Sunnanfari - 01.12.1891, Blaðsíða 5

49
Eggert Theódór Jónassen,
amtmaður í Suður- og Vestur-amtinu lézt í
Reykjavík að morni hins 29. Septembers þ. á.
Hann var fæddur í Reykjavík 9. Aug. 1838 og
var sonur þ>órðar háyfirdómara (d. 1880) Jónas-
sonar prests i Reykholti (d. 1861), Jónssonar
bónda á Höfða á Höfðaströnd, Jónssonar smiðs
á Skúfsstöðum, Jónssonar bónda í Hjaltadal norður
um 1700, en kona J>órðar háyfirdómara var
Sofía dóttir Rasmus Lynge á Akureyri, og er
það danskt verzlunarstjórakyn. Jónassen amt-
maður útskriíaðist úr Reykjavíkurskóla 1858 og
tók próf í lögum við Kaupmannahafnarháskóla
1867. J>egar Jón Thóroddsen
andaðist 1868 var hann settur
sýslumaður íþ>verárþingisun-
nan Hvitár og þegar Jóhan-
nes sýslumaðurGuðmundsson
varð úti 1869 var hann og
settur sýslumaður vestan
Hvítár, en veitingu fékk hann
fyrir báðum sýslunum 1871.
Árið 1878 varð hann bæjar-
fógeti í Reykjavík, en 1886
amtmaður í Suður- ogVestur-
amtinu. Hann varð konung-
kjörinn alþingismaður 1887
og sat á því þingi og þing-
unum 1889 og 1891. Meðan
Jónassen var sýslumaður bjó
hann í Hjarðarholti í Biskups-
tungum og þótti vera fyrirtaks
búmaður. Tvíkvæntur var
hann; átti hann fyrri Elinu
dóttur Magnúsar justizráðs
Stephensens í Vatnsdal og áttu þau eina
dóttur barna, sem dó á unga aldri; síðari kona
lians var Karolína dóttir Edvarðs kaupmanns
Siemsens í Reykjavík og lifir hún mann sinn, en
þeiin varð ekki barna auðið. Jónassen þótti góð-
leiksmaður mikill, réttsýnn og ljúfmenni, og var
vinsæll maður. Einn af vinum hans (Dr. Björn
Olsen) mintist hans svo:
Sá er nú fallinn sem vildi vel
og vann meðan dagur endist.
Og enn :
pitt trygga hjarta var hreint sem mjöll;
að hata það ekki kunni;
þar ást og réttsýni ramma höll
sér reistu á traustum grunni.
Bókmentir:
Skýrsla um hið íslenzka náttúrufrœðisfélag 1889
—90 og 1890—91.
Náttúrufræðisfélagið islenzka var stofnað 9.
Júlí 1889 og er því úngt ennþá. Eingu að siður
hefir því orðið talsvert ágeingt þessi tvö ár, og
það svo mjög að furðu sætir, þegar gætt er að
hve miklum erviðleikum öll söfnun náttúrugripa
er bundin. Eptir því sem seinni skýrslan ber með
sér, á það, nú þegar, miklu meira af íslenzkum
náttúrugripum en við er að búast, og eru márgir
þeirra mjög sjaldgæfir. þetta hlýtur að gleðja alla,
sem unna íslenzkri náttúrufræði og er vonandi að
menn haldi áfram að styðja safnið, svo að það
verði sem fullkomnast, að þvi er snertir islenzka
muni, þvi það er einsætt að
mestu skiptir að safna þeim.
Auk þess hefir safnið eignast
allmikið af útlendum munum,
og er það vel farið.
Eg sé ekki betur en stjórn
félagsins og þá einkum for-
maður hennar, Benedikt
Gröndal, eigi mikinn sóma
skilið fyrir það,hve mjög safnið
hefir auðgazt þessi tvö ár og
eg efa ekki að ef eins vel verður
haldið áfram næstu 10—20 ár,
þá eigi safnið að minsta kosti
eins marga islenzka náttúru-
gripi og taldir eru i seinni
skýrslunni bls. 12. þá væri
lagður góður grundvöllur undir
safn af íslenzkum dýrum, því
það mun sannast með tíman-
um, að það eru til fjórum eða
fimm sinnum fleiri dýr á Islandi
og við strendur þess en þar eru
talin. Aætlun Gröndals er reynd-
ar nærri lagi í flestum greinum,
eptir því sem menn vita nú
bezt1) en bæði hefir Gröndal skjátlazt mjög, að því
er snertir skorkvikindin2) og svo má heita, að hið
óæðra dýralíf á íslandi og kríngum það sé óþekt
að mestu leyti. En B. Gröndal tekur þetta sjálfur
I fram bls. 12—13, svo ekki þarf að fjölyrða um
það.
Seinni skýrslunni fylgja tvær ritgjörðir og skal
eg fara nokkrum orðum um hvora þeirra fyrir sig.
‘) Mörch þekti 156 lindýr frá íslandi 1868. Levinsen
þekti gi ormkynjuð dýr frá íslandi 1884 og telur hann þó
einga innýflaorma, en Dr. Krabbe hefir fundið einar 30
tegundir innýflaorma á Islandi.
2) Staudinger safnaði 183 skorkvikindum á íslandi 1856,
(Entomol. Zeitschr. Stettin 18., 20. árg.) og eru þó ekki
taldar þar nema 3 skordýradeildir.
Eggert Theódór Jónassen.