Sunnanfari - 01.11.1900, Blaðsíða 7

71
eru tnæta-vel kveðin, jafnvel nokkur heil kvæði. Af
frumlegum hugsunum er þar mjög lítið, en mjög
mikið af hagmælsku. Ekki er þar all-lítið af smekk-
leysum og tilgerð, en miklu meira af látlausu, fal-
legu orðalagi. Niðurlagið af V o r v í s u m er hér
prentað sem sýnishorn þeirra ljóða, er höfundinum
hafa vel tekist:
»Gyltu voga, lýstu lönd,
Ijómaðu’ á brúnum fjalla,
legðu gull í hverja hönd,
huggaðu’ og gleddu alla!
»Yertu góðra vona skjól,
vaggaðu hverju barni,
láttu þína ljúfu sól
Ijóma’ að hverjum arni!
»Blessað vertu’ og velkomið,
vorið yndisbjarta,
þú, sem alt af fró og frið
fyllir sérhvert hjarta!«
Þegar höf. vex að andlegum þroska, má búast
við, að hann verði gott skáld.
Myndin af honum er ótæk. Prentsmiðjan hefir
gengið svo frá henni, að það er eins og maðurinn
só hundrennandi votur, nýsloppinn úr kaffæringu.
Ferðarolla
konferenzráðs Dr. Magn. Stephensens
1825-26.
22. nó v. Tók eg nú saman og raðaði í bunka sér
hverju Jónsbókarverki á borð mitt; tók svo til að
skrifa tvisvar á íslenzku og einu sinni á dönsku,
saman taka, og inn í auka formálann frásögu um
fundi, yfirskoðun og álit mitt um þær 4 skinnbæk-
ur, við nú bárum saman frá kóngs mikla bókasafni
og Sívalaturni, sem eg þar fann og náði til, og
varð það langt. Kom til mín, sat hór og rabbaði
lengi prófessor Bornemann; svo Beuedikt Bergsson ;
misti hann alt sitt heimanað með Wulfs strandaða
skipi; hans beneficia eru þrotin, og hann því í fári;
falaði að skrifa fyrir peninga, og tók eg hann til
þess . . .
23. . . hólt eg áfram að auka inn í formálann,
og lauk við um kvöldið, en varð að láta skrifa þá
upp alla 3; fekk Benedikt Bergsson það; kom etaz-
ráð Thorkelin til mín; var liér góða stund og gaf
mér framhald af enskri bók: Denmark de-
1 i n e a t e d, með koparstykkjum ; 1. part á eg á Is
laudi. Hór kom og student Westy Petræus og Pét-
ur Jónsson með honum í húsvitjun hjá mér. Enn
fór eg ekkert út, eu sat að veizlu heima hér með
proprietaire Jörgensen utan úr Sjálaudi, sem með
konu sinni, er kent hafði prinz Christians konu
ungri frönsku og aðra kvenkosti, kom því hingað
til að finna prinzessuna, er var vinkona vertinnu
minnar, og voru þau hjón því boðin hingað til mið-
dags . . .
24. . . fór svo að laga dönsku útlegging Jóns-
bókar eftir því nú inn i aukna úr skinnbókunum,
sem var býsnamikið. Fekk mór hjá skraddara Hal-
dórsen íslendingi saumaðan hversdagsfrakka bláan
úr ódýru tói . . . . Fekk Benedikt Bergsson nóg
að skrifa; sat eg heima við umbreyting dönsku Jóns-
bókar, komst langt inn í Mannhelgi.
25. . . fór eg strax til starfa sömu . . .
26. . . byrjaði eg, þegar til sá, á Landabrigðum,
yfirskoðun dönsku Jónsbókar .... Færði jómfrú
Skjóna mér vask . . . . Fer hún mikla spretti á
kostum, að vitni amtmanns Thorsteinssonar, Magn-
úsar sýslumanns, sóra Hannesar, Laurusar, biskups
Steingríms og mínu, sem allir höfum á hana lagt
— vask og.sauma . . .
27. . . Fór eg í Vartovkirkju og þótti hún falleg.
Orgelið þar positiv á stærð við mitt; prédikaði vel
prestur Wolff, en tónaði aðdáanlega, hvers vegna
eg fór þangað til að heyra það. Svo heim^til pro-
fessors Finns Magnússonar, greifa Iínuths og etaz-
ráðs Örsteds. Þessir tveir sagðir ekki heima. Svo
t.il statsministers Mallings, og hjalaði lengi við hann.
Heyrði svo í Þrenningarkirkju Dr. Munster, og hjá
honum lærði eg fallega prédikun kl. 2J/2 til ;
eftir miðdag til kvöldsöngs; þá kveikt ljós við
hvern stól í kirkjunni. Til mín kom konferenzráð
Schlegel, sat hór lengi, skoðaði milt Jónsbókarverk
og codices, og ræddumst við um þá og um jurid-
ica . . . . Dó madame Knudsen, Adsers Knudsens
kona.
28. . . tók svo til sömu starfa, að laga að yfir-
skoða dönsku útlegging Jónsbókar; komst með það
í gærkvöldi til 51. kap. ( Landsleignb.; nú í kvöld
að 11. kap. í Farmannalögum. . . .
29. . . Tók eg strax til vanastarfa og lauk við
Jónsbók. Kom ( vagni keyrandi stázlegur boðs-
maður (Bedemaður) mað innboð frá Adser Knudsen,
að eg vildi fylgja konu hans sálugu Jóhönnu