Austri - 31.10.1894, Page 4

N !{; 30
A U S 'I' R T.
1 20
B æ k ii r
nýkoimiar í bókverzlmi
L. S. Tómassonar ú Seyðisfir&i.
Aljjingistíðinclin 1894 verð . 2,00 kr.
Helgidaga prédikanir eptir Pál Sig;
nrðsson ... 3 kr. innb. 4 kr.
Landafrœði eptir Morten Hansen
innbundin .... 0,75 au.
Prestkosningin. Leikrit eptir J>.
Egilsson .... 75—1,00 —
Söngb. stúdentafélagsins 1.90—1,80 —
* 1' I s ö S u
eru nAlægt 20 hestum af stör úr
Jökullæk á Evjum og er hún álitin
töðugæf.
Lyst-hafendur snúi sév til Stefáns
Arnasonar á Bóndastöðum.
p. t. Seyðisflrði 30 okt. 1894.
Stefán Arnason.
Goðar og vcl skotn-
ar rjúpur kaupir C. Wathne
ti Búðareyrl, fyrir peninga
úít hönd.
Konráðs orðahök ^ tii söiu.
Ilitstjóri visar á seljanda.
Jíýr úrsmiður.
Hérmeð auglýsist, að eg er sezt-
ur að sem úrsmiður í húsi Magn-
úsar trésmiðs Halldórssonar a Búðar-
eyri við Sevðisfjörð (fyr hús Teits
géstgjafa Ólafssonar), og tek að mér
að gjöra við úr og klukkur og að
| smíða allskonar gullsmíði, ef kring-
i umstæður leyfa.
Búðareyri 18. sept. 1894.
Runól fur Halldórsson.
F u u d u r.
Sunnudaginn 21. p. m. fannst liér
sjórekinn böggull, pappír, skrifbækur
o. fl., vafið innaní skinn, flest slcemmt
af bleytu; hefir verið rakið sundur og
•purkáð. Réttur eigandi má vitja '
pessa til undirskrifaðs, en sanni eign-
arrött sinn (lýsi innihaldi böggulsins)
og borgi pessa auglýsingu.
Skyldi hér vera sami böggull,
sem „Héraðsmaður" lýsir eptir í 28.
bl. „Austra“ að tekinn 'nafi verið úr
mörbúð Thostrups, pá óska eg að
hann birti nafn pess, er tók böggul-
inn, par eð liann gefur í skin, að
liaan viti paó, svo að fundur pessi
vnrpi ekki grun á saklausa menn.
Asknesi 27. okt. 1894.
Sveinn Ólafsson.
334
Óvæntur arfur!
Ekkjufrú Gfuðrun Halberg í
Kaupmannahöfn hefir beðið oss að
auglýsa pað i Austra, að hún hafi
pann 18. september síðastliðinn af-
hent sparikassabók pá yfirvaldinu,
eptir hverri Ólafur nokkur Tómus-
son átti á vöxtum i sparisjóði i
Kaupmannahöfn, 2808 krónur 91
eyri, sem réttir erfingjar Ólafs Tóm-
assonar geta nú fengið útborgaða
með pví að sanna að peir séu rétt-
bornir til arfs eptir liann.
]>essi Ólafur Tömasson var áð-
ur i pjónustu við hina konunglegu
grænlenzku verzlan, og græddist par
nokkuð fé; fór síðan til Hamborgar
til bróður síns par, er var gestgjafi
og haldinn efnaður af ólafi. En
strax um veturinn eptir varð bróðir
Ólafs gjaldprota og hafði litið annað
við að styðjast en • pað sem Olafur
lijálpaði honum, konu hans og 2
sonum, sem Ólafur kom öllum sam-
an af landi brott.
Ólafur kom svo aptur öreigi til
Kanpmannahafnar og komst enn í
pjónustu við hina konunglegu græn-
lenzku verzlun, og bað ekkjufrú Guð-
i'únu Halberg fyrir, að veita pví mót,-
töku sem honura kynni að fénast og
setja á vöxtu og kaupa nokkrar nauð-
synjar hans,
Nú er pessi Ólafur Tómasson
haldinn að vera dauður, og eiga pvi
réttir erfingjar að gefa sig sem fyrst
fram, og skulum vér leiðbeina peim
til pess að gjöra erfðakröfu sína
gildandi.
Seyðisfirði 20. október 1894.
Skapti Jósepsson.
Fáð’U þer á
f æ t u r n a!
Hjá undirskrifuðum, sem ný-
lega hefir tekið sveinsbréf, fæst
allskonar
s k ó f a t ii a ð ii r,
handa konuin, körluin og börnum.
Sömuleiðis tek eg skófatnað til að-
gjörðar, og verður allt fljótt og vel
af hendi leyst, og óheyrllega ó-
dýrt.
Búðareyri í Soyðisfirð; 20. okt. 1894.
Jóhannes Norðfjðrð
! HALDIÐ ÁFRAM AÐ LESA!
Bókbandsverkstofa Brynj-
ölfs Brynjólfssonar er á Hrólfi
við Seyðisfjörð. Bækur teknar
til bands og aögjöröar. Vandað
; band, ódýrt og fljótt af hendi
I leyst.
N ý r s k ó i i
fyrir tinga fólkió.
í husi Rósll Vigfúsdóttur á Vest-
dalseyri verður á yfirstandandi vetrí
frá 29. p. m. til 30. apríl næstkom-
andi, veitt kennsla af fröken Helgu
Austmann: í hannyrðum 34 stundir á
viku, í teikningu 3 stundir á viku, í
Ensku 3 stundir á viku, í Donsku 6
stundir á viku, í söngæfingum 2 stund-
ir hvern föstudag frá kl, 6—8 e, m.
Kennslan veitíst 8 stundir daglega.
f>eir sem lcynnu að vilja nota
petta góða tækifæri til að mennta sig
í ofannefndum námsgreinum, snúi sér
til min undirskrifaðs sem aílra fvrst
meðan húsrúmið leyfir, og semji við
mia um inntöku á pennan skóla.
Vestdalseyri 27. október 1894.
Armann Bjarnason,
f}|f§§?“' Mínum lieiðruðu skiptavinum
gefst hér með til kynna, að eg ætla
ckki til útlanda í haust, heldur stunda
hér handiðn mína á. komandi vetur.
Sömuleiðis bið eg alla sem skulda
mér, að borga pað í peningum í lmust.
Seyðistírði í september 1894.
Magnús Einarsson.
I. M. HANSEN á Seyðisfirði
tekur brunaábyrgð í hinu störa enska
brunaábyrgðarfélagi, „North Brithish
& Merkantile", mjög ódýrt,
“S K A N I) I A
Allir, sem vilja. tryggja líf sitt,
ættu að muna eptir, að „Skandia“
er pað stœrsfa, elzta og ódýrasta lífs-
ábyrgðarfélag á Norðurlöndum.
Félagið Jiefir umboðsmenn á:
Seyðisfirði, Reyðarfirði, Eskifirði,
Vopnafirði, Akureyri og Sauðár-
krók.
Abyrgðarmaáur og ritst.jóri
Cand. phil. Skapti Jósepsson.
Prentari 8 i g. ö r í m s 8 o a.
33 j
}jau gotnesku steinBáknin raangjör rísa
Rauðleit í tunglskini fimbulhá;
Turnspírur liátt upp í hæðirnar vísa,
Hvarfla skuggarnir múrunum á.
Inn skín um blýgluggann bjart geisli mána
Beint itmá altaris róðakross frána:
„Hins hvíta Krists
Er hylling viss;
Fyr pyrnikórónu hans nmn sig hneigja
Háfjöllótt norðrið og kné sín beygja“,
Óiafur Tryggvason leggur að láði,
Lætur hann messur syngja á strönd;
Me? sér að sunnan, mildll í ráði,
Munkana flutti' hairn í Dofrafjalls lönd.
Hin kristna trúin sig brátt út breiðir,
En búandmenn Hákon til rómu leiðir:
Fyr feSra trú.
Er sverðhríð sú;
J>eir verjast og beijast með böðhreysti snjallar
En buðlungur rekm’ á tiótta pá alla.
Um miðnætur skeið gól haninn hvellur,
Er Hákon blét sínum nið.
Glóðvolgan knríínu — pá hryggð fóður svellur —-
Úr hjartanu kippir með bæn um frið:
„Sjá Æsina i friði, raig forsköp trylla,
Jjygg fórnina, Kristur! og lát pig s-tilla
Vor fjöllin kveð
Og geð vort gleð —“
En örlaganornar nglan fiögrar
Víeð íllsvita hrimnn og fársfull ögrnr.
Sjá, krossfúnar vaða i iopti fyr liði,
Með leiptrandi hraða pá ber;
tíátt gjalla lúðrar með hvetjaiidl JiliðL
Né luuningju vantar par Ólafur fer, —
Og sjá má pnr róðunnar sigurteikn ljóma,
Sálmar og bænsöngvar kringum pað hljóma.
Með krossmyndað sverð
Stýrir kóngur ferð;
Á undan berst sigurorð öðlingsins nýja,
Einstæður Hákon í bræði má fiýja.
Hann hleypir á gneggjandí gangvara fráum,
Við Gaul-á stöðvar hann alsvoittan jó:
„J>ótt gjöri sig allir að önmmguin lágum,
Skal eg aldrei vanvirða kyn mitt pó.“
Viknandi drepur hann drösulinn góða,
Dreyranum gjörir sinn kyrtil að rjóða.
„J>að blóð tjáir pér,
Að banað sé mér,
En, Ólafur, bíddu, hér afrek býr
Og aðstoð veita mér pbr og Tgr.
|>að tinnar ur augunuin, heiptugu, hörðu,
Hann heldur til gr'anskúga fjalls.
I jarðfylgsni paðra sem péttlegast vörðu
Með prælnum Kark er nú vistin jarls.
I fylgsninu lýsir furuspónn glæddur,
}>eir fálátir sitja, prællinn er hræddur.
Hvor öðrum í krá
Trúir illa pá.
A pungbúinn jarl hvessir prællinn sýn,
En pó sófnar jarlinn er miðnótt dvín.
J>að hvískrar í myrkrinu — Hákon i svefni
Sér Hermóð birtast,, pann goðheims ár:
„Nú treysta pér regin við óvænt efni,
Veit Ólafi kristna banasár.
Gulltárum Froyja grætur hin væna,
Skal glæpdólgur suðrænn krossfestur rama
Oss deildum vcrð?
Upp! drag pitt sverð,
8tökk dreyranum Ólafs á okkar stalla,
þá öðlastu fullsælu Rögnis halla“.
Svo vitrunin kvað og var á förum.
En vaknar Karkur og orð kvað slík: