Sunnanfari - 01.03.1912, Blaðsíða 7

23
fádæma festu utanbókar í margar aldir í ijóðum
og munnlegum frásögnum og eptir þvi, sem hver
kynslóðin eptir aðra hefir numið málið aí munni
föður og móður. Svo vandlega hefir hið norræna
niál haldið sér á Færeyjum, að enn er færeyska
auðskilin hverjum íslenzkum manni, sé hún með
skynsamlegri stafsetning upptekin og rituð, þeirri
er fer svo nærri íslenzkri stafsetning sem sjálf-
stæði færeyskunnar þolir. Slíkt liið sama skilja
Færeyingar vorar bækur svo sem þær eru ritaðar.
Vandkvæðin um innbyrðis stuðning eru því eingin.
Pegar að þessu máli var vikið í Sunnanfara
lyrrum var það ekki af því, að neitt gæfl þá hvöt
til þessa sérstaklega annað en eðli málsins á alla
vegu. En nú er öðru máli að gegna. Nú hafa
Færeyingar stofnað hjá sér fyrir fáum árum Bók-
mentafélag til viðhalds tungu sinni og þjóðerni, og
vænta sér nú nokkurrar hluttekningar héðan af
landi. Og hvaðan ætti hún frekar að koma ann-
arstaðar en frá íslandi, þvíliku menningarfyrirtæki
til stuðnings?
Félag þetta heflr nú þegar gefið út ýmsar
merkilegar bækur á færeysku, svo sem:
Fnroysk mállœra eptir J. Dahl;
Savn lil Ffiroginga sögu í 16. öld eptir sira
A. C. Evensen (2 hepti);
Plantnlœra eptir H. Rasmussen;
Nökur orð um hin fnrogska dansin eptir Sverri
l’atursson;
Bábelslornið fe/rogsk skaldsöga eptir Regin í
Lid, sem margir hér á landi munu hafa gaman al
að lesa; er þar lýst framfaraviðleitni Fæeyinga, og
hversu nýjum menningartilraunum hinum fyrstu
hefir stundum reitt þar af.
Enn fremur hefir félagið gefið út I. bindi af
merkilegri fœregskri kvœðabók, sem sira A. C.
Evensen heflr safnað til.
Tillag til félagsins á ári er 5 kr. gegn því að
fá ókeypis ársbækur félagsins.
Eg hefi fyrir nokkuð laungu feingið hvöt til
þess að minnast þessa félags, en ekki haft tæki-
færi til þess, sem mér hefir likað, fyrri en nú. En
geingið hefi eg sjálfur í það fyrir alllaungu.
Frá félaginu skýra að öðru leyti bezt bréf, er
eg heli feingið um það frá gömlum kunningja min-
uni, síra A. C. Evensen á Sandi i Færeyjum, sem
er einn af aðalstofnendum og aðalmönnum félags-
ins. Set eg hér kafla úr fyrra bréfinu, sem eg hefi
þar um feingið, og siðara bréfið alt — á færeysku
hvorttveggja, og mun eingum verða skotaskuld úr
þvi að skilja þau. Ylurinn, sem kemur fram í
þeim hingað til lands, má og vera eptirtakanlegur.
»f Tornnes preslagarði
um Tórshavn 20/<! 1910.
Hávirdi Jón Þorkelsson!
Ja, nu munu tygum lielst illa minnast meg
aftur, so langt siðan er tað, at tiðindir spurdust
millum okkara. Eru tað ikki 8 ár siðan? Ifvussu
nógv hevir ikki tilborist hesi 8 ár! ..... Men eg
vddi sloppið at sagt tygum frá nýggjari fyrirtöku
hjá okkum. Um nýggjársbilið 1908 birtist lív í
í)Hilt /íirogska bókmenlafelagið«, og er hetta triðja
ár tess. Eg sendi tygum nakað litið, sum kann
sýna tygum strev okkara. Millum annað: bokurn-
ar fyri 1908 og fyri 1909 (sum tó ikki allar enn eru
komnar; ein »avhandling« av dr. phil. J. Jakobsen
vantar enn). Fyri hetta árið, 1910, ætla vit felags-
monnunum eina foroyska urfalæru, 1. hepti av for-
oyskum kvæðum og 3. hefti af Savn til Foroyinga
sögu. Men vit stríða eitt hart stríð — ökonomisk;
tí felagsmennirnir eru ovfáir, ikki fleiri enn o. u.
140. Verða teir ikki fleiri, man verða ymist, um
vit vinna vegin langt fram. Enn er eingin islendsk-
ur maður sagdur inn í »Hitt foroyska bókmenta-
felagið«, meðan tó fieiri Foroyingar munu vera
felagsmenn í íslendska bókmentafelaginum. Eg
ivist ikki i, at tá ið eg heiti á tygum, vilja tygum
einhvörsvegna eggja landsmonnum til at siga seg
inn í okkara felag. Vit Foroyingarnir og íslend-
ingarnir — haldi eg — áttu al borið kenslu við
hvönn annan og styðjað hvönn annan. Vit grann-
arnir standa ov langt frá hvörjum öðrum. Tó
kann eg siga, at ísland eigir lleiri vinir í Foroy-
um nú enn bert fyri 10 árum síðan.
Við blíðum heilsum og teim bestu ynskjuin
fyri framtíð íslands.
Vinarliga
A. C. Evensen, prestur«.
»Á Sandi, t. “/n 1911.
Háttvirði vinur
herra Jón Þorkelsson!
Eg takki tygum mikið fyri brev tygara av 16.
juli ifjör, tó at tað er seint nú at takka. Eg vóni,
at tygum hava fingið bokurnar fj’ri 1911 fá hinum
foroyska bókmentafelaginum: R. Rssmussens
planliilærii og mína kvœðabók.
Tað gongst heldur trupult við okkara bók-
mentafelagi. Limirnir ella felagsmennirnir eru ov
fáir og av teirri grund lievir felagið drigið ikki
sort av skuld á seg. Fáa vit ikki talið á felags-
monnunum at norast, noyðast vit at geva arbeiðið
yvir, tó at tað tykist okkum stórt spell. Eg taki
mær loyvi at heita á tygara hjálp. Taö er mær
fullkunnugt, at tað leingi hevir verið tygara skoð-
an, at vit Foroyingar og íslendingar skuldu leita
meira hvör til annan. Tit eru komnir so langt
fram, meðan vit cnn standa so aftalega; tað verð-
ur ti so lítið, vit enn kunna styðja tykkum, með-
an tit nógv kunna styðja okkum. Men sum eitt
gamalt foroyskt orðtak sigir: »Hjálp tú mær í ár,