Austri - 09.05.1900, Qupperneq 2

NR. 17
A U S T R I.
60
menn, og í öðru lagi eru atvinnuveg-
irnir máttarstólpar landsins, og pað
svo, að með þeim fellur og stígur vel-
ferð landsins einsog loptvog fyrir veðr-
um. það er skylda bænda gagnvart
sjálfum sér og landinu í heild sinni,
að heimta af pinginu, að lagt sé
s t ó r f é, eptir vorum mælikvarða,
til atvinnuvega vorra. Með pví einu
móti getum vér átt nokkra framtíð fyrir
höndum sem pjóð, en aldrei annars,
pótt vér fjölgum bæði læknum, prest-
um, og sýslumönnum, og landeyðum,
um helming á hverju pingi. En fyrst
og fremst heimtum vér pó, að löggjafar-
valdið v e r n d i pessa litlu atvinnu-
vegi sem eru í landinu, og að
embættismennirnir gjöri allt sem í
peirra valdi stendur til pess að fram-
fylgja slíkum verndunarlögum. fingið
mun nú pykjast hafa gjört hreint fyrir
sínum dyrum hvað botnverpingana
snertir, og vitanlega eru pau lög
til mikilla bóta, sé peim rækilega
framfylgt. En pá er nú kominn upp
úr kafinu nýr ófögnnður, sem ætlar
að eyðileggja með öllu síldveiðar vor-
ar, en pað er hið gegndarlausa hvala-
dráp útlendinga hér við land. Og sé
síldarveiðin eyðilögð, er porskveiðinni
hætta húin á eptir. Reynsla peirra
manna, sem fást við síldveiðar, bæði
hér við land og erlendis, bendir ein-
dregið á pað, að hvaladráp spilli síld-
veiðinni. Hvalirnir reka síldina inn á
firðina, og halda henni par í kreppu,
svo að hægt er að veiða hana í net
og „lása“. fað mætti nefna ýms
dæmi pessa, og álit ýmsra merkra
fiskifróðra manna í pessu efni, en
pað er ekki rúm fyrir pað hér.
Eg veit reyndar vel, að álit „fiskifræð-
ings“ vors á hvaladrápi fer í gagn-
stæða átt við pá skoðun, sem hér er
látin í Ijós. En varlega er hlaupandi
eptir skoðun hvers nýgræðings, pegar
um jafnmikið er að ræða sem hér;
betra að leita sér óyggjandi upplýs-
inga og taka dálítið tillit til álits
greindra og gætinna manna sem pessa
atvinnu stunda. Eg vil skjóta pví
til löggjafa vorra, hvort ekki muni
tími til kominn, að stöðva að einhverju
leyti hvaladrápið við strendur vorar,
áður enpað ef til vill er orðið of
seint.
Eramh.
Utan ur heimi.
—0—
Gulllandið Ofir fundið af doktor
Peters.
Dr. Peters er nýléga kominn heim
til EDglands úr mjög merkilegri land-
kÖnnunarferð um suðausturhluta Afríku.
Aðalerindi pessarar ferðar doktorsins
var að reyna til pess að finna hið
gullauðga land „Ofir“, er svo opt er
minnzt á í Gamlatestamentinu; og
fullyrðir hann, að nú hafi hann áreið-
anlega fundið petta undraland, og
sagðist honum svo frá við einn blaða-
mann í Lundúnum:
„Á liðnu sumrj hefi eg rannsakað
löndin millum Zambesi og Limpopo í
landareign Porstugalla í Austur-
Afriku. Áður eg fór af heiman frá
Englandi hafði eg leitað mér upplýs-
inga um, að landið „Eura“ mundi
liggja í grennd við Lupota- skarðið
austanmegin; og pað reyndist satt að
að vera. Landið liggur báðu megin
við Muirnána, um 15 milur (enskar)
j fyrir sunnan Zambesi, mitt á milli
Sennu og Tele. Nafnið „Fura“ hafa
parlendir menn afbakað af nafninu
„Ofur“, og undir pví nafni var Aröbum
landið kunnugt á 16. öld. „Ofur“ er
sabæiska eða suðurarabiska nafnið á
hebraiska nafninu „Ofir“, og eg hefi
fullar sannanir fyrir pví, að „Furu“-
landið, sem eg rannsakaði, er einmitt
sama landið sem í Gamlatestamentinu
er kallað „Ofir“. „Ofur“ eða „Ofir* 1 2 3 4 5',
pýðir á Semita máli n á m a, og sama
pýðir orðið „Fura“ á tungu peirrar
pjóðar, er nú býr í landinu. Sú pjóð
trúir og á sólu og eld, sem engir
parlendir menn mér vitanlega gjöra,
og sver sig pví í ætt Semita. jpjóðin
er og næsta ólík öðrum Afríkubúum
og likist mjög Gyðingum, og er að
mínu áliti kynblendingar af peim
mönnum er lögðu landið undir sig
og peim pjóðflokki, er pá bjó par
fyrir.
Eptir að eg var kominn inn í landið,
varð eg var við, að íbúar landsins
höfðu einhverja vitneskju um tilveru
hins gullauðga lands „Ofir“, er getið
er um í Gamlatestamentinu. feir
pvo ennpá pann dag í dagút gullsand,
og seija nágrannapjóðunum gullið.
í byrjuninni sýndu parlendir menn
mér óvináttu og vildu fyrstu vikurnar
engar vistir selja mér, og ógnuðu mér
með ófriði. En svo sendi höfðingi
landsins, Macambe, bróður sinn,
Suntete til mín og lét hann spyrja
mig að erindum. En er peir sáu, að
eg fékk vistir úr annari átt, gjörðist
Suntete mér velviljaður og fræddi mig
um fornar rústir og námur, og fann
eg par víða borgarleifar og rústir, er
auðsjáanlega áttu uppruna sinn að
rekja til Semíta. J>ar fann eg og
ýmsar leifar eptir sóltilbiðjendur.
Jarðvegurinn í „Fura“ er alsettur
flögusteinum, „Dorit“ og „Kvarz“
með gullæðum. Hinar gömlu gullnám-
ur, sem eg fann par, voru grafnar
langt inn í fjöllin.
Eg setti áreiðanlega menn á vörð
bæði í „Fura“ og nágrannalandinu
Inyanga, og ætla mér að sumri að
halda áfram leitinni eptir demöntum,
kolum, saltpétri og Mica, o. fl,, er
eg allt fann par.
Kenning mín um landið er í stuttu
máli pessi:
Fornmenn munu hafa fengið fregnir
af pví við árósa Zambesiíljótsins, að
lengra uppi í landi fyudist ógrynni af
gulli, og svo hafa peir siglt upp eptir
Zambesi meðan hún var skipgeng
allt upp að Lupataskarði. paðan
fóru peir svo landveg og fundu par
gulllögin, og settust par að til pess að
grafa eptir hinum dýra málmi; fóru
síðan lengra áleiðis til Inyanga, er
líka var gullland mikið, en heilnæmara
loptslag, og settust par að og lögðu
landið undir sig, og mynduðu stórt
ríki milli Zambezi og Sabi-fijótsins.
Hið eldgamla sabæiska ríki hefir víst
staðið par í fleiri púsundir ára. Hin-
ar semitisku pjöðir pekktu vel til
pessa sabæiska ríkis, einsog sagan af
drottningunni af Saba sýnir, pó peir
ekki vilji geta um, hvar gulllandið
Ofir liggi. En eg hefi séð svo mikið
af landinu, að eg ekki efast um að
við munum finna öll hin fornu auðæfi
Ofirs í grennd með Zambesi. Allar
hinar fornu kenningar um að
„Ofir“ hali legið í Arabíu eða á Ind-
landi, falla nú um koll, pví eg hefi
fullar sannanir fyrir pví, að eg í sumar
hafi fundið gullland peirra konunganna
Salomons og Hírams og ákveðið ná-
kvæmlega legu pess og afstöðu“
Leiðrétting.
Yið grein hr. 0. B. Hermanns í
síðasta tölublaði „Austra“ (X, 16)
með yfirskriptinni: „Garðarsfélagið,“ er
hér með skorað á yður, hr. ritstjóri,
að birta í næsta blaði „Austra“ pær
leiðréttingar, a ð eg hef aldrei borið
hr. Herrmann á brýn að hann sé lygari,
a ð eg hef aldrei pegið pær 200 kr.,
sem hann ætlaði að fieka mig með
og að eg hef aldrei og ætla mér ekki
að troða illsakir við hann eða hans
líka. Hinsvegar get eg vel skilið að
hann óskar annan mannídómarasætihér
á Seyðisfirði um pessar mundir, t. a. nf.
ritstjóra „Austra“, pví hann mun pykj-
ast orðinn pess fullviss að eg læt hvorki
kaupa mig né hræða til pess að gjöra
pað, sem eg álít ekki rétt.
Optar má hr. Herrmann ekki bú-
ast við að eg svari honum, eg verð
að eiga undir pví hvorum okkar verður
betur trúað.
Seyðisfirði 4. maí 1900.
Jóh. Jóhannesson.
Seyðisíirði, 8. mai 1900.
Tíðarfarið mjög ískyggilegt,
ýmist austan snjókrapableytur eða
norðaustan kuldastormar.
„E1 í n,“ eitt af fiskigufuskipum
O. W. erfingja, kom hingað frá útl .p. 3.
„H ó 1 a r“, skipstjóri 0st- Jakob-
sen fóru héðan p. 4. áleiðis um Suð-
urfirði til Keykjavikur. Með skipinu
var héraðslæknir Friðjón Jensson og
frú hans, kaupmaður Oarl Schiöth og
frú lians o. fi.; héðan fór með skipinu
ritstjóri Skapti Jósepsson til Keykja-
víkur.
„H e imdallur" fór héðan 5. p. m.
„E s b j æ r g,“ fiskigufuskip Garðars-
félagsins, kom hingað frá útlöndum
p. 5. p. m.
„E g e r i a“ fór p. 6. p. nr. til
Yopnafjarðar með verzlunarstjóra Ó.
Davíðsson, fröken Friðriku Davíðsson
og aðra pá, er „Egill" kom par ekki
í land um daginn.
Herra ritstjóri, Ijáið mér rúm fyrir
Leiðapyisi
fyrir pá, sem vilja vátryggja hús og
muni í brunabótafélaginu „Xiðurlönd
af 1845“ (sjá augiýsingu á 3. síðu p.
bl.),
Yátryggendur ættu jafnan að snúa
sér persónulega tii mín (eða umboðs-
manna mmna pegar peir eru settir),
pegar peim er pað mögulegt, en ekki
að biðja aðra að vera milligöngumenn,
nema pví að eins að peir gefi slíkum
millimönnum skriflegt umboð til að
vátryggja sín vegna. Vátryggingarbeiðn-
in (Forsikringsbegæringen) parf að vera
nákvæmlega útfyllt og undirrituð með
eigin liendi. Henni purfa að fylgja: 1)
virðingargjörð, sem framin sé af hin-
um lögboðnu uttektar og virðingar-
mönnum í hverri sveit eða bæ, og und-
irskrifuð af peim, og 2) lýsÍDg, — ef
hún er ekki í virðingunni — á breidd
lengd og hæð húsa, ásamt fjarlægð frá
öðrum húsum, tiltekin í fetum, efni í
veggjum og paki, hvort kjallari er
undir húsinu, hversu margar eldstór
og ofnar, og hversu búið sé um rör
og reykháfa. Lausa muni skal flokka
eins og vátryggingarbeiðnin sýnir.
Yátryggendur ættualdreiað biðjavini
eða vandamenn né verzlanir að leggja
út iðgjöld sín, nema peir hafi
fulla vissu fyrir skilvísri og
stundvissri greiðslu, og sá sem pannig
kynni að leggja fram fé að láni, ætti
pá um leið að hafa umboð til að vá-
tryggja ogaðveita skýrteininu viðtöku,
pví pað veitir tryggingu fyrir að
hann uppfylli ósk beiðandans í tæka
tíð.
V átryggingar upphæðin ætti ávalt
að vera söm og virðingarupphæðin, pað
er skaði að vátryggja lægra, ef illa fer.
Innanstokksmuni, og annað, sem ekki er
virt, skulu menn ákveða svo nærri
lagi sem unnt er. Mjög há vátrygging
er jafnan tortryggileg, of dýr ’og ó-
pörf.
I. Y. H a v s t e e n.
Fréttir
frá Búastríðinu.
Engin stórtíðindi, Búar gjöra víða
áhlaup, en her Englendinga neyðir
pá jafnharðan til baka. Frá Dewests-
dorp hafa peir orðið að víkja. Gene-
ral French, er kom frá Bloefontain,
afstýrði pví, að her Búa næði að sam-
einast fyrir norðan borgina. Eptir
töluverð vopnaviðskipti, héldu Buar
undan vesíur á bóginn undir forustu
Bota og Dewet.
Rússar kváðu vera að undirbúa
vísindalegan leiðangur til að rannsaka
sjóleiðir fyrir norðan Asíu, og ætla
að fara sömu leið og „Yega“ fyrir
20 árum undir forustu Nordenskjöld.
LeiðaDgurinn á auk vísindalegra
rannsókna að hafa fyrir augnamið
að skygnast eptir Andrée.
Yísindalega rannsóknarferð ætlar
og svenskur konsúll að gjöra út norður
um höf.
Yerzlunarmaður, alvanur
verzlunarstörfum utan og innanbúðar,
óskar eptir atvinnu, helzt sem fyrst.
Ritstjóiinn vísar á.
§P3§T' Almenningi gefst til vitundar
að eg verð hér í fórshöfn frá 1. mai
til seint i sumar til pess að taka ljós-
myndir. Allt verður afgreitt fljótt,
vel og ódýrt.
jpórshöfn 20. apríl 1900.
Jön Árnason.
jörgel-
Harmonium,
| heimasmiðuð, verðlaunuð með heið-
urspeningi úr silfri í Málmey
1896 og í Stokkhólmi 1897. Yerð
jfrá 125 kr. -f- 10°/o afslætti. Yfir
Uo 0 kaupendur hafa lokið lofsurði
á Harmonia vor, og eru margir
jpeirra á íslandi. — Við höfum líka
á boðstólum Harmonia frá b e z t u
verksmiðjum í A m e r í k u. Af
peim eru ódýrust og bezt Keed-
j hams með 2 r ö d d u m og K o p-
lers með fjórum, í háum
kassa af hnotutré með
standhyllu og spegli á kr.
257,50 au. „netto“. — Biðjið um
jverðlista vora með myndum.
Petersen & Steenstrup,
Kjöbenhavn V.
Óskilafé
selt í Sauðaneshreppi haustið 1899.
1. Hvit ær veturgömul mar.k: blað-
stýft apt. h. biti eða hófbiti apt. vinstra.
Brennim:. O. O. S.
2. Svartur sauður 3. v. mark: stýft
gagnb. h. markleysa vinstra.
3. Hvítur lambhrútur mark; hálfur
stúfur apt. biti fr. h. hvatt vinstra.
4. Hvítur lambhrútar mark: hálfur
stúfur apt. biti fr, b. hvatt vinstra
5. Hvítur lamhrútur mark: vagl-
skorið fr. h. fjöður apt. vinstra.
jS. JSœmundsson,