Austri - 30.01.1895, Blaðsíða 1

Ke mur út 3 á mánnðí Teða
8ð blöð til næsta nýárs, og
kostar hér á landi aðeins 3
kr„ erlendis 4 kr. G-jalddagi
1. júlí.
Cj>) : '
¦viA árstoc
ai •'¦ iíi;:
}: r n ;.':'.•'.
V. Ar
SEYÐISFITtBI, 3^. JANUAK 1895.
Nu,
o
Atnt^hokasíifniíl " Sð3'^i9f- er<*pið á
AIIU*MUKU«,HI11U )augard,kl,4-5<5.m
Si>ari'd<iðm> Seyðisfí. er °Pinn á mið-
©IfíUlSJUUllI viku(L k)j 4_5 e_ m.
S m á g r c i n a r
,,Um laiulsins gagn og nauftsynjar".
Eptir Jbn Jénsson, alpm. í Bakkagerði.
—o—
I.
Skipafcrðir mu Lagarfljút.
OufuMtsferðir k Austfjorðum.
Fvamli.
í 65, tölubl. ísafoldar hefir
„gamall Hérabsbíii" „fundið sér
skylt" að mótmæla fréttagrein í
7. tölubl. Fjallk., er skýrði frá
uppsiglingunni í Lagarfljótsós.
Fróöir menn segja aö Isa-
foldar 'grein þessi sé eptir sama
„Austurlandsvininn", sem mest
lagði síg i framkróka að spilla
því áð Seyðisfjörður fengi bæj-
arréttíndi. J>essi höf. virðist
helzt vilja reyna að veraþránd-
ur i götu allra áhugamála vor
Austfirðinga, reyna að lýsa fram-
faraviðleitni vorri með sem
svörtustum litum og gjöra oss
tortryggilega í augum þeivra er
ekki þekkja til. Nafn sitt dylur
bann, vitanlega í þeim tilgangi,
aö ókunnugii' a>tli að greinar
lians væru frá cinbverjum merk-
um manni, sem öbrim fremur
sæi hvað bezt hagaði oss Aust-
íiröingum. En sem betur fer hafa
allir hlutaÖeigendur fundið
skottulæknisþefinn af þessum
gveinum hans. séb að þa;v vovu
ekki af góbum toga spunnar
og virt þæv aÖ vettugi. Svo
var það í bæjarréttindaináli
Seyðisfjarð&r, og eins vona eg
verbi í því niáli er hér er uin
aö ræoa.
líöf. byrjar grehi sína á
því, að þao muni satt vera ao
nú hafi tekizt aö komast a ð
1 a nd i i Lagarfljötsós meb nokk-
ub af vövum og timbri, eptir
m a r g a r a t r e n n u r, og m e b
miklum örðugieikum, enda
hafi hér verið til mikils að
vinna, þar sem ánafnað hafi
verib fyrir þetta 7000 kr. uv
landsjóbi og sýslusjóðum Múla-
sýsla. Höf. byrjar því gvein
sína á þann hátt ab lýsa þvi
yfir ab þab sem haun ætlar ab
mótmæla ..muni satt veraí:. En
svo bætir hann vib frá sjálfum
sér dylgjum og ósannindum, um
hvernig uppsiglingin hafi gengib.
Hib sanna er, ab vitni allra sem
viöstaddir voru, ab herra O.
Wathne fór tafaiiaust, ekki eptir
margav atvauniv, inní Ósinn
þegar er hann kom að honum,
og ekki einungis ,.að landi" í
Osnum eins og höf. vill gefa í
skyn, heldur inn úv Ósnum, og
lagði gufubátnum þar að landi
í Fljotíhu innan við Osinn
og setti þar upp vörurnar í
bráb, til þess að flýta fyrir skip-
mu 'er vövuvnar flntti, svo það
gæti komizt sem'fljótast af stað
aj.tuv, ab sækja meiri vörur.
þetta gekk ba^bi fljútt og vel
(ekki „næð miklum erviðleilc-
uin"), svo herra O. Wathne var
talsvert fljbtari að lcoma vorun-
um úr skipinu og inn fyvir Os-
inn, heldur en veriö er að skipa
upp jafnmiklu vorumagni i kaup-
stöðum. A þessu sést, að frá-
sögn liöf. er 511 miður g<'>ð-
gjavnk'gar dylgjuvtil að blekkja
ókunnuga. Auk þess sem herra
O. W. ftutti vorurnar þannig
allar inn úr Osnum, iiutti hann
iíka það af þeim er ckki var
þegar tekið, inn Eijótið allt inn
á móts við Húsey.
Síðast endar hof. þessa frá-
sögn sína, með því, að segja að
fyrir þetta hafi 2000 kr. verið
borgaoar úr sýslusjóðum ISTúla-
sýslna. Ilið sanna er, að hei'ra
O. Wathue vovu borgabar úv
sýslusjóði Norður-Múlasýslu kr.
1167,00 og úr sýslusjóði Suður-
Múlasýslu kr. 500, eba samtals
kv. 1667,00. betta má sja á
fundargjörðum sýslunefndanna
sem prentaðar voru i Austra,
svo og á fundargjörðuui AmtB-
rábsins í Austuramtinu (Stjorn-
art. 1894 B bls. 151.). Hvab
haldib þér lesendur góbir aö
þessi höf. só vandur ab dómum
sinum um ahnenn mái, scm ekki
hikar sér vib ab segja svona ó-
satt, þvert ofan í þab sem hann
veit ab opinberir reiknincíar
muni sýna. .
fni næst kastar höf. fram
þeirri örökstuddu fullyrðing, að
til þess að grafa skurði fram
hjá torfærunum í Eljótinu
mundi ekki hrökkva allt það
íé sem ætlað se á fjárlögurmm
lil brúa og vegagjövða á öllu
landinu í 2 ár.
Hver hefir komið með þá
tillögu að grafa skurð fram hjá
j fossinum hjá Kii'kjubæ? Mér
, vitanlega hefir enginn gj'irt það.
J Hitt mun mörgum hafa sýhzt
! ekki mikið þrekvirki, að leggja
sporvagzisbraut framhjá fossinum,
þegar búib væri ab byggja vöru-
gej^msluhús við Eljótið fyrir
neðan fossinn. Herra O. Wathne
hefir í bréfi til síra Einars Jóns-
sonar á Kivkjubæ, sem er for-
mabur nefndar þeirrar er koain
var af Heraðíbúum til ab hafa
á hendi framkvamid þessa máls,
bobizt til ab koma á gufubáts-
ferbnm eptir endilöngu Lagar-
fljóti á næstkomandi 2 ;'rum, ef
hann fengi til þess 13 til 15
þús. króna styrk, og fengi helm-
inginn af því borgaðan, þegar
hann hefbi komib á gufubáts-
fevðum upp að Kirkjubæjarfoss-
inuni, og byggt þar vörugeymzlu-
hús, en hinn helminginn, þegar
hann hefbi komið á gufubats-
ferðum upp í Fljótsdal svo langt
sem Fljótib nær.' Hevra O. W.
ætlar því aubsjáanlega að bera
sjálfur alla ábyrgb af því,hvort
hann yfirvinnur torfa>ruvnar vib
Steinbogann og ekki heimta
borgun n e, m a h a n n g e t i u n n-
iö verkið. Er slíkt dvengilega
gjort og sýnir óbifanlega tvú á
gott málefni. Mundi Hórabs-
búinn gamli vilji taka að sév
allar bruargjövbir, .og vegabætur
sem áfovmab vevður að gjöva á
næstkommdL 2 ávum fyviv sömu
bovgun'?
þessi fullyrðing höf. um
kostnabinn er því eins og ann-
að í grein hans t óvökstuddur
sleggjudómuv, sem hann kastar
fram, til að gjöra malefníð
sem tortryggilegast í aug-
uiii ókunnugra, án þoss liann
hafi íeitað sér nokkurra upplýs-
inga um efni þab er um er ab
ræba. .
Ab Eljótib geti orbib grunnt
á Einhleypingi, og vibar á haust-
in, þurfti víst hvorkí herra O.
Wathne eða aðrir Austfirbingar
ab spyrja höf. um. það hefir
engum formælenda þessa máls
dottib í hng að voruflutnin^ar
eptir Fljótinu færu fram a haust-
in, heldur fyrrihluta sumars, og
þab vita allir kunnugir, að fram
undiv haust er nóg dýpi í Fljót-
inu fyrir gufubát, ba^bi á Ein-
hleypingi og annarstabar. [>ab
hefir svo opt verið tekib fvam
bs?bi í ræbnm og ritum, ab hent-
ngast væri ab vöruflutningar
optiv Fljótinu færu fram fyrvi
hlutasumavs, ab oþarft vav fyrir
höf. ab fara ab vekja tal um
það.
Að farvegur Fljötsins geti
bveytzt í Ósnum, þegar það n'fur
sig fram á vorin, dettur helduv
engnm í hng að nelta, en þab
mun heldur engum sem til þekk-
ir, sýnast ókleyft ab maia ;'r-
lega dýpib á nokkur hundruð
f.bmum yzt í Fljótinn. En svo
bætir huf. því vib, „að ár og ár
í bili, komi svo miklar grynn-
ingar i ósinn, að alls ekki verði
komizt upp í hann". Hér fer höf.
með algjörð ösannindi, enda
þykkir hann ails ekkert til
þess, þvi mév ev víst óhæft að
fullyrða það að hann hcfir
aldrci kom b að Lagar-
fljótsós. Aliir sem þokkja
vatnsmegnið í Lagarfljöti munu
lika geta skilið það, ab það hKt-
ur að rífa sív djúpan farveg,
þegar það vex 'i vbr'in, og fellur
til sjávav gegnum mjóan ós,
Svo komur nu siðast þcssi
makalausa tillaga hof.: „Gó.ðtrx
akv e g u r b e g g j a m o g í h F1 j ó t s-
jns, meðfram bæjum mundi
verða hentugastur fyr.'r fiefetar
sveitiinav og kostnaburinn vib
þáb svo sem enginn, í
buvbi vib skurbina og gi
ana". -— Ö hvab íand.vtjérnki
og þingið, mA vera makaiáust
grunnliyggib, ef þab lætur hann
Siguvb Thoroddson lengur v'eva
ab káka xih vegagjörðir hér á,
landi, þó nokkur hundrub krón-
um væri kostaðtil ;sö fullkomna
hann í námi sínu eiieudis, en
eiga aðva eins perlu af veg-
fræðingi, eins og þenna „gatnfa
Hérabsbúa", sem sprottib hefir
upp alveg kostnabarlaust hér
innanlands!! Eg held vib Aust-
firbingar ættum skilib ab fá
nokkur þúsund krbnur úr land-
sjóbi fyrir ab hafa framleitt slíkt
undra-barn! Ab hafa tvo ak