Austri - 21.07.1894, Blaðsíða 4

Austri - 21.07.1894, Blaðsíða 4
N K 21 x\ II S T R I . S4 jietta mikln op merkilegu ræðusafn var lagt i kistuna með lioiium eptir beiðni hans. Hann var maður skáldmæltur en fór jafnan dult með pað. M agnús prestur var vel meðal- maður vexti, greindarlegur og mikil- leitnr, svo að engum er sá hann i fvrsta sinni gat blandazt ltugur um að hér var mikilmenni. Hann var geðríkur, en Jjó sáttgjarn og viðkvæm- ur. Glaðlyndur var hann i tali findinw og skemtilegur. enda manna fróðastur. Heimili hans var sjaldan gestlaust og áttu snauðir menn athvarf hjá lion- um bæði i andlegu og líkamlegu tilliti. Hann var óeptirgangsamari með tekj- ur sínar en margir aðrir, og' gaf fá- íæklingum mikið upp af peint. Siðustu ár æfi sinnar var hann blindur. en sálartjöri og kriiptum hélt hann óskertum nær pví fram tíl hinstu stundar. Hann var hinn ástrikasti eigin- maður og bezti faðir barna sinna. Hann var jarðaður í Eydölum 13. maí í viðurvist fjölda manna, og priggja presta. Síra Guttormur í Stöð iarðsöng liann i forföllum prófasts. (Einn af sóknarbörnum hins látna.) Seyðisfirði 21. júlí 1894. Pöstskipið ,,Tjaura“ kom liingað frá Reykjavík vestan og norðan um land p. 13. p. m. jVTeð skipinu voru margir farpegjar, par á meðal liing- að til Seyðisfjarðar cand. jur. Axel Tnlinius, adjunct porvaldur Thorodd- sen, cand. phil. Asmundur Sveinsson, frú Halldóra Yigfusdóttir me? syni, frii Paulsonog Mr. Sigurður Jóhannesson á heímleið til Winnipeg; síra Guttormur Vigfússon frá Stöð með dóttur sína og nokkrir skólapiltar, Einnig var með skipinu trá Vopnafirði sýslumað- nr Einar Thorlacius, og stórkaupmað- ur W. Bache áleiðis til Djúpavogs. T;1 útlanda fór landlæknirSchier- beck með familiu og nokkrir útlendir ferðamenn. Ennfremur voru nokkrir Amerikufarar, par á meðal Teitur Tngimundarson með fjölskyldu sína. Héðan tók sér far með skipinu til Kaupmannahafnar stórkaupmaður V. T. Thostrup. Settnr sj'sluinaftur i Norður- múlasýslu er cand.jur. Axel Tulinius í stað Einars Thorlacitisar. rppboðsauglýsiiig. Við 3 opinber uppboð, sem hald- in verða mánudagana 23. júlí 6. ágúst og 20. águst næstkomandi kl. 12 á hádegi, verður húseignin á Búðareyri tilhevrancli Hinrik Pfeturssyni, boðin upp og seld hæztbjóðanda ef viðunan- legt boð fæzt. Húsið, sem er úr timbri, með pappapaki, er virt á 3500 kr. |>að er veðsett Friðriki Wathne með fyrsta ■ veðrfettí fyrir 1500 kr. og Jóni Magn- ússyni á Eskiflrði með öðrum veðrfetti I fyrir 1200 kr. Húsinu fylgir útmæld landspilda óræktuð og öumgirt fyrir ofan liúsið. Hin 2 fvrstu uppboðin verða haldin hér á skrifstofnnni, en liið síðasta í húsinu sjálfu. Söluskilmálar verða til sýnið hfer á skrifstofunni degi fyrir hið fyrsta uppboð. S!srjfstofu Suðurmúlasýslu 3. júlí 1894. Jön Johnsen. LÁTÚNSBÚIN SVIPA með tveimur hólkum hefir tapazt á Fjarð- aröldu 30. f. m. og er finnandi beð- inmfyrir að skila henni til ritstjórans 1 möt sanngjörnum fundarlaunum. Hér með auglýsi eg undirskrifaður að eg hfereptir sel ferðamönnum allan venjulegan greiða, en skuldbind mig pó ekki til að hafa allt, pað fvrir hendi, er nm kaim að verða beðið. Blöndugerði > Hróarstungu 27. maí ’94. Höskuldur Guðmundsson. TAKIÐ ErTIK! fWfF- Frá 20. júní til 31. júlí p. árs selur V. T. Thostrupsverzlan á Seyð- isfirði mikið af margskonar sjölum, karlmannsfötum, skófatnaði, glysvarn- ingi, leikfangi, byssum, rekum með skapti, talsvert af járnvöru og margt fleira, allt fyrir mjög niðursett yerð , en að eins gegn borgun útí hönd. Tapazt liefir á fiskimiðum undan j Álptavík, og allt norður að Húsavík, I 5lj3 stokkur af fiskilinu með 3. bólum ! og 80, faðma löngurn uppistöðum við hverúból. Sumt af bólunum var merkt Jón v. m. og sumt einungis J. V. Finnandi er góðfúslega beðinn að skila pessaid línu til undirskrifaðs, mót sann- gjörnum fundarlaunum. ' Melstað 19. júlí 1894. Jón Vestmann. Hannevigs- j gigtábnrðnr! jþetta ágæta og einhlíta gigtarmebal, ef rétt er brukab, fæst einungis hjá W. O. Breiðfjörb í Reykjavík, sem | hefir á þvi abalútsölu-umboð | fyrir ísland. Prentuð brúkun- ar-fyrirsögn fylgir hverri fiösku. Hvergi hér á hiiuli! j eru eins miklar og margbreytt- j ar fatabyu’gbir eins og hjá \Vr.• O. Breibfjörb í Eeykjavík. I. M. HANSEN á Seyðisfirði j f.ekur brunaábyrgð í hinu störa enska j brunaábyrgðarffelagi, „North Brithish j & Merkantile“, mjög ódýrt. „Skandia46. Allir, sem vilja tryggja líf sitt, ættu að muna eptir, að „Skandia“ er pað stærsta., elzta og ódýrasta lífs- ábyrgðarffelag á Norðurlöndum. Ffelagið hefir umboðsmenn á: Seyðisfirði, Reyðarfirði, Eskifirði, Vopnafirði, Akureyri og Sauðár- krók. VörVaxvtt QtiQ; J' AW ,Ar B VareMærke þetta Margarin-smjör, er al- mennt erlendis álitið liin bezta teg- und pessa smjörs, og er í pví 25°/0 af bezta hreinu smjöri. Ábyrgðármaður og ritstjóri Oand. phil. Skapti Jósepsson. Preuta ri S i g. G r í m s s o n. 317 legt rit útúr bókaskápnnm til pessað spyrja pað ráða. Mögdu varð að frelsa! það var sendur riðandi maður niður að prestssetrinu í dalnum með hréf irá prestinum til elztu déttur hans, og bað hann hana að koiua og vaka yfir systur sinni, skyldi hún fara strax um kvöldið svo hpn gæti verið komin undir morgun að Norðheimi. þegar komið var miðnætti var hitaveikin komin á hæzta stig. Prosturinn og ()rn sátu hljóðir og hugsandi við legurúm Mögdu; við og við var Orn að gæta að æðaslættinnm og hitamælinum sem hann hafði sett i vinstri olnbogabót hennar. Sjálf lá liún og kastaði hinu særða höfði til og lienti sfer á allar bliðar, kveinaði og kvartaði með orði og orði á stangli. eins og barn er beiðist hjálpar af peim meiri mát.tar. Eptir að Tómas hafði enn einu sinni litið á mæl- inn, stóð hann upp og benti prestinum að koma með sér. „Eptir hálfa klukkustund er hún liðin“ sagði hann í lágum róm. „það mun koma ógurleg hlóðsókn að bjartanu og — pá er allt húið“. Presturinn tók báðum höndum fyrir andlitið. „Erá námsárum mínum íParis, er eg stundaði innvortissjúkdóma við ,,Hotðl-Di<3u“ — pekki eg meðal sem við seinustu íorvöð er brúkað við pannig lagaða sjúkdóma, pað er ákaflega sterkt, og fram kallar annaðhvort bata eða dauðann", bætti Örn við. „En eg vil ekki brúka pað nema með yðar vitund og pilja“. „Og pað er hin síðasta iifgunartilraun?" „Já, hin siðasta.u „Eg iel líf barnsins mins í vald Drcyttins, og yðar, kæri Tómas!“ “þakka yður fyrir!“ Hann gekk pegar að hinnm stóra mcðalaskáp og tók út úr bon- um tvær flöskur. Brún hnikkti við er hann sá hina svörtn krossa á miðanum á flöskunni, svo lét Örn nokkra dropa úr hverri flösku leka i postulínsskeið, og fyllti hana svo úr annari flösku. Andlit hans var hvíit eins og skeiðin, en höndin sem byrlaði pennan hættulega drykk, var skjálftalaus og stöðug. „Ó faðir minn, eg kafna, eg dey!“ Tómas lypti höfði hennar ofur hægt íVá koddauum, og lét skeið- 318 ína að niunninum, ,.Nú verðið pér að sloka petta, kæra Magda, og svo batnar yður bráðum“. Hún leit á bann með sínum eldglóandi augum, og var sem frö liði ytír andlit hennar, og síðan saup hún allt meðalið úr skeiðinni. „Eg pakka fyrir“. Höfuðið datt máttlaust aptnr niður á koddann og máttleysis- titringur fór um hana alla.. Örn greip uin hönd henni, til pess að. finna æðarsláttinn. Með- alið vírtist í íyrstu hafa mjög æsandi áhrif á hana, síðan fór hún að anda hægar. og var sem hún sofnaði vært eins og preytt barn. „Er pessi svefn batamcrki, Tómas?“ sagði presturinn með skjálfandi röddu. „Annaðlivort merki bata eða— dauðans —!“ Brún kraup hægt niður við rúinstokk dóttur sinnar. „Tómas, kæri vinur minn, biðjið pér með mér fyrir henni, að hún ekki deyi frá okkur“. Tónias kraup niður, án pess pó að sleppa fingrinum af aið- inni, lirifinu af pessari alvarlegu stundu. Honum heyrðist hann heyra vængjapyt dauðaengilsins alltaf færast nær og nær, og pað rumiu brennandi tár af hvörmum hans niðnr á hönd Mögdu. Á einu augnabliki hvarf allur efi um tilveru hins almáttuga guds, og með hinni einlægu barnatrú, sem móðir hans hafði kennt bonum, bað hann nú heitt c>g innilega til hans, „sem er hin eina hjálp hins nauðstadda og athvarf liins hrygga“. „Eaðir minn, ef mögulegt er, pá víki pessi kaleikur frá mér“, bað prcsturinn hálf-hátt með gratstaí í kverkunum, „pó ekki eins og eg vil, heldur sem pú villt“. þessa nótt háði síra Brún heíta andans baráttu, líka peirri, er Jakob háði við Jehóvah forðum; og nær pví öafvitandi fylgdi Örn með. Hann var hrifinn af óbifanlegri sannfæringu og brennandi trú um pað, að allt sem hinn góði og alvísi himnafaðir gjörir, miðar oss til gagnsemdar, hvort heldur hann gefur eða tekur, slær eða græðir. „Hverjum gagnar trúleysi nútíðarmannanna, eður hið aflvana spark trúleysingjanna gegn hinum órannsakanlega, pá er stórsorgir lífsins reita af oss flugfjaðrir huggunar vorrar og vonar", sagði Tómas aptur og aptur við sjálfann sig.

x

Austri

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Austri
https://timarit.is/publication/141

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.