Sunnanfari - 01.02.1902, Blaðsíða 1

X 2. REYKJAVÍK H* FEBRÚARMÁN. 1902
Nokkrir þingmenn. ii. ^iðast er það og algengast, að þeir, sem ráðnir eru saman í einhverja líkamlega vinnu, haldi sig að henni að staðaldri ákveðinn vinnutíma, og að ekki sé tiltakanlega mikill rnunur á því yfir- leitt, er eftir þá liggur i vinnulok. Um andlega vinnu er þrásinnis öðru máli að liggur eítir hina færustu þingmenn vora og hina lélegustu eftir hvert þingsumar. Það mun þorra manna út í frá sízt gruna, að sumir meðal þingmanna vorra vinni að jafnaði 16—17 stundir í sólarhring hverjum hér um bil allan þingtímann, sýknt og heilagt, en aðrir geri eins og förukerlingarnar sögðu um Njál, að þeir »stritast við að sitja«, — sitja á sjálfum þingfund- unum, en vinna varla handarvik þess í milli.
ÞÓKÐUR J. THOHODD8EN HÉRAÐsLÆKNIR
gegna. Þar kveður að jafnaði stórum mun meir
að kraftamun og hæfileika, og þá eigi síður að
hinu, hve dyggilega er unnið. Þar er og eftir-
lit miklum mun örðugra, og stundum ókleift.
Þetta mun mörgum skiljast.
En þó munu fáir gera sér í hugarlund, að
jafnmikið djúp sé staðfest og er í milli þess, er
GUÐL. GUÐMUNDSSON SÝSLUMAÐUR
Það er ekki verið að hafa slíkt á orði, þegar
verið er að ginna kjósendur til að greiða at-
kvæði handónýtum þingmannaefnum, í kunnings-
skapar-greiða skyni. Og beri þingtiðindin vott
um fremur lítil afrek þeirra, hafa lýðskjalararnir á
hraðbergi svör við því, þau svör, að þeir vinni ókjörin
öll í nefndum; það muni drjúgum um þá þar.