Kirkjublaðið - 01.08.1896, Blaðsíða 8

180
Það væri eitthvað hraparlegt við það, ef sá maður,
sem án efa er einn hinn lang-andríkasti (slenzkra kenni-
manna, þeirra, er nú lifa, vildi ekki eða þyrði ekki að
unna andans stofnuu, kirkjunni, þess frelgis, sem henni
ber með rjettu,
Um starfsvið sóknarnefnda.
Epir sjera Valdimar Briem.
Það er stundum kvartað yfir þvi, að sóknarnefndir
sjeu aðgerðarlitlar. Þetta mun opt vera svo. En það er
að ýmsu leyti eðlilegt, þvi að í fyrsta lagi er það eink-
unn alira nefnda að vera sljórri til framkvæmda en þá
er einn maður hefir framkvæmd á hendi; í öðru lagi
voru sóknarnefndir skipaðar án þess að þá væri brýn
þörf á þeim og án þess að söfnuðirnir óskuðu eptir þeim;
og í þriðja lagi er starfsvið þeirra mjög óákveðið. Það
má líka stundum heyra það á sóknarnefndarmönnum,
að þeir ekki viti, hvað þeir eiga að gjöra. Lögin um
skipun sóknarnefnda og fleiri kirkjuleg lög, sem síðan
hafa verið gefin út,nefna reyndar nokkrar skyldur þeirra.
En bæði er það, að þessi lög eru ekki í höndum nærri
alira sóknarnefndarmanna, og því að mestu ókunn mörg-
um þeirra, þó að þeir ef til vill kunni að hafa heyrt þau
einu sinni, og svo eru sumar skyldur þeirra ekki glöggt
teknar fram í lögunum. En úr því að sóknarnefndir eru
á annað borð, — og hjeðan af verða þær nauðsynlegar,
— þá ætti þeirra að sjá einhvern stað; en til þess þurfa
þær glöggt að vita, hvað þær eiga að gjöra. Það væri
því ástæða til að gefa út erindisbrjef fyrirþær; þyrfti að
prenta það og sjá um að það sje í höndum allra sóknar-
nefndarmanna. Það er nú hvorki mitt hlutverk að gjöra
slíkt, enda brestur mig næga þekkingu á sumu hverju,
sem í slíku erindisbrjefi þyrfti að vera. En eigi að síður
vil jeg leyfa mjer að vekja máls á þessu og koma með
nokkrar bendingar til bráðabirgða.
Meðhjálparastörf. Svo er tilætlazt, að sóknarnefnd-
armenn sjeu meðhjálparar prestsins við guðsþjónustuna,
enda mun það viðast vera venja, að einhver þeirra sje