Austri - 10.08.1891, Side 1

Komíi út til nýái-s, 3 blöð
á mánuði. Yerð : 1,50 aura,
erelndis 2 lirónur. Borgist
fyrir lok október, annar'a 2kr.
Kppsögn, skrifleg, bund-
in við áramót. Ogild nema
komin sé til ritstjóraíis fyrir
1. oktober. Auglýsingar 10
aura línan, eða 60 aura hver
þml. dálks.

I. árs
SEYÐISFIRÐI, 10. AGÚST 1891.
Nr. 1.
lingi“, ab þeir stybji þetta nýja
Seyðisfirði 10. ágúst 1891.
Kærn lamlar!
Hér með höfum vér þá á-
nægju ab senda ybur kvebju vora
seni ritstjóri þjóbblabs i annab
sinn. Eru þab einkum fornar
vinsældir „Norblings" vors, sem
gefa oss nokkra von um, ab þessu
nýja blabi, er vér nú tökumst á
hendur ritstjórn á, verbi engu
FÍbur tekib en honum var ábur;
og þab er vor innileg osk og ör-
ngg von, ab hinir fornu kaup-
endur og útsölumenn „Norblings"
svni þessu nýja blabi undir rit-
'■rn vorri hinn sama hlýja vel-
Vudárhug eifvs og þeir jafnan
sýndu honum, sem sjálfsagt hefbi
haldib áfram, heíbi eigi óáran og
r.tækt vor ab kosta mestu til
útgáfu blabsins fyrirfram ekki
gjört þab ab verkum, ab vér sá-
um oss eigi fært ab halda blab-
inu út meb þeirri eptíráborg-
un og gjaldtregbu, a’ blöbin
máttu þá sæta hér á iandi, en
sem nú jiefir nokkub lagast. En
vér notum hér tækifærib til ab
þakka þeirn mörgu kaupendum
og útsölumönnum vorum, sem
hafa kvatt oss mikilega til
ab takast ab nýju ritstjórn á
liendur; vonum vér ab feir láti
sömu velvild sína þessu blabi í
té, meb því ab abalstefna þess
mun hin sama einarba og þjób-
lega, sem „Norbl.<: fylgdí. Vér
viljum leitast vib ab gjcra eng-
um manni eba stétt rangt til og
enga hlutdrægni sýna, ra>ba um
málin, en ekld um mennina, sem
bera þau fram. Vér viljum reyna
til þess ab draga saman í blabi
þessu kjarnann úr skobunum beztu
og vitrustu manna landsins, jafna
meb tillögum vorum mismuninn,
svo blabib geti fært lesenclum
sínum liib rétta og sanna almenn-
ingsálit, sem hefir því meira gildi
í þjóblífinu og öllum framfórum
þjóbanna, því lengra sem þær eru
á veg komnar í menntun og kunn-
áttu, og því er þab vor innileg
áskorun til allramenntabramanna,
ab þeir styrki blab vort meb
ritgjörbum og fréttabréfum úr
öllum fjórbungum landsins, en
einkum skorum vér á hina fyrri
ágætusamvinnumennvora í „Vorb-
blab meb því ab skrifa sem mest
og bezt í þab.
þ>ab er nú almennt vibur-
kennt ab þau lönd séu fremst á
veg komin í menntun og fram-
förum, sem flest hafa dagblöbin,
og þar þykja þau svo naubsyn-
leg og ómissandi, ab hafi harb-
stjóri vogab sér ab hepta frelsi
þeirra, þá liefir skammt verib
uppreistar og víga ab bíba og
enda veldis hans. — Hér á landi
þar sem allar samgöngur og mann-
fundir eru svo sjaldgæfir og mikl-
um örbugleikum bundnir, en vér
íslendingar mjög afskekktir frá
öbrum þjóbumog framfarastraumi
tímans, eru oss gób og tib dag-
blöb ómissandi, því engin þjób
getur lifab eingöngu út af fyrir
sig, heldur verbur líf hennar og
framfarir ab glæbast af hinu al-
þjóblegn félagslífi; þó mesb só
þörfin á því hjá þeii’ri þjöb, sem
orbib liefir aptur úr mennta- og
framfara-straumi tímans eins og
vér íslendingar. þ»ví fleiri og
tíbari sem dagblöbin eru, því bet-
ur geta þau talab máli tímans,
lýst þörfum þjóbarinnar og stutt
að framförum hemmr. þ>essa
naubsýn hafa menn séb og kann-
ast vib og reynt úr ab bæta liér
á landi, og því eru nú dagblöb-
in gefin út í öllum landsfjörb-
ungum, nema Austfirbingafjórb-
ungi einum, sem þó liggur bezt
vib samgöngum vib útlönd og er
einhver hinn jafn efnabasti
hluti landsins og vel mannabur.
En þab hefir eigi skort, ab Aust-
lendingar hafi. kannast vib, ab
brýn nauðsýn væri á dagblabi,
. sem gefib væri út hér á Austur-
landi, og því reis blabib ,,8kuld“
á fætur, en varb ekki langgætt,
og seinna ,,Austri“, sem Aust-
lendingar stofnubu í félagi. En
bábum þessum blöbum hábi mjög
samgönguleysi á sjó og landi, og
blabib ,,Skuld“ illa sett á Eski-
firði, en ritstjórn „Austra“ jafm
an höfb meira eba minna í hjá-
verkum, og stundum sat ritstjór-
inn í margra mílna fjarlægb frá
útkomústab blabsins.
Ur þessum síbara annmarka
er nú vonandi bætt meb því ab
vér önnumst alveg ritstjórn og
útsendingu blabs þessa, og ætti
þab ab geta farib í bærilegu lagi,
þar sem vér fyrir örlyndi kostn-
abarmanns blaðsins geturn ein-
göngu gefib oss við því;ogætti
bæbi ritstjórn og útsending að
veita oss léttar, þar sem vér áb-
ur í mörg ár höfum haldið út
blabi og eigum enn marga gcba
styrktar- og samvinnumenn, bæbi
hér á landi og erlenclis.
Yér eigum og vissan liávab-
ann af kaupendurn „Horblings“
víbsvegar um land sem áskrif-
endur ab þessu blabi, en ekkert
blab getur þrifist til lengdar,
svo ab keypt só ab mestu leiti
abeins í einum fjórbungi lands-
ins eba á stangli af einstaka
manni i sveit hverri, sem láti
þab svo ganga um á nokkurskon-
ar liúsgangi til lestrar, því þá
fá menn bæði blöðin of seint og
lesa þau of fljótt, svo efnib fest-
ir engar rætur hjá lesendunum.
Dagblöbin eru rödd timans og
þeir sem ekki heyra hana og
fésta vel í minni sér, verða á
eptir í flestum framförum.
Hvab s a m g ö n g u r n a r
snertir þá hafa þær batnab nokk-
uð á landi á seinni árum eptir
ab skipt var pöstleibunum í smærri
hluta, svo póstarnir fara og koma
nær helmingi optar, einkum á vet-
rum. þ>ó er hér á í mjög mörgu
ábótavant, sem síbar mun gjört
ab umtalsefni í blabi þessu.
En hvab viðskipti vib út-
lönd snertir, þá hefir enginn
kaupstabur á landinu jafn-
fljótar og greibar samgöng-
ur og Seybisfjörður nú sem
stendur, sem óefab er í mest-
um uppgangi af öllum kaupstöð-
um landsins og ab verzlunarmagni
ogverzlanafjölda — nú sem stend-
ur eru þær 14 — gengur hann
sjálfsagt næst Reykjavík, því á
sumrin koma strandferðaskipin
hingað hálfum mánubi f y r en
þangab og auk þess koma liing-
að og fara héðan fjöldi annara
gufuskipa til útlanda nær því í
hverri viku, en á vetrum eru
gufuskip kapteins Ott o Wathne
kostnabarmanns þessa blabs, og fl.
skip, alltaf á ferðinni milli landa,
svo hingab koma opt fréttir fi'á
utlöndum aðeins fimm daga
gamlar. þetta blab ætti því
að geta fært kaupendum sínum
— ab minnsta kostiaustan- og
norbanlands — nýrri útlencl-
ar fréttir, en nokkurt annab ís-
lenzkt blað, og því vonum vér
ab þab verði sérílagi fjölkeypt í
þessum tveim fjórðungum lands-
ins, og vonum vér að það verbi
einkum til þess ab vekja Aust-
lendinga til þess ab ræba meira
landsins almennu mál og eigin
naubsynjar heldur en þeir liafa
gjört síðan þeir misstu sitt eigib
blað, enda er þeim vorkennandi
nokkur þögn í þessu tilliti, þar
sem þab má lieita nær frágangs-
sök ab skrifa ritgjörbir til svo
fjarlægra blaba, að höfundurinn
fær eigi ab sjá þær fyr en nær
hálfu ári eptir ab hann sendi
þær,- óg allt undir hælinn lagt
hvort þær fá nokkurntíma inn-
göngu. En ab þessu sínu blaði
eiga Austlendingar fyrst og fremst
vísan abgang til áð ræba í því
hin almennu landsmál og svo
öll þau málefni, er snerta eink-
um Austurland. En þab er mjög
naubsynlegt að menn geti meb
hægu móti úr öllum héruðum
landsins lagt sinn skerf til allra
mála, svo þau verbi sem bezt í-
liuguð frá öllum hlibum og úr-
slit þeirra byggð á sannleika og
réttri og sannri velferb þjóbar-
innar; en það er mjög liætt við
því, ab áhugi manna dofni og
þeir verbi afskiptaminni af mál-
unum, ef þeir geta ekki meb
hægu móti birt hugsanir sínar
og tillögur í nærlendu blabi. En
þjóbskáldinu og föburlandsvinin-
um Eggert Ólafssymi og hinum
frægu útgefendum „Fjölnis1' kom
saman um, ab oss íslendingum
og framförum landsiná standi af
engu eins mikil hætta sem deyrfð-
inni, sem komin er inn í þjöð-
lífið fyrir langa kúgun og
skiptaleysi þjóbarinnar af sínum
eigin málum um margar aldir,
en sem gób dagblöb eru hið bezta
mebal til að útrýma og til að
vekja þjóbina til meiri menning-
ar og framtakssemi og afskipta
um eigin mál. Og því er nú
-