Sunnanfari - 01.09.1895, Blaðsíða 6

22
Sunnanfari á mikið hjá mönnum ætti og það að
vera samvizkuléttir fyrir þá að fara að borga hann.
Nýir kaupendnr að þessu ári Sunnanfara, sem
borga skilvíslega, geta feingið það, sem til er af
fyrsta árgangi hans í kaupbæti; 2. og 3. ár hans
er enn tll sölu. Nokkur eintök eru nú og til af
4. árgangi.
Á kennarafundinum í Stokkhólmi, sem hófst
6. Augúst, voru fjórir Islendingar: Sigurður Sigurð-
arson barnaskólastjóri af Seltjarnarnesi, Pétur Guð-
mundsson barnaskólastjóri af Eyrarbakka, Sveinbjörn
Sveinbjörnsson adjunkt frá Arósum og Nilculás Bun-
ólfsson cand. mag. frá Kaupmannahöfn.
Um séra Hannes Stephensen á Hólmi höfum
vér feingið ágæta skýrslu frá séra Stepháni Step-
hensen á Mosfelli, bróður- og fóstursyni hans.
þó að henni verði ekki komið i Sunnanfara að
svo stöddu, mun hún verða notuð á öðrum stað,
þar sem eins vel kemur við.
Þingiö 1895- Ábyrgðarmanni Sunnanfara ritar
gamall maður við Skerjafjörð meðal annars á þessa
leið með síðasta skipi: »Ekki ætla eg mér að
segja yður þing- né aðrar -fréttir, en að eins það,
að eg man ekki annað eins vor og sumar, — að
mínu áliti mikils til of gott handa þessari þjóð og
þessu }jingi«. — Sumir kváðu vera farnir að kalla
þingið i sumar þingið heimska.
Vísa Þorkels officialis Ólafssonar.
þorkell olficialis (d. 1820) og séra Friðrik á
Breiðabólstað þórarinsson (d. 1817) voru mestir
saungmenn á Islandi um sína daga, og hafði séra
þorkell kent Friðriki saung. þeir mættust eitt sinn á
Vatnsskarði; voru þeir þá báðir hýrir og tóku að
syngja þar til þeir voru orðnir móðir, og máttu
ekki syngja leingur. þá kvað séra þorkell :
þegar við hittumst himnum á
hvorugur verður móður;
syngja skulum við saman þá
séra Friðrik góður.
Georg Stephens, sem sumir Islendingar köll-
uðu Torf-Stephán, prófessor fyrrum í ensku við
Kaupmannahafnarhásóla, er dáinn miðja vega í
August tveim vetrum betur en áttræður. Var hann
enskur að ætt. Stephens var merkilegur maður,
allra manna fróðastur og mestur bókamaður á
Norðurlöndum á þessari öld og fjörmaður hinn
mesti. Rúnafræði Norðurlanda hefir hann unnið
meira gagn en nokkur annar. þ>ökkuðu þó ýmsir
Danir honum það lítt, og gerðu sumir lítilmann-
legar og ótuktarlegar árásir á 'nann í þeirri grein.
Fyrir íslenzkar bókmentir hefir Stephens að sumu
leyti haft mikla þýðingu, því frá honum stafar það
mest allra manna, að þjóðlegum fræðum á Norð-
urlöndum hefir brundið svo fram, sem orðið er,
og það er óvíst, hvort þjóðsögur vorar væru
komnar svo á laggirnar sem er, ef hann og
hið konunglega fornfræðafélag, fyrir tilstilli hans,
hefði ekki riðið svo undir sem raun er á. Hann
var og góður vinur vorra beztu manna, svo sem
Konráðs Gíslasonar og Jóns Sigurðssonar, en ein-
kennilegur var hann um mart.
DagSbtÚn er eitthvað að finna að því, að
Sunnanfari hafi lokað hurðum fyrir guðleysisgrein-
um. Viða þurfa góðu prestarnir við að koma.
Annars vonumst vér til að guð gefi Dagsbrún náð
til þess innan skamms að sjá það, að alt trúar-
bragðaþref er fremur hégómlegt. Eins og það sé
ekki sama hverju menn trúa! Alt kemur í sama
stað niður, hver er sæll við sina trú, svo að það
gildir að því leyti einu í hverri Keflavíkinni
maður rær. það má þvi gera sér skraf út úr ein-
hverju, sem er þarfara en trúarbragðarifrildi. þar
eru allir jafnsnjallir, og er bezt að lofa hverjum að
trúa því, sem hann vill. Svo hefir einn kveðið :
Alheims mergð í andlátsneyð
alls mun gerð á hjarni,
allir ferðast opinn deyð,
allir verða að skarni.
Fornbréfasafn. Fyrri helmingur IV. bindis
(24 arkir) er nú kominn út. Eru þar í meðal
annars nokkur skjöl frá fyrra hluta 14. aldar, sem
komið hafa ( leitirnar eptir að III. bindi var prent-
að. þá er þar máldagabók Vilchins biskups (1397),
sem hefir inni að halda máldaga um alt land milli
Helkunduheiðar og Hrútafjarðarár (um Austfirði,
Suðurland og Vesturland). þá taka við skjöl af
ýmsu tagi, og nær hepti þetta fram til 14291).
Næsta hepti jafnstórt á að koma út um áramótin,
og nær það yfir árin 1430—1450, og er það svart-
asta tímabilið í sögu vorri.
Bækur sendar ábyrgöarm. Sunnanfara.
Frá Árna-Magnússonar nefnd:
Forelæsninger over oldnordiske skjaldekvad
af Konráð Gíslason. Udgivne af Kommissionen
for det Arnamagnæanske Legat. Reykjavík og
Köbenhavn 1895 XI+311, I.
Bók þessi, sem skólameistari Dr. Björn M. Olsen
hefir séð um, er öll nema titilblað, kápa og for-
máli prentuð f Isafoldarprentsmiðju í Reykjavik.
Er það fyrsta bók, sem Arna-Magnússonar nefndin
hefir látið prenta þar. Er prentunin ágæt, og svo
sem bezt er erlendis. þó að ábyrgðarmaður
Sunnanfara eigi að heita norrænn málfræðingur
verður hann þó að játa það, að smásmuglegar
vísnaskýringar finnast honum eitt af því, sem ekki
er það allra nauðsynlegasta, þótt þær auðvitað
hafi sína þýðingu. En þessari bók höfum vér þó
gaman af bæði vegna mannsins sjálfs (Konráðs),
sem hún er eptir, því að hann verður oss jafnan
') það má geta þess, að það er rétt haft eptir Finni
Ma“nússyni (á bls. 276 í þessu hepti), að hann hafi feinj>ið
skinnblöð þau, er þar getur, frá séra Gísla í Árskógi
teingdasyni Hálfdunar meistara Einarssonar, og að
Hálfdan hafi áður átt blöðin. En Finnur hefir farið manna
vilt, því Hálfdan var ekki teingdafaðir séra Gísla, heldur
Haldór lconrektor Hjámarsson.