Kvennablaðið - 01.09.1896, Qupperneq 6

70
um mig. Að minnsta kosti var það jeg
sem fann hringinn".
Athugas. Lesendnr Kvbl. eru beðnir
að afsaka, að saga þessi heflr verið þýdd
hjer, þótt hún muni áður hafa verið þýdd
á íslenzku. Jeg hafði lesið hana í tveim-
ur útlendum biöðum og mundi því ekki
eftir að jeg hefði sjeð hana annarstaðar
fyr en mjer var bent á það af öðrum,
eftir að fyrri hluti hennar var kominn
út í Kvbi. Eina bótin er, að mjög marg-
ir hafa líklega ekki áður iesið hana.
---------------------------
Hvað er föðurland?
t"öfum við nokkurntíma hugsað okk-
ur hvað föðurland er? Það er allt það,
sem umkringir okkur síðan við vorum
ungbörn, allt, sem hefir fætt þig og fóstr-
að frá fyrstu árum, allt sem þú hefir
elskað ogglaðst af. Túnin, engjarnar, skóg-
arnir, fjöllin, hiíðarnar, árnar, fossarnir,
og vötnin, sem umkringja okkur, fól.kið,
sem við kynnumst daglega meira og
minna, — þetta er allt föðurland okkar!
Landslögin, sem beztu menn þjóðarinn-
arsemjatilað verja rjettindi okkar, brauð-
ið sem við neytum í sveita andlita okkar,
gleði og sorg, sem við tökum sameiginlegan
þátt í hver með öðrum, húsið eða kofinn
þar sem þú sást fyrst dagsijósið, og þar
sem þú Ijekst þjer í faðmi móðurþinnar,
minningarnar frá æskuárum þínum, hver
kenuing, sem þjer var innrætt, hver á-
minning, sem þú fjekkst frá vörum for-
eldra þinna, hvert ástaratlot þeirra, sem
nú, ef til vill hvila í jörðunni, þessi
jörð, sem fóstraði þau, jafnvel þessi jörð,
sem hylur eða mun hylja likama þeirra,
— allt þetta er föðurland okkar.
öætum vjer innifalið rjettindi vor,
skyldur, þarfir, minningar og þakklæti í
einu orði — þá myndum við kalla það
föðurland.
Föðurlandið er heimili vort í fyllsta
skilningi. Það er sá hluti heimsins sem
hefir gjört oss að því, sem við erum.
Því eigum vjer að mestu leyti að þakka,
að vjer höfum orðið að mönnum, og ætti
að liggja það mest á hjarta og leggja þar
við drengskap vorn að vinna því gagn eftir
mætti. Sá sem vill njóta hagsmuna þeirra
sera því fylgir að eiga heimili og föður-
land, en viil ekki miðia því neinu af
eigum, kröfturn eða tilfinningum sínum,
er iliur maður.
Móðir! Taktu barnið þitt, hvort sem
það er sonur eða dóttir, taktu það oft
upp í kjöltu þína og talaðu við það um
slíka hluti. Keudu því að gott sje með
dugnaði og sparsemi að geta unnið sjer
til fjár, en að betra sje þó að vera dreng-
lyndur, sannur, hreinskiiinn og óeigin-
gjarn, þegar almenniugs heiil liggur við,
og að hver sem vinni með trú og dyggð
og leggi fram alla krafta og fyrirhyggju
sína, muni jafnan haí’a nóg handa milli.
Slíkt leggur traustari grundvöll fyrir
gæfu barna þinna á iífsleiðinni, en að
vera stöðugt að klifa á, liveruig þau eigi
að næia saman nokkra aura, án þess
þau læri að verja þeim sjálfum sjer, al-
menningi eða nokkrum einstökum manni
til verulegs gagns.
(Þýtt að nokkru).
-------■¥&»-.------