Öldin - 01.04.1895, Side 1

III., 4.
Winnipeg’, Man. April. 1895.
Tvö kvæði.
Eftir
Stephan G. Stephansson.
Utopia.
Lang't fit í lieim’ á ég liöfuðból,
— í liyllingum sá ég það blána —■
Á Alsnægtalandinu austan við Sói,
í áttina vestur af Mána.
TÍr dyrunum íjöllin mín fögru ég sé
0g fijótið með gljúfrum og runni;
0g þar eru réttvaxin, reisugleg tré
Og rósir í hlaðbrekkunni.
Eg get ekki sagt li vert ég sé á þvl skart
Og svalir og turnana^granna;
En inni’ í þeim ranni er rúmgott og bjart
Já, rýmra’ en í liíbýlum manna.
Þar nægileg birta og næði’ er mér veitt
Og nýjustu bóka fjöldinn,
Og þar get ég talað um alt og um eitt
Við anda míns tíma á kvöldin.
— En tekst mér að fiytja það blíðfagra ból
Og byggja það hérna við ána ?
Erá Alsnægta-landinu austan við Sól
I áttina vestur af Mána.
Jé, óliklegt hreint ekki heid ég’það sé,
að heimili eignast ég kunni
Með fáein rökkursæl, reisugleg tré
Og résir í hlaðbrekkunni.
En inni mun lítið um Ijós eða rúm
Þar leiðið mitt vorblóminn krýnir.
Og mér er svo þungt til þín, Þrengsli cg
Því þið eruð lífsféndur mínir ! [Húm,
Og bækurnar verður mér frábægt að fá
Þó flytji mig þangað í álíur —•
Þeir segja mér ýmsir að ég verði þá
Ein útgáfa splunkurný sjálfur.
Eg flyt varla liingað mitt höfuð-ból
— Því hárin í vöngum mér grána —
Frá Alsnægta-landinu austan við Sól
I áttina vestur af Mána !
Harpa.
Jirosa skatnar, braggast lijörð,
Byngir sjatna snjóa;
Veðrið batnar, blánar jörð,
Bakkar vatna flóa.
Munni blautum ijóða lög
Lækja tauta iður,
Sem um laut og lítil drög
Léttfætt stauta niður.
Fjöllin bleik, er röðull rís,
Bjóðum hreykja tindum;
Hróðug eik, í hlíðum kýs,
Hoppa í leik með vindum.
Is úr fangi fleygja ár,
Fjalla-vangar þána;
Skýja-drangar reisa’ í rár,
Rauða, langa fána.
Gyl'an dúnin glitlló n ný
Greifa núna’ í 1 lanuir,
Ljósum brúnum blika í
Bæja-túnu n grænum.