur viljann framkvæmdina og árangurinn, og
at uáð sinni virðist að hagnýta krapta þá, er lrann heíir