Austri - 06.06.1894, Blaðsíða 3

1
N i{. K.
A T! S T E T.
r,3
annað ár. Siðari veturinn sem liann
var á Ketilsstöðuin andaðist JönSig-
urðsson á Hrafnkelsstöðuni, merkuv
hóndi — fnðir sira Sigurðar á Töl1gda-
hakka. Var j.A Sæbjörn fenginn sem
fyrirvinna til ekkju hans, Hólmfríðar
Jónsdóttur. Foreldrar hennar voru,
J ön Jónsson trésmiður, bóndi á Brekku
í Fljótsdal og Margrét Hj -ilmarsdött-
ir prests að Hallormsstað. Haustið
eptir gekk hann að eiga Hólmfríði, 1
13. september 1870. Með henni átti
hann 3 hörn; tvö af peim dóu, en 1
sonur lifir, Maanús, sem nú dvelur á
háskólanum í Kaupmannahöfn.
Að 4 árum liðnum andaðist pessi j
kona hans; bjó hann pá með bústýru
liilft annað missiri. Ari par eptir
giptist hann anúað sinn 19. nóv. 1875^
ungfrú Halllríði Einarsdóttur frá
Skeggjastöðum í Fellum, Jónssonar,
vefara, J>orsteinssonar prests að Krossi
i Landeyjum. sem nú tregar ástríkan
eiginmaun, með keruu stjúpsyni og
tveimur fösturbörnum; hafði liann pá
iifað farsælu ftjónabandi með henni 1
19 ár. Seni áður er Aminnzt naut
Sæbjörn minni tilsagnar i menntalegu
tilliti í æsku, en longun og hícíTTegleik-
nr hans voru til, en sjAlfur nienntaði
liann sig svo, að óhxett mun uð telja
hann með menntuðustu bændum Fljóts-
dalshéraðs og einhvern liinn sann-
frjúlslyndasta mann og tillögubezta í
öllmn niAliun. Hann var mjög sið- |
vandur maður, prúður i framgangi
manna orðvarastur; trúrækimi, reglu-
samur og húmaður hinn hezti, mjög
higinn og Astundunarsamur • að kenna
börnum gott framferði og guðsótta
ásamt pví fróðlega og nytsama. —Mtin
pví minning hans lengi lifa í lieiðri
uð maklegleikum. Jijá peim sem um-
gengust hann og pekktu. x.
Gufuskipift ..T'íii11 “ á að fara
sunnan um íand til Reykjavíkur í
miðri viku, og liefir fjöldi farpegja
tekið sér far með honum.
Tíftin virðist að vera ganga til
batnaðar og meiri hlýindi að færast
í loptið.
Afli er kominn ágætur hér ;i
fjörðunum, en beitu vantar víða.
|>ann 5. p. m. kom varðskipið
„Diana“, skipstj. l)o Fine Skibsted.
1AMB8KINN
kaupir liiu verði Stefán Th. Jónsson
á Seyðisfirði.
ELDAVÉLAR og STOFTÍOF.NA
af öllum stærðum er hægt að panta
með verksmiðjuverði hjá StefAni Th.
Jónssyni.
Stefan Tli. Jóhssou áSeyðisfirði
fékk nú með „Thyra“ allar pær vöru-
tegundir. sem liann er vanur að hafa
í verzlan sinni.
IIjá A n (I r. R a s nt u s s e n
Soyðisíirði
er nit til sölu: mjög sterkir kvenn-
skór á 7 kv., Möbel Plusches-ntorgun-
skór i pvem litum á 4 kr., strigaskór
fyrir drengi frá 1,50 til 6 kr., og
yfir höfuð Atórar byrgðir af allskonar
skófatnaði handa kontim, körlum og
börnunt. ,.Ægte Hvalravssmörelse“ i
stórurn og smáum dósum, skósverta
(Berrys Blacking) og margt fleira.
Tfrá 20. júní til 31. júlí p. árs
selur áb T. Thostrupsverzlan ú Seyð-
j isfirði mikið af margskonar sjölum,
I karlmannsfötiim, skófatnaði, glysvarn-
I ingi. leikfangi. byssum, rekum með
I skapti, talsvert af járnvöru og margt
fleira, allt ívrir mjög niðursett verð
en að eins gegu borgun útí liönd.
4 SeyðitijaröiirapótliHii !
fæst.
i.gatt uiitmitóbak
frá Angin-timis í Kaiipmannahöfn fyrir i
afteins 1 ki\ og K> ama piiiidift,
er iinnarsstaðar er selt fyrir 2 kr. og
20 atira, og sömuleiðis purkuð kirsi-
ber fyrir 45 aura pimdið.
Reynið nit brauðin úr Hansens
bakaríi á Seyðisfirði. parfæstrúg-
brauð, sigtibrauð, fransbrauð, kringlur
og allskonar kökur og hvítt öl, allt
sainan mjög ódýrt.
Stórar kökur til veizla og brúð-
kaupa fást par einnig, ef um pær er
beðið fvrirfram.
Klæðiisauiimr.
Hérmeð gef eg almenttittgi til
vitundar. að eg tek að mer að sattma
allan karlmannsfatnað. og mun eg leysa
sauminn af liendi bæði fljótt og ódýrt.
Fyrir að sautna karlmannsfatnað-
inn tek eg 7 krönur.
Eg hefi sauntað fyrir hina beztu
skraddara i Kaupmannahöfn nú i 7 ár
og lært par að taka mál af mönnum.
Eg verð til lteimilis lijá (T-esti
bevki Sigurðssyni á Fjarðaröldu.
Guðriður BjörnsdMtir.
T. M. HANSEN á Seyðisfirði
tekur brunaábyrgð í hinu stóra euska
hrunaábyrgðarfélagi, „Nortli Brithish
& Merkantile“, mj ög ódýrt.J
BEATER-LlNAN
flytur vesturfara beina leið til Cariada á iiíestkornandi sumri, ef að
4 huudruð manua skrifa sig með henni; allir sjá hve ómetanlegur
hagur þab er að geta komizt beina leib; a'ttu {iví ollir, er aun-
að borð flytja vestur, að leggjast á eitt með að fara með Beaver-
línunni. enda varð Irún fyrst til þess, að setja niður fargjaldið, einnig
hin fyrsta lína. er flutt hefir beina leið; þess ættu menn að láta
línuna njóta, með því að taka sér far með henni. Fargjaldíð fyrir
hvern fullorðinn mun verða hið sama sem síðastl. ár, sem sé T23
krónur, og tiltölulega minna fyrir börn og ungbörn; áreiðanlegur
túlkur verður sendur með Vesturförum; einnig verður þeim útveg-
uð vinna þegar til Vesturh. kemur, ef þeir innskrifa sig í tíma
Beaver-línan hefir fertgið mjög gott orð á sig eins og sjá má á»
eptirfylgjandi vottorði, setn skráð er í ameriksku blaði „The Gazette"
Montreal 14. aug. 1893 neðan við ferðasögu útflutningsskips
Beaver-límmnar „Luke Huron“, er flutti Vesturfara beina leið frá
Seyðisfitði i sumar er leið til Jvanada, af 500 manns, er á skip-
inu voru.
„ það er oss söntt gleði að bera Beaver-línutmi eptirfylgjandi vitnisburð.
Lake Huron, skip féhtgsins, fór frá Liverpool til Tslands, og fóru vesturfarar
30 0
viss uin, að hann einmitt nit niun gefa pað til kynna, sem hann
áður hefir dulið“.
„F.jarska hetir pú mikið alit a honunt. En nú er pað enn nauðsynlegra
en Aður að pú fáir rika giptingu. Hvernig ættir pú, sent ætíð
hefir haft allsnægtir, að geta lifað við fátækt?"
poli þetta eklci, pal)bi! Er það ekkert annað í pessunt
lieimi en peningarnir sem geta gjört ntann hamingjusaman. Er allt
aitnað einkis virði?“
„Við skulunt hætta að tala um petta, pví um pað verðunt við
aldrei samdóma. Við verðum nð fara á stað svo tljött sem hægt er.
Og ef til vill, verður liatgt að bjarga einhverju".
Nokkrum dögunt seitma héldu pau á stað heimleiðis. Og með
n'jög mikluin dugnaði heppr.aðist Möller að korna svo ár sinni fyrir borð,
Hamborgarverzlunarhúsið gat reist sig við aptur. Auðvitað hafði
larm tapað talsvfirðu. en pað tap var liamt nógu rikur til pess að
fe,'\ OIí^ °g lne^ oinu heppilegu fébragði gat hann hæglega unnið
hið tapaða t)ptur ° °
Á meðan a pessu stóð var „fregátan" komin til Cadiz, og með-
an luui stanzaðl íjar’ íekk sjöliðsforingi Storm bréf að lteiman,
og meðal annara frétta var pa8 að verzlunarhúsið Johnson Möller
Co. yrði að líkindurn gjaldprota pá dagana. Og pegar
Storm sagði Warming fra pessu, varð hann rnjög glaður.
„þetta eru pær beztu íréttir sem eg hefi lengi fengið" sagði
uaun.
»jþú hryggist ekki rnikið ytir óhoppum kunnincja pinna“, svaraði
otorm stuttlega.
„Hvaða vitleysa“, sagði Warming. „Sérðu ekki, að uú get eg borið
íram bæn mína við Mölier, að verða tengdasonur hons“.
„Og ertu viss unt að Mugda vilji nú taka pér? JSTú verðttr
hun maske ems prá og stórlát og pú hefir verið. og ltvað giörir
þú pá?“.
„Nú skal eg sigra allar hindranir.—“
Warming varð allt annar maður, og pað urðu lagsbræður hans
að jaia. Hann var aptur orðinn eins kátur eins og pegar hann
297
iiiður í vasann og náði pá í hendina á strák nokkrum, sem var nær
pví búinn að taka tasaklút ltans úr vasanum. Stórkaupmaðurinn
hafði pá tekið strákinn og barið hann, og svo pegar strákurinn fór
að orga kom fölk að, og fór að ávíta stórkaupmanninn fyrir nteð-
ferðina á drengnum. Síðan hafði strákurinn laumast i burtu og
stórkaupmaðuriim var o.rð'inn fokvondur ytir ólátum skrílsins, og var
að pví komið að hann yrði tekinn fastur, pegar pessir landar
hans komu ltonura til hjálpar. Eptir að stórkaupmaðurimi hafði
lokið frásögu sinni, sagði lianrt vagnstjóranum að ltvaða veitinga-
húsi ltann ætti að aka.
„Og nú, sjóliðsforingi Warming", sagði Magda um leið og hún
rétti bonunt hönd sina, _eg hefi ekki séð yður, siðan pér............
síðau eg.........“
En lengra komst hún ekki og varð blóðrauð uppt hársrætur.
„Stðan eg hafði pá Anægju að rilja upp björgunaræfingar mínar,
frá pví er. eg gekk á sjóliðaskólann. því hefi eg gleymt fyrir
löngu siðan“.
„Já, efiaust strax,“ sagði Magda. -þér komuð ekki eitiusiani
til pess að spyrja um, hvernig mér liði, á eptir . . . .“
„það hefði verið allt of mikil frarahleypni aí niér, eitts og eg
vildi tninna yður á liina fjarska miklu hjálp, sent eg veitti yður“.
Og brá fyrir grentju í málróm hans, er ltann sagði petta.
„Hæðisf pér að pví“, sagðí Magda undrandi. „Eg gleynti
aldrei, að eg á yðttr líf nritt að pakka“.
„Já“ sagði aú stórkaupniaður Möller, „hún var hreint veik af
hræðslu á eptir, svo læknirinn sagði að hún pyrfti ?.ð létta sér dá-
lítið upp; svo fóruiu við hingað til ftalíu, eins og eg haffi fyrir
löngu lofað henni“.
I pessu staðnæmdist vagnínn fyrir utan veitingahúsið.
„Vtljið pér ekki koma inn nteð, kæri Warming?“ sagði stór-
kaupmaðurinn.
„því ntiður er mér pað ómögulegt. Báturinn biður eptir
ekkut\“
„En pá verðið pér að heimsækja okkur 4 morguti. Eg hefi
ntikla ánægju af að hitta gamlan kutiningja hér, Ojörið pér svo
veþ að koittó og borða nteð okkur á morgun.“