Austri - 21.03.1894, Qupperneq 3

!S Nu.
.V 1’ S T !! ! .
:iL
Frá pessum degi er 'kaupmaðin-
JBjörn Sigurðarson orðinn eigandi að
verydunum J. Guðmuntlssonar í Flatey
og Sðoirðsstöð, pessum söniu verziun-
uie vem Liatm frá fráfalli J. Guðmunds-
sonar Ireitins hefir veitt forstöðu.
Flogið hefii", að lnnsverzlau frá
nýári nú — eða peim tima sem herra
Björn Sigurðsson hefir keypt verzl-
íinir pessar — verði talcmörkuð að
imm og jafnvel ekki lánað nenm skil-
visustu niönnum til skamms tíma í
seim. Mun meiningiu með pví að
reyna að smk afnema alla lánsverzl-
un, á pann hktt sern verið hefir.
Hvað satf er í pessari fregn, veit eg
ógjörla, pö eg. sveitungum minum til
göðs, öskaði að svo væri. Meðanlíns-
verzhmio eiv svo að kalla taumlans er
ekki að biiasi við velliðan manna í
efuak'gu tilliti. Og pað er sann reynt.
að láutakendum flestum hverjum er
nimað betur gefið en færa ser í nvt
arðsvonina af lánsfenu.
fi«il«ufar hér i eyjum og viðar
vestra, sem nf hefir spiirzt, hefir eng-
;ui veginn verið gott í haust og vetur.
Hafa sifellt geugið einhverjir kvill-
a.r, kvefvesöld, bólguveiki ©inliverskon-
ar, lungnabólga. taugaveiki o. íl„ Dá-
ið hafa samt engir hér í eyjunum
í haust eða vetur uema kvennmaður
eiim i Svefneyum uin p. 20 des. Var
pað Andrea dóttir Hafliða hönda,
Fyjólfssonar dbnu. pav. —r- Hi*r er
<‘kki t(>kið út með saddimii að leita
iæknis, pó á, liggi. pví langur og erf-
iður sjövegivr er til Stykkishólms, par
sem héraðslíeknirinn er. Slíkar ferð-
h' fram og aptur, ef læknir ev sóttur,
kosta miurist 70—80 krönur og o])t
talsvert nreiv ef ílla geuguv, svo pað
<*r ekki hverjum nTnn'hngjamiin gefið,
en peir deyja lika peim mun billegav.
Menn hugsa ser gott til pcssa
iiýja Jækíiis. sem skipaður er fyrir
Eyjahrepp, en pó pvi að eins að hann
ha.fi aðsetur hér í eyjunum en ekki
uppá Múlanesi. eins og heyrzt hefir
einhversstaðar frá að liaim setti að
hafa, — Að vísu er talsvort styttra
uppá Múlanes en suður í St.hólm, en
á vetrum leggur lagís opt svo tímum
skiptir að ekki verðnr komizt pangað,
pá eru eyjaskeggjar ei betur settir.
Níi eru kosningar á Helgafells-
branði- um garð gengnar. Síra S'g-
urður Gunnarsson á ' íilpjó(.5si.o// - '
hafa fengið 45 atkvæði, siL'a Sigu.? ður
Jensson i Flatey 32 og síra rfelgi
Árnasow í Olafsvik 7.
Sóknarmenn síra Sig. Jenssonar
hrósuðu happi yiir afdrifum pessava
kosnihga, pví hans og „familiuimar"
hefði verið saknað liéðan, enla er sira
Sig., pó famáll se og hægfava, prýði-
lega látinn hæði sem prestur og
rprivatmaðu'i'“.
I öudverðum desember barst hing-
að 1. blaðið af „Gretti“ ísfirzkn. —
Hefi «g heyrt peirn suepli litt fagnað
hér um slóðir, og haldi hann áfrain í
sama dúr og petta fyrsta sýnishom,
er pað spá fröðra manna, að útlegðin
sé homim reiðubúin, ef liann íinnars
a pvi lani íið fagna að koniast inn á
nokkurt almennílegt heimili.
Austisr-SkaptafeHssýsla (Lóui) 28. febr.
Veturinn hefir verið hér fremur
mildur og hagasaniur, en. æði um-
hleypiugasamur. Framan af voru
sfcundum talsverð frost (mest 30. nóv.
-r- 15l/j 0.) og kom nokkur snjór á
jölaföstunni', voru pá hagleysur í Or-
æfum um hríð, en hér eystra voru
alltaf Imgar. Síðan voru unihleyp-
higar og rigningar til ársloka, og eptir
pa,ð j;ifnan píðviðri fram til porra, en
pá fóru aptur að koma frost og snjó-
ar (mest fmst 22. jan. 101/., 0), en
pá ýmist hlotar og rigningar eptir að
kom fram í febr. -— Gjörði pá hag-
lítið mjög um Austur-Lón og i Alpta-
firði; og hefir pað haldizt síðan sum-
stiiðai’, pótt talsverð hláka lcæmi síð-
ustu porradagana og komu pá upp
nokkvir hagar víða. Góa heilsaði með
prumuveðri (18. febr.), eu pessa s;ð-
ustu daga íiefir verið allmikil snjó-
k<-ma, með líku frosti.
Lað var fognuður fyrir allan ;tl-
menniiig, að Fapós-skipið skyldi loks
koraa hingað heilu og höldnu aptan í
Vaagen, 17. jau., en 'leiður gestur kom
með pví, par sem var hin útienda
kvefsótt, er htgði hér nálegá hvern
manu í rúniíð uru lengri eða skémmri
tirna. Nokkrir dóu úr veikiudum
pessum, iielzt gamaa| fólk og öllraust,
meðal peirra var Sigríður Árnadóttir,
tengdamóðir Sveins bónda Biarnason-
ar í Yolaseli, sjötug að nldri, ekkja
eptir binn góðkunna fravek' . ivuiar- og
anðsældarmann Olaf bónd'i Gíshii'm
(*J- 1883) og Kyjólfur Jóns-ou. tvrrúm
bóndi að Eskifelli, rúmlega sjötugur,
valinkunnur atorkumaður. Jafnframt
má geta pess, að á nýársnótt andað-
ist eptir mildar pjáningar af lifrar-
meini Sigurður bóndi Sigurðsson í
Yík 46 Ara (sonur Sigurðar hrepp-
stjóra Sveinssonar prófasts Péturs-
souur, og Helgu Hjörleifdóttur prests
Jjoi-steinssonar, systur síra Einars
heitins í Vallanesi). Hann var mikill
nytsemdarinaður í sinni stétt, stiltur
og ráðsetfcur, vandaður og vel nietinu.
S njbfloð.
Hinn 16. fehrúar kom snjöflöð á
bæinn á Höskuldsstöðum í Breiðdal,
sein lenti mest á bæ bóndans Einars
Gunnlögssonar, er var nær læk peim
er flóðið kom úr.
Fjós er efst húsa’með dyrum upp-
að fjalli og vatnshús til hliðar, einnig
með útdyrum, og úr pví liggja beinar
dyr fram á hlað. Snjóflóðið braut nið-
ur vatnsliúsið og fór fram um allan
bæinn, svo að hálfíyltust göngin, eld-
hús, búr og baðstofudyr, svo elcki
varð komizt úr baðstofunni nema út
nm glugga.
Timburhús er neðst í porpinn,
príloptað, og braut flóðið tvo glugga
á miðloptiíiu, sem vissu að fjalli, og
hálffyllti lítið herbergi, er var við
annan glugganu. Kjallarinn nærri
fylltist af vatni. Fjósdyrnar brotnuðu
upp og fvlltist fjósið i miðja súð af
snjó og vatni. 1 fjósinu voru tvær
kýr, tarfur og ícálfur nýalin, sem allt
náðist lifandi, nema kálfurinn. Einn-
ig braut snjóflóðið inn töðuhlöðu með
á að gizka tuttugu hestum af töðu í,
hörumhil helmingurinn náðist pur af
henni, en meiri og minni skemdir.
Yfir allt túuið fyrir ofan bæinn.
pað sem sést fyrir flóðinu, sem er
viða svo pvkkt á, hefir borið grjót og
sand, en pó mun pað vera verkandi.
Fólk var allt á hentugum stað, svo
pað sakaði eldci.
L hæ Hóseasar kom að oins noklc-
ur snjökrapi í fjósíð, svo nautin stóðu
rúmlega i lcvið í pví.
SnjóflÖðið hatði tekið sig upp á
svokallaðri Hölamýri í Qallinu s'emer
stór eu pó með litluni halla, en hall-
ar öll að pröngu gili sem endar fáa
faðma frá hænum. Hafði komið svo
mikill krapi í mýrinni nnz allt fór á
stað. E.
Skúla Tlioroddsens inálinu
t*r
nú át'rýjað til hæstaréttar.
Pre.'takosnidg er nú um garð
268
265
Síðastva orða hið eg pig að gleynia Flindt. mér lízt ilia á að-
ferð hans. Getirðu eigi fertgið af pér að giptast Helmutl', pá skul-
uni við lifa saiuan par til sá biðill kemur er við crum bæði átiagð
með.
\ ertu sæl, elsku biirnið rnitt, ah.óður guð varðveiti pig.
þinn elskandi sorgbitni faðir“.
í iitilií en iagiegri stofu í Kronprinzessu-götu sat næsta morg-
rni ung stúlka í pungum hugsunum, og var liún að hngsa um, livern-
ig á pví gæti staðið. að faðir hennnr skylvli banna henni að eiga
Flindt par sem hann annars léti allt eptir henni pó liann vwri purr
n tnannina við aðra; hana iðraði pess að liafa lof'azt Flindt á móti
vilja föður síns; og svo bættist hér olai.á söknuðurinn eptir pví, að
verða að sjá á bak peim báðum um langan tíma. „Og pó má vel
vera. að petta verði okknr Fliudt fyrir góðu. liver veit nema Axel
géti huguazt föður mínum á leiöinni, pað er von m\n“, sagði hún.
í pvi kom vinnukonau inn með bréf. „það eru víst fyrirskip-
anir hans inins um bústangið, pví pær voru svo margar. að eg bað
Haiin að skrila pær njip niér til minnis“. sagði hún.
þjónustustúlkan átti annrikt og flýtti sér aptur útúr stofurini.
svo Dolores gat í næði lesið hið langa bréf. Ept;r pví sem ÍYð á
lestur brétsins vöknaði henni meir um augu, og pá liún hi ;V endiuð
gekl; liún grátandi inni berbergi föður sins, kraup niður fyrir fvau ■
inynd inöður sinnar og kallaði:
„Hjartkæra móðir mín! Líttu niður til min af himni pínum og
gefðu mér krapt til pess að lina sorg föður míns; og eg lofa pér
pvi, að hlýða Iionum, pó hjarta mitt bresti“. •
þannig la liún lengi fyrir framan mynd móður sinnar og baðst
fyrir í kyrpey. Kom pá hin gamla vinnukona inn til hennar og
inælti; „Nú jna frökenin ekki vera svona sorgbitin; herskipsforing-
iun kemur sjáltsagt heim að ári. og sá tiini líöur einhverntima; en
ef pér nú strax eruð orðnar svona ópreyjtiiullar, pa mupuð pér brátt
verða fftl að yfirlitum, og pá fæ eg ákúrur fyrir meðferðina á yður
pegar Lierskipsforinginn kemur heim“.
Holores gekk aptur inri í dagstofuna og settist við sauma
aína. en aptur og aptur lagði hún pá frá sör. bréf föður liennar
og sagði hentii, að upp frá pessu skyldi pað vera mark og mið lífs
niííis, að launa henni ást sína. Svo flýtti eg mér að láta auka
segfin til pess að wota sem bezt hinn litia vindblæ til pess að kom-
ast burtu. Bráðum komumst við fram hjá liamri peim er vígið stóð
á og beittum við nú skipinu norður á við uppí stöðuvindinn. Eg
tét tjaida aptur á skipinu handa mér, svo.að Juanita gæti verið
eia uin lyptinguua.
Að tveim dögum liðnum bleyptum við akkerum framundan
Friðriksstað á St. Croix. í rökkrinu fór eg með Juanitu til vinar
sníus, er átti búgarð norðaná eyjunni. Skönnnu síðar vorum við
gefin sarnan af prestinum í Friðriksstað, og síðan af liinum kapölslca
presti í Kristjánsstað, svo að ertginn vafi gæti verið á pví, að við
værum löglega gipt.
Við iifðum parna sælufullt ár; pví pö eg neyddist opt til pess
aö Iiggja úti á skipi mínu á. tniHum eyjanna, pá voru lieimkomur
snínar til konu minnar á búgarði virtar mins, pví inndælli, par seni
fiann liafði látið búa til handa okkur 2 tögur Lierbergi.
Við skrifuðum föður hennar og sögðuiu honum frá giptingu
okkar og vonuðum eptir pví, að lianu m.vndi láta sér pað lynda, úr
pví sem konrið var, og báðxm hann um fyrirgefningu og blessun
sina. En pað var ekki við pað komandi. Hanr. iét okkur aðeins
stuttlega vi’tíi. að hann átskúfaði dóttur sinni. og að iaún kæmi sér
; (M frainar við og að hann viicti héreptir hvorki heyra hana ne
sji. jþú getur vísfc skiiið að olckur féiL petta sárt, en einkum lagðist
pað pungt á Juanitu, er tærðist upp með degi hverjum, pó hún
sninntist aldrti á petta. Nokkrum sinnum braut eg uppá pví, en
hún svaraði 'ér jafnau á pá ieið: „Elskan mín! mig iðrar pess
aldrei, að eg fór með pér, lofaðu wié-r pví, að reiunast eigi' framar
ii bréf föður míns, pað særir mig að eins meira“.
Eitt sinn var mér boðið að fara með skonnortuna til St Thomas
og fá hana par öðrum sjóforingja í hendur og svo átti eg að fara
heim til Ðanmcrkur aptur. þessi skipun kom oklcur illa, pví Juan.
ita hafðí fyrir 14 dðgw átið meybarn, og sjálf rar hún enn pá
okki orðm frísk eptir barnburðinn, en pó var ekki við pað kom-
andi að hún yríú eptir, pó um litirni tíma væri að gjöra. Eg tólc
pvi Juanit.1.*' í.m barnið, sem varst pú, með mér. og srarta baruföst-ru,