Garðar - 02.01.1894, Blaðsíða 3

3
Bdrður: Á jeg að svara því hvort sem
herra Þiðrandasen er heima eða ekki ?
Þrándur: Þú skilnr mig ekki, Aulahárðnr-
inn þinn ! Þegar jeg er ekki heima, áttu að
svara: bæjarfulltrúi herra Þiðrandasen er
ekki heima; og þegar jeg vil ekki láta vita,
að jeg sje heima: bæjarfulltrúinn er vant við
kominn í dag. — —
Þiðrandasen: Fífu-ffvendur og formálinn
hans í 20 kapítuium! Mótpartar G-vendar,
tómir sjómenn, heil skipshötn óð og uppvæg!
Ákúrur úr bæjarstjórninni! Jeg á von á
góflunni! Ætli hjer sje enginn snæris-spotti
nærri ? Því heíir verið spáð fyrir mjer, að
fyrir lærdóm minn og lestur um landsins gagn
og nauðsynjar skyldi jeg upp hefjast. Það
rætist þá laglega, ef snærið ekki svíkur mig.—
En þess vil jeg biðja yður, áður en jeg skil
við, að skila kærri kveðju minni til bæjar-
fuiltrúa madömunnar og jómfrúarinnar, dóttur
hans, og segja þeim að setja mjer þetta graf-
letur :
Stattu við ferðamaður!
Hjer hengdi sig bœjarfulltrúi
Herra Þiðrandasen,
Sem áldrei kom dúr á auga
í ollu hans embœtti,
Far þú og gjör slíkt hið sama\
Nafnið. Hefði eigi annað blað, er
hjer var uppi fyrir 40 árum, heitið nafni
þess fræga landnámsmanns, er fyrstur
hyggði hjer í Reykjavik, mundi blað þetta
hafa verið skírt hans nafni og kallað Ing-
ólfr. En Garðars-nafnið er einnig frægt
úr allra-eiztu sögu landsins. GarðarSvaf-
arson hinn sænski var einn þeirra, er fyrst-
ir fundu þetta land; hann varð fyrstur
til að sigla umhverfis það og fann að það
var eyja. Hann iofaði mjög landið og af
hans frásögn tók menn að fýsa hingað.
Er hann þess maklegur, að naf'ni hans sje
á lopt haldið. Það er og stutt og látlaust
blaðheiti, og mun vel líka.
Pundurinn í Bröttugötu
var, eins og til stóð, haldinn 29. f. m. Var
þar tiltölulega fátt saman komið at' kjósendum
hæjarins, og flestir, þeir er þar mættu, af
lægra gjaldenda flokki, meiri hlutinn tómthús-
menn. V. Ó. B. setti fundinn og tilnef'ndi
fundarstjóra bæjarfulltrúa Halldór Jónsson, er
gerðist svo lítilþægur og jhjálpsamur við V.
Ó. B., að stýra fýrir hann fundi, ekki betur
en hann heíir látið við bæjarstjórnina, optast
fyrri engar sakir og út i bláinn. (Isíafni
hans, H. Kr. Er., afsagði það). Á fundi þess-
um gjörðist bæði fátt og lítið, enda var ekki
við öðru að búast, eptir því sem atvik voru
til; niöurstaöan engin og samkomulagið al-
íslenzkt, eins og til heyrði á þeim stað. Ekki
var annað tekið fyrir á fundinum en að ræða
um kosningu á einum manni i bæjarstjórnina
binn 3. þ. mán. af hinum alm. flokki, i stað
Þorl. alþm. Jónssonar. Voru ýmsir tilnefndir
til að fylla það skarð, og virtist þó sem eng-
inn þerrra fengi verulega góðan byr. Á með-
al þeirra, er tilnefndir voru, var sjálfur fund-
arboðandinn, V. Ó. B.; var honum að vísu
fátt talið til gildis nema rReykvíkingur«(!!)
og bætti tillögumaður því jafnvel við, að e,igi
vildi hann vinna það til, að koma V. Ó. B
i bæjarstjórnina, ef stefna(!!!) »Rej'kvíkings«
breyttist, sú: að vera að böglast við aö rífa
allt niður, en byggja ekkert upp aptur,- að
hamast i öllu því, sem þegar er gjört eða um
garð gengið, en minnast lítið eða alls ekki á.
hvað gjöra skuli; haf'a sumir kallað það »að
leggjast á náinn« og heíir það jafnan þótt
þunnur og ógeðslegur kostur, talsvert verri
en að lifa á bákarli, hrossakjöti eða lýsiskæfu.
Leitað var til málamynda atkvæða um hin
tilnefndu fúlltrúaefni, og taldist íundarstjóra
svo til að, að flest atkvæðin hefði V. Ó. B.
fengið; en fundarstjóri taldi einn öll atkvæðin
uppi og niðri, frá sæti sínu i öðrum enda húss-
ins, og sögðu menri, að sumir hefðu rjett upp
tvær hendur, til spotts viö fulltrúaefnið; hitt
þótti þó enn meira villandi i atkvæðagreiðsl-
unni, að margir af þeim, er á f'undinum voru,
greiddu atkvæði með öllum fulltrúaefnunum,
þó ekki væri nema um einn að tefla, er kjósa
skyldi! Samt sem áður varð V. Ó. R. svo
himinlifandi glaður og upp með sjer út af at-
kvæðagreiðslunni, — því slika atkvæða-wergrd
hatði hann aldrei áður hlotið, sjált'sagt J/io af
atkvæðisbærum f'undarmönnum, þegar ómerk-
ingar eru frá dregnir, -— að hann boðaði jafn-
harðan til annars f'undar, borgarafundar!, er
halda á í kvöld, 2. jan., og á þar að ræða um
ekki færri en 12—-tólf — (halló !)* málefni, er
snerta bæinn eða bæjarstjórnina; eru þau flest-
öll, eins og við var að búast, gamlir uppvakn-
ingar, eða málefni, sem þegar eru útrædd, —
afráöin og ákveðin frá bæjarstjórnarinnar
hált'u fyrir löngu. r.
1) í »Fjalakettinum« er sagt >hallö!«, þegar menn
annarsstaðar eru vanir at> segja *heyr!«
Bæjarfulltrúi á Ólafur Ólaf'sson fá-
tækrafulltrúi sannarlega að verða kosinn
A morgun. Hann er þeirri stöðu meira en
vaxinn og flestum bæjarmönnum frainar