Kirkjublaðið - 01.08.1896, Blaðsíða 3

1S1
Jeg segi fyrir mig, að af því jeg er fríkirkjumaður'
með lífi og sái, fannst mjer þegar jeg las spurningarnar
eins og mjer vera skorað á kólm eða til burtreiðar gegn
hinum mikilhæfa höfundi, sem kemur fram sem riddari
þjóðkirkjunnar. Jeg vona því, að hann misvirði ekki,
þótt jeg, sem bæði frá skólaárum okkar ber hinn hlýasta
hug til hans og dáist að meistaraverkuni hans í sálma-
skáldskapnum, finni mig knúðan til að andmæla honura.
Hinni fyrstu spurningu sinni: »hvað er þá eiginlega
fríkirkja í þeirri merkingu sem menn venjulega tala um
hana?« hefir spyrjandi svarað sjálfur. Hann getur þess,
að hann haíi beyrt þá skýringu á þvi, að það sje það
sama sem að vera »frí« við kirkjuna. Þetta er lika rjett
að nokkru leyti; það getur þá hver verið frl við kirkj-
una, sem vill, o: án þess að vera eins og nú á sjer stað
neyddur til að styrkja hana með fjárframlögum. Þó er
þetta vitanlega ekki hin eiginlega þýðing orðsins »frl-
kirkja«, heldur hitt, að riki og kirkja skilji, sambandið
milli þeirra sje afnumið.
Út af þessum skilnaði ber sjera V. upp spurningar
sínar, sem hjer skulu teknar í sömu röð og svarað.
1. »Hvernig á þessi skilnaður að fara fram?« — Með
lögum.
2. »Með hvaða kostum?« — Með afarkostuni.
3. »Á hún að ganga slypp frá?« — Já.
4. »Eða með því fje, sem hún hefir nú til umráða?« —
Nei.
5. »Eða á hún að fá aptur sínar fornu eignir í viðbót?« —
Nei og aptur nei.
6. »Eða á að láta hana fá það fje, sem henni er nægi-
legt til framfæris?« — Nei.
7. »Eða sómasarulegt9® — Nei.
8. »Og hvað er nægilegt?« — Ekkert.
9. »Eða sómasamlegt?« — Ekkcrt.
10. »Er kirkjan sjálfsögð að halda áfram sem heild ept-
ir að hún er laus?« — Nei.
11. »Eða getur hún skipzt í margar smádeildir?« — Já.
12. »Eða mega þær þá ekki falla niður?« — Jú.