Austri - 22.12.1899, Blaðsíða 3

Austri - 22.12.1899, Blaðsíða 3
m. 35 A U S T R I. 139 Fregn hefir jafnvel staðið um J>að i í norskum blöðum, að raðaneytið Hörr- j ing væri komið á fremsta hlunn með j að segja af sér, staðuppgefið af öllu \ pessu ráðgjafabasli. Lag pontuuarfélags Fljótsdalshér- aðs hafa nú verið prentuð. JEru lögin prýðilega samin og gott mál á peim Seyðisfirði. 22. desember 1899. T í ð a r f a r hefir nú um langan tíma verið hér hið irmdælasta, stilling og blíða á hverjum degi. F i s k i a f 1 i enn pá nokkur úti fyrir. Ofsaveður varð hér á Aust- fjörðum mánudaginn p. 12. p. m. er gjörði víða töluvert tjón. J>á fauk pak ofan af einu hólfinu í íshúsbákni Garðarsfélagsins. fá, fuku og pök af fiskiskúr og bátaskjóli á Dvergasteini, og járnpak af heyhlöðu í Stakkahlið/ Og nokkrar skemmdir urðu líka Mjóalirði. „Egilh1, skipstjóri Endresen, kom hingað árdegis p. 17. p m. Hafði hreppt ofsaveður í Norðursjónum og •orðið að ryðja 60 fötum af steinolíu í .sjóimi. Með skipinu var ekkjufrú N. Jen- sen frá útlöndum til Akureyrar. Yerzl- unarm. Grunnlögur Oddsen ogsnikkari Ólafur Björnsson voru einnig með skipinu til Akureyrar. „Yaagen“ kom að norðan 15. p. m. og fór áleiðis til útlanda sam- dægurs. Með „Vaagen“ fór út nótafólk ’W’athnesfélagsÍDs. „H j á 1 m a r“ kom að norðan 20. p. jm. með eitthvað af síld frá Eyja- íirði. Með HjáJmari voru peir konsúii Carl Tuliníus og verzlunarmaður Jón Stefáusson. Hjálmar fór samdægurs. „A 1 í‘“, skipstj. Taarland, kom 21. með kolt.il Gránufélagsins ogfórapt- ,ur um nóttina áleiðis til Englauds. „V í k i n g u r“, skipstj. Hansen, kom 21. og fór um kvöidið áleiðis norðm; átti fyrst að koma i Borgar- fjörð með matvöru til verzlunar þor- steins Jónssonar. IJiuboðsmeiui á íslaiidi fyrir lifsábyrgðarfélagið Thuíe: Hr. Einar Gunnarss.. cand. phil., Reykjavík. — 0. Tulinius, kauprn. Hornaf. — Gustav Iversen, verzluna.rro., Djúpavog. — Guðni Jónsson hreppstjóri, Eskifirði. — Stefán Stefánsson, kaupm., Seyðisfirði. — Ólafur Metúsalemeson, verzlunarm. Yopnafirði. Síra Páll Jónsson, Svalbarði í fistilfirði. Hr. Jón Einarsson, kaupm., Paufarhöfn. Síra Arni Jóhannesson, Grenivilí. Hr. Baldvin Jónsson, verzl.m., Akuieyri. — Guðm. S. Th. Guðmundsson, kaupm. Siglufirði. — Jóhannes St. Stefánsson, kaupin. Sauðárkrók. — Halldór Arnason, sýsluskrif. Blönduós. — Búi Asgeirssou, póstafgr.m., Stað í Hrútafirði. — Jón Einnsson. verzlunarstj. Steingrímsfirði. -— Björn Pálsson, myndasm. ísafirði. — Jöhannes Ólafsson, póstafgr.m. Dýrafirði. Síra Jósep Hjörleífsson, Breiða- bólsstað á Skógarströnd. A ð a 1 u m b o ð s m a ð u r fyrir ,THULE‘: Bernharð Laxdal, Patreksíirði. h3 W a lr* ei o p 0 oq 0' C+" C^ o ffu p m C+" p 0 Oq _ ►5 ££ B 02 rr p' *-3 Oq o* p *-i 0 p i 0 a *-s t—• 02 0' P? P oq W o •-s CH* 0 E3L o: 0 0j 0 B a p- crq I—'• 04* 22. o: tr E£k l-i td o p ta xn ÍSafe . Af pví ekki mun almennt, a.ð peir, sem eru gæddir sérstökum góð- um hæfileikum, hrúki pá til að gleðja og styrkja fátæka, bróður eða systur, finn eg mér skylt að geta pess, nð á næstliðnu liausti gerði síra Geir Sæmundsson á Hjaltastað sér ferö á Seyðisfjörð, í misjöfnu leiði og hélt par concert, að mörgum tilheyrendum viðstöddum. Ágóðann, sem mun hafa verið um 100 kr., lét hann ganga til eins fátækasta barnamannsins í sókn sinni. þar eg veit, að menn almennt hér í hreppi meta petta velhugsaða kærleiksvork mjög mikih, tinn eg skvldu mína að votta honum hér fyrir, í allra hreppsbúa nafni, innilegt pakklæti. 7. d- ember 1899. Hjailu h' aðahreppsbúi. ,Drengurinn númv verður loikinn í leikhúsi Seyðisfjarðar á annan í jölum kl. 5 e. m til ábúðar nú í næstkomandi far- dögum. Lysthafendur semji við undirskrif- aðan. Brimbergi, 15. desember 1899. Sigurður Eiríksson. Jörð til solu.' Jörðin Snotrunes í Borgarfirði í Norðurmúlasýslu, hálflendan, 10 hndr. að dýrleika að fornu mati, er til sölu frá pessum degi. Lysthafendur snúi sér til undir- ritaðs. Hrollaugsstöðum, 9. des. 1899. porkell Sigurðsson. SiSP"" Til sölu, lijá undirskifuðum, stór rððrabátur, (norskur), góðurfjrir 4 menn til úthalds, og ágætur til flutninga. Brimbergi, 15. desemher 1899. Sigurður Eiríksson. Til gagns og gamans handa fólkimi. Yandaðasti skófatnaðurinn á Seyðisfirði. Höfuðföt lianda ungum og gömlum. Yfirfrakkar. Ljómandi vasahnífar. Fatakrókar sem eru húsaprýði. Sólalcður. Sápa og svampar. Nóg Krönöl og Limonade. Kaffi og sykur. Citronolia. Pósapappír. Skrár og lamir. En pær kaffimaskínur! M U N I D E P T I It öllu pvi nið- nrsoðna hjá: Stefáni Steinholt. Jörð til sölu og ábúðar. I samráði við ekkjuna SaJgerði Andrésdóttur, á Dallandsparti í Húsa- vík í Borgarfjarðarhreppi, eiganda peirrar jarðar (sem er að dýrleika 12 hndr), auglýsi eg undirskrifaður hér me<', sem fjárráðamaður nefndrar ekkju, ofanskrif'aða jörð til sölu, frá birtingu pessarar auglýsingar, og lausa BPENNIMAPK Sigurðar Eiríkssonar á Brimherei, er: D. P. & S. E. OSKILAEÉ selt i Hlíöarhrepp haustið 1899. 1. Hvít ær, 6 til 7 vetra, mark: Háiftaf fr. fjöður apt, hægra; trístýft apt, vinstra. 2. Hvít ær 3—4 vetra, mark: Hálfurstúfnr apt. fjöður fr hægra; sneitt fr. biti apt. vinstra. 3. Hvítur sauður veturgamall, mark: Ómarkað hægra; háltaf fr. vinstra (illa gjört). 4. Hvítur lambgeldingur, mark: Biti fr. hægra; heilrifað vinstra. jj'eir sem geta sannað eignarrétt sinn á ofangreindum kindum, geta vitjað andvirðisins hjá undirituðum, að frádregnum lcostnaði. Hlíðarhreppi, 28. nóv. 1899. Jón Eiríksson. - b. ff- irw ii i ...ii iinBiam i iii ... !!■— LmaL_ui_ "V.asaúr, klukkur og urfestar, allt mjög vandað er nu til sölu á úrsmíðaverkstofu Fr. Gíslasonar. Paradis. Nú vitum við, pá, hvar Paradís liggur: Á leiðinni til Norður- heimskautsins. Herra Pettigaz, sem er fjallgöngustjóri hertogans af Abruzzerne á leið hans norfur að heimskautinu hefir nú loksins fundið Paradís rétt hjá Flórahöfðanum suðvestan á Franz Jósephs- landi og lýsir inndæli hennar pannig: Mér hefir aldrei komið til hugar að hitta svo fagurt, já, svo indælislega fagurt land. Nafnið h afir sannarJega landinu, er skreytt er ilmandi blömum sem væri pað fegursti aldingarður. Land- ið er ákaflega einkennilegt, á sinn hvergi lika. |>að er likast pvi sem greiptur væri smaragð-geimsteinn í kranz af demöntum, um- kringt af ís og jökulbreiðum. J>ar vaxa mestu kynstur af skraut- blómum, er enn eru ókunn jurtaíræðingunum, og á peim baða sig fjöldi fiðrilda af ymsum tegundum. Hvorki eg né samferðameim mínir ætluðum að geta slitið okkur frá allri pessaii fegurð og dýrð héraðsins og skildumst allir með söknuði frá pessari „jarðnesku Paradís.“ Loptslagið á Flóra-höfða er mjög hlítt. Á vetrum er hitinn optast milli 2—4°. Yið gengum par snöggklæddir frá morgni til kvölds og varð aldrei kalt. Herra Pettigaz er meira en fjallgöngustjóri, hann er auðsjáanega skáld, sem er að spreytast við að ná upp á hæstu tindana á Parnassusfjalli. --------íÁífbi----------- 137 sem borgast. allvel.“ Hann pagnaði sem snöggvast, og virti hana fyrjr sér. „Og hvernig yður hefir vegnað, parf ekki um að spyrja. þér hafið að verðleikum hlotið frægð og frama, og eg óska yður af heilum hug til hamingju.41 Hann kyssti á hönd hennar, næstum með lotningu. J>á sá hún að hann bar sléttan einbaug á hægri hendi. Henni varð hverft við og hún fölnaði. Hún gleymdi stillingunni og spurði ákaft. „Hver er hún?“ „Eigum við ekld belzt að láta pað mál umtalslaust?“ „I>ví pá pað?“ spurði Hermíria einarðlega. „J>ér berið víst kala til mín, og pað ekki að ástæðulausu. Eg var hugiaus pá, og hræddist baráttuna fyrir tilverunni, bæði mín vegna og vegna stúlku peirrar, sem eg unni.“ „Eg hefi fyrirgefið yður,“ sagði hún, í einbeittum málróm, „pví eg hefi sjálf reynt baráttu lífsins. En við skulum sleppa pví sem umliðið er. Segið mer, hver er hún? Eg vil vita pað.“ Hann hikaði með svaiið. Síðan sagði hann og brosti ofurlítið um leið: „Hún er ofur lítil veikluleg stúlka, en rojög inndæl, dökkhærð og dökkeygð, kornung, alveg einsog brúða, scm ckki má tala alvarlegt orð við. En eg hefi nóg efni til pess að geta látið eptir öllum hennar smá keipurn. Eg rná annars til að uppala hana einsog krakka.“ Hann pagnaði, og hrosti aptur, hálf feimnislega. Hún var pá algjörlega frábrugðin lienni, hugsaði Hermína. Ólíkari konu ga.t víst ekki. Hermína hafði hugsað um hann í öll pessi ár, einsog pað sem hoifið er að öllu, en sem ekki getur gleymst, en er geymt í endur- minningunni sem dýrmæt eign. En honum féll hún líklega nú ekki lengur í geð, er hún hafði afiað sér sjálfstæðrar stöðu. Hann hafði með fúsu geði kosið sér konu alveg annars eðlis. Hann hafði elskað Hermínu, meðan hún ekki var annað en brúða. Hljóðlega og hálf feimin spurði hún: „Eruð pér lukkulegur? J>etta er að vísu algeng og vitlaus

x

Austri

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Austri
https://timarit.is/publication/141

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.