Austri - 17.11.1906, Blaðsíða 3
NR.. 41
AUSTKI
155
Eptir beiðni herra verzlunarstjóra Sig. Johansens á Vopnafirði verður
opinbert uppboð haldið hér á skrifstofunni laugardaginn 22. desember næsto
komandi á hádegi og þar selt hæðstbjóðendum ef, viðunanleg boð fást:
1. Svonefed „Norska búð“ 20 al.á lengd 14 á breidd H’/2 á hæð ásarat vöru--
geyrasluhúsi 40 al. á lengd 8á breidd 7á hæð og bryggju,fiskireitum og
lóðarréttindum. Virt til húsaskatts kr. 9000(00.
2. Vorugeimsluhús nefnd „Liverpool“ 26 al. á lengd 13’/2ábreidd ÍO1^ á
hæð með lóðarréttindum. Virt til húsasiratts kr. 3500,00.
3. íbúðarhús, kallað „Læknishús“ 16 al. á lengd 12 á breidd 11 á hæð með
10 herbeigjum og 2 eldhúsum og lóð. Virt td húsaskatts kr. 6,500,00.
4. íbúðarhús, kallað „Lárusarbús“ 15 al. á lengd 12 á breidd 11 á hæð
með 12 herbergjum eldhúsi og lóð. Virt til húsaskatts kr. 6000, 00.
5. íbúðarhús, kallað „Skósmiðahús" 12 al. á lengd 10 á breidd 91!2 á
hæð með 8 herbergjum, eldhúsi og lóð. Virt til húsaskatts kr. 3500,00.
6- Svonefnt „Sólvangstún", ágætt byggingastæði.
7. Leiguréttur til svonefnds „Teitstúus".
8. 27 hlutabréf í íshúsinu á Hánefsstaðaeyram.
9. 8 hlutabréf i Gránufélaginu.
Söluskilmálar verða til sýnis hér á skrifstofunni viku á undan uppboðinu.
Bæjarfógetinn á Seyðisfirði, 15. nóvemb. 1906.
Jóh. Jóhannesson.
Biðiið kaupmanninn yðar um
og hinar aðrar alpekktu vindlategundir
vorar Oigarettur og reyktó-
b a k, pá getið pér ætíð verið viss
um að fá hiaar beztu og vöndnðustu
vörur.
KARL PETERSEN & Oo.
Kaupmannahöfn.
Eg uudirritaður sel hér eptir ný reiðtýgi: söðla og hnakka á
ýmsu verði, sömuleiðis ölar, h.nakktösknrt púða, hurðartöskur o. fl.
Enn íremur tek eg að mér að gjora 7íð gömul reðtýgi. Ný reiðtýgi
verða menn að panta með fyrirvaia.
Ef pið purfið að láta gjöra við fjaðrasófa eða stóla, pá sendð pá á
vnniustofu míua. 011 vinna fljótt t-g vel af hendi leyst.
Vinnustofa mín er upp á lopti í Goodtemplarahúsinu hér í bænam.
Seyðisfirði, 20. okt. 1906
Sigfús Einarssoa.
ASTROS I )
d cigarettf:n l
GI TIP TOP • |
IJ tgefendur:
etfingjar
cand. phil. kapta Jósepssonar.
Abyrgðaim.: Þorsi. J. ö. Skaptason.
Prentsm. Austra.
Chr. Augustinus
munntöhak, neftóbak og reyktóbak
fæst alstaðar bjákaupmönnum.
128
verkfallsins, og nú mættu þeir húshónda sínnm, sem ekki vildi láta
nndan kröfum peirra, — ríðandi dýrum gæðingi, og með honum hin
tiginborna frú hans, á heimleið úr skemmtiferð. — |>að var auðvit-
að að peim yrði gramt geði. peir höfðu líka tautað skammir og
hótanir sín á milli, en ppgnuðu pó, er hjónin komu ofan á akveginn,
en peir röðuðu sér i péttan hóp pvers yfir veginn og virtust ætla að
varna þeim hjónum leiðina.
J>að kom titringur í varir Arthurs( anDað merki geðshræringar
sást aldrei á honum, og hond hans titraði ekki, er hann tók um taum
Freyju, til pess að vera við öllu húinn.
„Gliicir auf!“ sagði hann.
Enginn tók undir kveðjuna. Námumennirnir litu illilega tilþeirra
og sumir flykktust að þeim.
„Ætlið pið ekki að láta okkur komast framhjá?“ spurði Arthur
alvarlega. Hestarnir ókyrrast, pegar pið pyrpist svona að peim.
Víkið úr vegi!“
|>ó Eugenie vissi að hætta væri á ferðum, horfði hún samt forviða
á roann sinn. J>að var í fyrsta sinn, að hún heyrði hann tala í pessum
málróm, myndugleiki húsbóndans gaguvart undirmönnum sínum kom par
vel í ljós,pó hann væri stilltur. J>að var djaitt af Arthur að tala
pannig til peirra þegar svona stóð á. En pað hefði tekizt, ef flokk-
arinn hetði verið foringjalaus. Nú litu peir allir í sömu átt, eins
og þeir ættu paðan von á skipun. J>ar stóð Ulrich Hartmann, hann
var að koma cfan úr skóginúm, höfðu félagar hans verið að biða
eptir honura. Hann stóð graíkyr og horfði á Berkow og konn hans,
fremur ófrýnn á svip.
Arthur halði litið í söma átt og aðrir. Hann sneri sér nú al->
veg við.
„Bartmar.n, eruð pér líka foringi hér í dag? Sjáið pá um að við
getum komizt áfram, Við bíðum.“
Ef pað hefði verið nokkur keimur af skipun eða beiðni í orðum
þessum, mundu pau hafa haft sömu áhrif og eldur í sinu, og við pví
var Hartmann búinn. En pessi rólega áskorun um að haun ætti að
boma hér á reglu, eiusog hann væri til pess kjörinn, það var viður-
125
EugeDÍe var puDgt innanbrjósts; hin leynda tilfinning varð æ sárari,
Gatan var mjó, svo pau riðu pétt samhljða. Eugenie hlaut að taka,
eptir pví hve fölur maður hennar var, pegar hann var svona fast
bjá henni. Hann hafði reyndar aldrei verið hraustlegur að yfirbragði
en nú var auðséð að föli yfirliturinn kom ekki af svalli og munaðar
Hfi einsog áður hafði verið. Svipurinn var lika allur annar. Deyfð-
in og kærnleysið var horfið, en alvara og ábytrgjur komnari staðinn.
En sá svipur för Arthur Berkow vel. Eugenie sá nú fyrst. að mað~
ur hennar var fríður sýnum, áður hafði hún ekki viljað kannast við
pað. |>á fannst henni ómennska hans skyggja á alla kocti, en nú
bar öll framkoma hans vott um prek og einbeittan vilja. Hann var
leystur úr álögunum, en pað var ekki henui að þakka, pað fann húD,
og henni sárnaði pað. Vandræðin og erfiðleikarnir, og hættan, sem
yfir vofði, höíðu vakið hann af álagasvefninum.
„Mér pykir fyrir því að purfa að verða til að stytta skemmti-
ferðina fyrir pér,“ sagði Arthur með kaldranalegri kurteysi,sem hans
var vandi. „Veðrið er ágætt í dag.“
„Eg er hrædd um að pér hafi legið meira á að létta pér upp í
góða veðrinu heldur en mér!“ Vel mátti heyra áhyggju í rödd ungu
konunnar. „J>ú ert svo fplur, Arthur.“
„Eg er ekki vanur vinnu,“ sagði hann. „Svona er pað að hafa
aldrei gjört handarvik. Eg get ekki unnið á við neinn undirmanna
minna..“
„Mér tínnst aptur á móti að pú leggir of hart að pér með
vinnu,“ svaraði Eugenie fljótlega. „J>ú ferð varla út úr vinnuherbergi
pínu allan daginn, og á nóttnnni hefi eg séð ljós loga par fram
undir morgun."
Arihur stokkroðnadi allt í einu.
„Hvað er langt síðan að pú fórst að gefa svo nákvæmlega gaum
að gluggunum í vinnuherbergi mínu?“ spurði hann í beiskjulegum
málrómi. „Eg hélt pú vissir ekki af þeim.“
Nú roðnaði Eugenie; en reyndi að láta ekki bera á neinni geðs-
hræringu, og svaraði einarðlega: „Síðan eg komst að því, að hættant
er pú neitaðir að væri nokkur til — færist alltaf næri J>vi reynd-
irðu að villa mér sjónir með pví að gjpra ekkert úr pessum deiium?*