Austri - 22.09.1906, Síða 3

NR. 33
A U S T R I
125
Bimms^ÆHamburg 0
11 o M 0 n s t e d8
hefir nú fengið með síðustu skipum ýmsar laglegar og fjölbreytt-
ar vörur, er seijast með hinu afarlága verði ei sú verzlun er
þegar orðin landfræg fyrir.
Komið og skoðið!==^=^=^=Allir velkomnir!
danska smjerlíki
er best.
Yestdalseyri 30. ágúst. 1906,
Bryuj. Sigurðssou
.
$
ætttu allir að verzla við ve.'ziun
Sig. Sveínssoiiar
sem nú hefir fengið hyrgðir af vörum.
Verzlunin mun gjöra sér far urn bins og vant er að stlja hina útlendu
voru fyrir lgegsta verð sem unnt er, en boiga aptur allar innlendar vörur
með hæðsta markaðs verði.
Engin verzlun á Seyðisíirði mun bjóða heiðruðum almenningi betri kjor
en
4>
verslan Sig. Sveinssouar.
Chr. Augustinus
Hvers vegna
skyldu menn fara að kaupa varning
pann, sem i æst í
Mesenborg
helmingi dýrari en hann er seldar
par.
Miklar byrgðir af vefnaðarvpru.
Hútáhöld. Prjónaður íatnaður.
Gripsmyndir. LeikfÖDg oz glysvarning-
ur. Teppi og gluggatjöld. Sængur-
fatnaður.
Menn spara 10—15 aura á bverri
krónu sem peir kaupa fyrir með pví
að verzla við okkur.
Biðjið um verðskrá okkar. "1. okt.
kemar ný verðskrá.
Til pess að flýta fyrir afgreiðslu
hverrar pöntunar, eru menn beðnir að
setja greinilegt deildarmerki á liverja
pöntun.
Adr:
Varehuset
Mesenborg.
Afdehng 11.
Cify, Köbenhavn.
Jarðnæði.
Jarðirnar Maslifell og Melar í
Vopnafirði fást til ábúðar með mjög
aðgengilegum kjorum,
Menn seroji við UDdirritaðan
Hofi í Vopnafirði 19. sept. 1906.
S. T. Sívertsen.
- í nærfelda 6 mánuði hefi eg öðra-
hvoru, er mér hefir póít pað viðeig-
andi, notað Kína lífs-elixír hr. Valdi-
mars Peteisens handa sjúklingum mín~
um. — Hefi eg komizt að peirri niður-
stöðu, að pað er ágætt meltinga-með-
al og hefi eg orðið var við gaguleg
áhrif eiixírsins, að ýmsu leyti, svo sem,
er um slæma og veika meltingu var
að ræða, seœ opt hefir haft í fpr með
sér flökurleika og uppköst, prýsting
og vindbelging fyrir bijóstinu, veiklun
taugakerfisins, einsog líka gegn breinni
og beinni „cardíalgía-‘. — Meðalið er
gott, og eg get gefið pví meðmæli
mín.
Kristjanía
Dr. T. Rodian.
Biðjið beinum orðum um egta Kína-
lifs-elixír Valdimars Petersens.
munntohak, neftóhak og reyktóhak
Eæst allsstaðar á 2 k'. ilaskan.
fæst al.taðar hjá kaupmönnum
(xætið yðar gega eptirlíkingum.
104
fað var efamál hvort erfingiuu að hiuum mikla auð væri öfunds-
veiður, par sem önnur eins breytni hefði verið höfð í frammi svo
tugum ára skipti af fpður hans. Að miunsta kosti hlóðust miklar
annir og áhyggjur á hinn unga erfingja og var pað mál manna, að
hann væri eigi vaxinn pví starfi. Hann hafði reyndar marga dug-
lega og verkfróða menn sér við hlíð, en alla yfirstjórn hafði faðir
hans haft á hendi og aldrei iátið umsjóuarmenn sína vita neitt um
hin mest áríðandi viðskipti sín; pví vantaði nú alstaðar auga og
höcd húsbóndans. Nú ácti sonur hans að taka v:ð stjórnínni,
en undirmenn hans bárn ekki mikið traust til hans i pví
efri.
Nú hafði nýi húsbóndinu stefnt öllum umsjónarmönnunum á
sinn fund og biðu peir haas allir á skrifstofunni. feir voru flestir
með svo miklum fthyggju-og óttasvip að auðséð var, að eitthvað
raeira stóð til heldur en fyrir siða3akir að heiisa nýja húsbóndanuœ.
„Hið var ljóti grikkurinn!“ sagði forstöðumaðurinu við Scbafíer, sem
var nýkominn frá bófuðborginui. „Verra gat ekki komið fyrir!
Við böfum leugi vitað hvað peir höfðu í hygzju og eins er Ú3tatt í
hinum námunam hér i greundinni. En að peir skildu verða svona
íljótt tilbúnír, að höggið skyldi dynja á okkur einmitt núna! Við
erum alveg á pe’rra valdi“.
-„Hartmann hefir valið týnann vel“ sagði yíirverkfræðingurinn
grerojuiega. „Hann veit hvað hann gjörir, pegar hana byrjar ófnð-
inn án pess að hinar uámurnar séu með. Húsbóndiun dauður og
hlé á öllum viðstciplmm, erfinginn óhæfar til að taka duglega í taum-
ana og svo kemar hann með sioar kröfur! Eg heii alltaf sagt að
pessi Hartmanu tr okkur tii ógæfu. Verkmennirnir eru góðir,
enginn getur láð peim, pó peir vilji láta tryggja líf sitt og limi
með umbötum á námunum og fá upjibót á launum sínum; |>eir hafa
leDgi átt við erfið kjor að búa og peir sjálfir het’ðu aldrei komið
fram með annað en sanngjarnar kröfurL er við hefðum getað gengið
að, En pað sem peir nú iara fram á uudir pessum foringjai er
hrein og bein uppreisn móti allri stjórn og reglu“!
„Hvað ætli ungi húsbóndinn gjöri nú?“ spurðí Wilberg, heldur *
101
,,Eg sé nú að eg hefi algjprlega vaðið í villu og svima viðvíkj-
audi tilgangi yðar með tengdum pessum11, sagði baróninn seinlega,
„en eg verð pö að játa, að eg bjóst síst af öllu við að heyra yður
hafa slíkar skoðanxr; áður en pér kvæntust, virtust pér vera á gagn-
stæðri skoðun“.
„Aður en eg kvæntist“! Og umleíð lék óuroræðilega biturt og
gremjulegt bros um varir Artburs. „J>á hafði ez enga hugmynd
um hvernig stéttarbræður yðar, herra barón, dæmdu um raig og
hagi mína. En síðan hefir mér mjög gremilega verið skýrt ftá pví
og eg vona að pér undvist eigi pótt eg vilji eigi að hægt sé að segja
með sanni að eg viljí heimildarlaust pröngva mér inn í hóp yðar
aðalsmannanna“.
Eugenie kreysti svo ópyrmilega rós, er hún hélt á, að hún varð
fyrir sömu forlogum og blævængurinn fyr í höndum Arthars og féll
kramin niður h gólöð, en Arthur varð pes3 eigi var. Hann snéri
baki við henni en stóð frammi fyrir foður bennar, er virtr hann með
uudrun fyrir sér einsog hann væri í efa um að petta væri tengda-
sonur nans, er parna stæói.
„Eg hefi vjtaskuld euga hugmynd um, hver heíir færtvður pessar
ýktu frásögur“, svaraði baróniun alvarlega, „en eg blýt pó að biðja
yður að taka tilht til Eugeme einaig í pessu eíni. í peim hóp,
sem dóttir mín væutanlega verður í í vetur getur hún ekki, — pér
raegið ekki misvirða paðj herra Berkow — bori ö bið borgaralega
nafn yðar, pað var hvorki tilætlun min eða föður yðar.“
Arthur leit sem fljótast mjög punglega til konu sinnar, sem
tók enn engan pátt í samtalinu, pótt bún væii vön að hafa áræði
tii að láta í Ijós álit sitt og koma fram vilja sínum.
„í vetur getur margt vexið ocðið breytt frá pví sem nú er.
Látið pér okkur Eugeniu sjá fyrir pví. Eo nú hlýt eg að fylgja
fast fram neitun minni um að taka 4 móti pessari sæmd. |>ar sem
pessj rnetorð eru einungis mór boðin, pá hlýt eg líka einn að ráða
pví hvoct eg tek á móti peim eður ekki, og eg afsala mér — mis-
virðið eigi, herra barón — peirri upphefð, sem mór tr eingpnga
boðið vegna hirraar tignu ættar konu minnar“.