Sunnanfari - 01.10.1895, Síða 4

Sunnanfari - 01.10.1895, Síða 4
28 er það stunda. Hef eg þó einu sinni skygnst lítillega inn f leyndardóma þeirra, og er sú saga til þess. Einn af kunningjum mínum, er læknis- fræði stundaði í þann tíð, hafði sagt mér mikið af athöfnum þeirra og afreksverkum viður sjúka menn, og fýsti mig mjög að sjá þá fremja sinn feiknaleik, því aldrei hafði eg séð mannslíkama skorinn. Sagði hann að vel gæti eg komið með sér þann sama dag. Fórum við þá og lézt eg vera læknir og tók mér sæti hjá öðrum stúdent- um. Var þá inn borinn sjóari einn gamall og lagður á borð í miðri stofunni. Var hann þrút- inn mjög af drykkjuskap og gekk illa að svæfa hann og kauraði í honum og drundi hann hálf- skiljanleg blótsyrði á ýmsum tungum. Hugði eg hann í dauðateygjunum, en læknar kváðu það svefnóra og brá þeim hvergi. Og er tími var til gekk kennarinn að honum með brýndum knífi og risti allsvaðalegan skurð í kné sjóarans og flaut þar jafnskjótt út blóð og vatn. En eg er maður illa hugaður og svo brjóstgóður, að ekkert má eg aumt sjá. Var næst mér að leita á dyr, en læknar teygðu allir fram álkurnar og viidu allir vera næstir, svo sem þá er hrafnar sækja að hræi. Var mér sagt að þetta væri að eins svipur hjá sjón; kváðust þeir ekki bregða sér við aðra eins smámuni. J>að er kunnugt að völlur hefir verið nokkur á íslenzkum læknaefn- um í Höfn nú á síðustu og verstu tímum. Hafa þeir gert harla lftið úr námsfélögum sínum, sem heima lesa, og jafnvel viljað koma læknaskólan- um fyrir kattarnef. Hafa þeir og mjög verið látnir sitja fyrir embættisveitingum. En sú mun reyndin á að skoðun þtirra breytist með tíman- um og er það trú mín, að þessir hinir sömu menn verði beztu stólpar skólans og stoðir þeg- ar fram í sækir, einkum ef þeir yrðu þar kennarar. Af málfræðinganámi er það norrænt mál og bókmentir, er oss íslendinga varðar mest um. En því hefir áður verið lýst í Sunnanfara og getið lærimeistarans í norðurlandamálum, Wimmers rúnafræðings, og skal hér að eins litlu við bætt. Hann er vísindamaður kallaður, en ekki gera allir jafnmikið úr verkum hans. Hann hefir ritað norræna eða íslenzka málfræði og hlotið viðurkenningu fyrir, en sögurnar segja ýmislegt um, að þar hafi hann notið að styrks góðra manna. Ekkert inndæli má það heita að hlýða á fyrirlestra hans. f>eir eru þurrir sem registur og andlausari en almanakið. Hann flytur þá með ákefð, því maðurinn er áhuga- maður. En málrómurinn er óviðfeldinn og per- sónan lítil og óveruleg, svipurinn ekki laus við að vera það sem menn kalla kindarlegur. Mætti það embætti vel vera betur skipað og teldi eg það happ norrænum fræðum, að mold greri sem fyrst yfir höfuð hans. Margir eru kennar- ar í hinum gömlu suðrænu málum, grísku og latínu, og sérstakir kennarar í hinum yngri mál- um hverju fyrir sig og fer eg ekki fleiri orðum um það. Náttúrufræðisnámi verður sérstaklega lýst. Ekki getur heitið að stúdentalff sé fjörugt í Kaupmannahöfn, eða að það hafi nokkur veru- leg áhrif á borgarlífið eða þjóðlífið í heild sinni svo sem áður var. Stúdentar búa hingað og þangað um borgina einn og einn eða tveir og tveir saman. Verður ekki sagt, að þeir myndi nokkurn sérstakan hóp gegn öðrum borgarlýð. Tveim félögum halda þeir þó á lopti og er greiningin bygð á mismunandi stjórnmálaskoð- unum; fylgir annað hægrimönnum en hitt vinstri. Nokkrir íslendingar eru altaf í báðum þessum félögum, en þó er það nú minna en áður var og eru flestir í hvorugu. pá er enn félag er heitir »Stúdentaheimilið« og er stefna þess kirkju- leg og það nær eingaungu sótt af guðfræðingum. í félögunum eru samkomur haldnar einu sinni á viku og þar fluttar ræður. Bækur kaupa þau á öllum málum, einkum tímarit og fagurfræðis- bækur. Alla daga hafa stúdentar aðgáng að samkomustöðum félaganna og geta setið þar, lesið og skrifað svo opt sem þeir vilja. þ>ar er og veiting matar og drykkjar. Mest er félagslíf meðal stúdenta á Garði og mynda þeir, er þar búa, ríki út af fyrir sig; verður því lýst sérstak- lega. í fyrra vetur stofnuðu stúdentar blað, er heitir »Stúdentablaðið«. þ>að er á stærð við Sunnanfara og kemur út á vikufresti. Á það að halda uppi létti stúdenta gegn kennendum og háskólastjórninni Ferðum íslendinga til Hafnarháskólans frá upphafi og fram á vora daga er ýtarlega lýst af ritstj. Sunnanfara (I, 4). Mart hefir verið rætt og ritað um þær utanferðir nú á síð- ustu tímum og er það mín skoðun, að Hafnar- veru íslenzkra stúdenta ætti sem fyrst að- vera lokið, og væri allvesalmannlegt að líta rauðum augum eptir ölmusunum þótt þær yrðu með öllu at teknar. Nú sem stendur eru þær góðar þeim fáu einstaklingum, sem þeirra njóta, en þær eru einganveginn svo mikið fé að vert sé að láta þær binda alla mentun íslendinga við Kaup- mannahöfn, ef menn annars ætla að breytingar á þessu yrðu til verulegra bóta, og sú skoðun mun altaf vera að verða almennari meðal ís- lendinga. Tillaga alþingis um breyting á ölmusu- veitingunni er góð og gefur nú brátt að líta hvernig henni reiðir af. Langt mál mætti skrifa um líf íslenzkra stúdenta í Höfn, en hér er ekki rúm til að fara út í þá sálma. Þeir hafa getið sér ófagra sögu meðal Dana. Og það er al- geing skoðun hér enn að íslenzkir stúdentar séu drykkfeldir úr hófi, ribbaldar, óreiðumenn, bar- dagamenn og berserkir. En alt slíkt er bygt á gömlutn munnmælum, því nú mega þeir heita spakir menn og eru sizt meiri ölsvelgir en Danir

x

Sunnanfari

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Sunnanfari
https://timarit.is/publication/140

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.