Sunnanfari - 01.10.1896, Blaðsíða 6

30
að tímarit, sem haldið er út til að örva og
fjörga mnræður um landsmál, þarf að drægslast
með ársgamlar ritgerðir, sem þó eiga að grípa
fram í þau mál, sem stöðugt eru rædd í blöð-
unum.
1 ár flytur Andvari rnjög góða mynd af
Vilhjálmi Finsen hæstarjettardómara, og fylgir
henni grein um hann eftir cand. mag. Boga Th.
Melsteð. Aðrar ritgerðir eru þar, auk þeirra
tveggja, sem fyr eru taldar, niðurlag af Ferfia-
sögu dr. Þorvaldar Thoroddsens um Austurskafta-
fellssyslu og Múlasýslur, TJm ættjariJarást eftir
Einar Hjörleifsson .og TJm fisláveiðar útlendinga
hjer við land á síðustu árum eftir cand. mag.
Bjarna Sæmundsson.
Minning-arrit fimmtíu ára afmælis hins lærða
skóla í Reykjavík. Þetta rit var sent út sem boðsrit
að 50 ára minningarhátíð skólans 1. okt. í því er: I.
Kennaratal eftir Björn rektor Ólsen, stuttar æflsög-
sir allra þeirra, sem kennt hafa við skólann; II. Stú-
dentatal eftir Jón Helgason preBtaskóiakennara, og þar
taldir allir þeir sem útskrifast hafa frá skólanum og skýrt
frá hvað um þá hafl síðar orðið. Framan við Minningar-
ritið eru á einu blaði myndir af rektorum þeim sem stjórn-
að hafa skólanum síðan hann fluttist til Reykjavíkur:
Sveinbirni Egilssyni, Bjarna Jónssyni, Jens Sigurðssyni,
Jóni Þorkelssyni og Birni M. Ólsen. Myndirnar eru litl-
ar, en góðar. Þ. O.
Hrafninn.
Hrafninn situr á hamrinum,
ber við loftin blá.
Og horfðu’ ekki upp eftir hrafninum,
því honum má einginn ná.
En lágt íiýgur krummi á kvöldin.
Hrafninn flýgur um aftaninn,
einginn vita má,
hvar hefur hreiður hugurinn.
Hrafninn guðar á skjá.
Því lágt flýgur krummi á kvöldin.
Og það hefur grunað margan mann,
því mörg er leitin gjörð,
til þess að hitta hrafninn þann
í hræunum niðri’ á jörð.
Því lágt flýgur krummi á kvöldin.
Og hrafninn uppi’ á hamrinum
hann má við því sjá,
að mörg eru högl í heiminum,
sem hröfnunum eiga að ná.
Og því flýgur krummi á kvöldin.
Þ. G.
Milli rósa.
Hjer sit jeg glaður við gluggann minn
milli rósa.
Og víða hvarflar nú hugurinn
milli rósa.
Jeg stari’ á logbjörtu stjörnurnar,
þær stafa geislum á rúðurnar
milli rósa.
Þær sýnast hýrbrosa segja mjer
milli rósa.
Hvað allt sje fagurt og sælt hjá sjer
milli rósa.
þar sjeu skrúðlendur skrautlegar,
þar skarti jurtirnar sígrænar
milli rósa.
Jeg veit þar all-vítt er andans svið
mílli rósa.
og huga lyptir þar ljósmagnið
milli rósa.
En nóg við höfum í heiminum.
að hugsa, tala og kveða um
milli rósa.
Því sit jeg glaður við gluggann minn
milli rósa.
Og hjer er ánægður hugurinn
milli rósa.
Hjer finn jeg lífgandi ljós og yl,
mig langar stjarnanna ekkert til
milli rósa.
. Guðm. Guðmundsson.
Tvö lívæði.
(eftir Runeberg).
I. Fyrstl kossinn.
Á skýjarönd sjer aftanstjarnan undi,
þá innti stúlka, er sat í skógarlundi: