Sunnanfari - 01.09.1902, Blaðsíða 6

70
Krónni). Guttormnr heimastúdent á Arneiðar-
stöðum er kosinn alþingismaður fyrir Norðurmúla-
sýslu (helvítis ormurinn), en Hemmert ætla menn
að sé farinn í sjóinn; hans var von að austan
fyrir löngu á Gásinni, en hún er hvergi kom-
in fram; í þeirri Anledning hefur Bókmentafélag-
ið beðið Thorarensen að kveða eftirfylgjandi graf-
skrift1:
Aflmikill stormur yfir hafið skríður,
og rótar upp þeim aldna gráa sjá,* 4 *
langstígur hvergi við á báru bíður,
beinleiðis stefnir Kaupinhöfnu á,
suðar og blæs og segir Grími frá,
hvernig með humrum Hemret6 karli líður.
Gásin var komin góðan spöl í haf,
gliðnaði þar og dettur öll í sundur,
Djankann og Gisla dreymdi ferðum af,
djöflarnir sögðu: hvaða heimsins undur!
Nú fer í Víti allt á tjá og tundur.
Þá brosti Hemmert, — þrællinn sökk á kaf.
En svo þú skulir ekki halda, að ædle gamle
Wain&möinen6 geti ekki gert neitt betra en
þetta bull úr Grána7 8, þá skal hann reyna til að
snara fram einhverju Ijóði, fyr en bessu bréfi
sé lokið*.
Nú er eg vaknaður aftur og lnfði þá karlinn
samið þennan kafla, sem þú sér að er með ann-
ari hendi, og tæmt ölflöskuna, því veðrið er heitt
og vatnið ódrekkandi, eins og þar stendur. Eg
varð glaður við, að hann hafði kornið svona miklu
af, en honurn var drurnbs við; hann tók bréfið
af mér aftur og skrifaði eftirfylgjandi stökur, sem
hann sagðist ætla að hafa um eittbvað, sem hann
vildi; ráddu, lagsmaður, sagði eg, hallaði mér aftur
út af í sofanum og fór að sofa9.
Eg varð að taka við pennanum aftur, eins og þú
sér, því Gráni getur ekki hrært sig fyrir bann-
settri leti. Eg ætla samt ekki að kveða neitt —
eg læt ekki siga mér upp, — en tala heldur við
1) Alt hingað að er með hendi Gísla Thoraren-
sens ritað í nafni þeirra beggja, hans og Jónasar.
Þá tekur við hönd Jónasar. 4) Sbr. Ný Félagsrit
1844 bls. 143—44. 5) Þannig. 6) o: Jónas. 7) o:
Gísli Thorarensen.
8) Hór þrýtur hönd Jónasar og Gísli tekur aftur við.
9) Hér þrýtur aftur höud Gísla og Jónas tekur við.
þig, frændi, eins og maður talar við mann, fáein
orð, prosa. Þar er þá fyrst til máls að taka, að
sarna kvöldið sem þú varst í Wilisch, var ónefnd-
ur maður ekki langt frá okkur upp á nokkurs
konar Wilisch líka, og sá var einn munurinn, að
þið voruð 18, en hann var ekki nerna einn, að
minstakosti ekki i senn, og turnaði og galaði sjálfur,
svo þú getur nærri, hann muni ekki hafa kom-
ist heirn undan þrumunum. Hann á nú annars
von á gleðju eða að fá í hendina, sem menn
segja í haust, þegar fjölgar um í bænum; annað
veit eg ekki að segja þér honum viðvíkjandi; en
Steindór frændi Finns druknaði greyið á Skerja-
firði við annan mann, svo nú kemur ekki neinn
nýr Islandus það eg veit í haust; en farið er
að sneyðast um á Brekku, eins og þú veizt; frú-
in komin austur að Hraungerði og Páll með alt
sitt að Hjálmholti, svo þegar skólinn fer, verður
ekki annað eftii á Alftanesinu en þeir Þorgrímur
gullsnfiður, ef hann verður, gamli Guðmundur í
Hákoti, sem er dáinn fyrir löngu, og ef telja
skyldi Arna í Görðum'. Eg vek nú herra Thor-
arensen, sem silur hér sofandi að lesa Olgeir
danska, og bið hann að hafa nokkuð á móti
þessu, ef hann geti2.
Það er öldungis satt, að hann turnaði sama
daginn, en hann á ekki von á gleðju. Steindór
og Guðmundur í Hákoti eru báðir dauðir.
Punctum. Eg stakk upp á við Jónas, að skrifa
þér eitthvað urn Fjölnir, en honum þótti það
óráð; hann segir aö Brynjólfur geri það, og það
af viti; eg læt hann ráða, en er samt hræddur
um hann ljúgi þvi upp á Brynka. Quicl videtur
tibi, domine frater, eg er farinn að skrifa Opera
aftur eða Syngestykke, eins og Markús, sem eg
les þér í haust að gamni þínu. Gísli Magnússon1
er orðinn laus við vonda karlinn hann Arna og
flutti á dögunum svo enginn vissi inn í Drotn-
ingarinnar þvergötu; nú getur vel skeð, að mað-
ur verði úr Gísla, og við notað hann fyrir Fjöln-
ir og vísindin. Þú hefir annars ekki skrifað mér
til, domine, allan yðar reisutíma, og kom í mig
1) Þ. e. síra Arni Helgason.
2) Hór þrýtnr aftur hönd Jónasar og hönd Gísla
tekur við,