Kvennablaðið - 01.10.1896, Side 8

er að festa tölur utanlærs í þá, og hneppa svo
sokkabönd, sem eru úr teygjubandi með tilgjörð-
um hneppslum, á þær og upp í bol, sem tölur
sjeu festar í á hliðunum.
Til að festa buxurnar upp um drengi er
bezt að sauma treyjubrjðstið svo það sje eins og
kvenbrjðst í laginu, en svo sje annað eins hneppt
við það á öxlunum, sem sje að aftan. Þau sjeu
hvort með hneppslum, sem hneppist ofan á til-
svarandi hnappa í buxnastrengnum.
---------------
Eldhússbálkur.
Eggjamjölk. l'/2 pt. af mjðlk er látinn kom-
ast í suðu með sykri eftir vild og, ef til er, litlu
af sítrðnuhýði; saman við það er hrært l'/, mat-
skeið af kartöflumjöli, eða hveiti, sje hitt ekki til,
sem áður er hrært út í kaldri mjólk. Þegar
potturinn er tekinn af eldinum, hrærast 3 eggja-
rauður í mjólkina. Hvíturnar eru þeyttar 1 stífa
froðu og soðnar í litlu af mjðlk, sem sykur og
„vanille“ er í, í skaftpotti, ein matskeið af eggja-
froðunni í einu. Bggjafroðan er látin sjðða snögg-
vast, tekin svo upp með skeið og látin ofan á
eggjamjðlkina i tarínuna. Hún er borin á borð
og etin með litlum tvíbökum.
Áll í karry. 1 pd. af ál er flegið, hreinsað
og lagt í salt einn klt. Potturinn er svo látinn
yfir eld og í honum bræddur álíka smjörbiti og
lítil kartafla; í það er hrærð sljettfull teskeið
af karry, og svo ein matskeið af hveiti.
— Állinn er síðan skorinn í hæfileg stykki
og hrært vel innan um þennan jafning í pottin-
um; síðan er sjóðandi vatni hellt yfir hann í
pottinum, og hann soðinn undir loki í 20 mínút-
ur. Vel verður að gæta að því, að jafningurinn
verði hæfilega þykkur. Salt má láta í eftir vild.
Er borið á horð með soðnum rísgrjónum. Þau
eru soðin þannig, að fyrst er hellt á þau sjóðandi
vatni, og þau hrærð vel í því, síðan er því hellt
af aftur, grjónin látin í kalt vatn í potti og lát-
in sjðða þangað til þau eru lin, en ekki dottin
sundur. Þau eru svo látin á grðft sáld (Dörslag)
og hrist vel með köldu vatni. Siðan er þeim
haldið volgum í skál, sem breitt er ofan yfir.
Smælki.
— Betlari: „Hefir ekki frúin neitt til handa
fátæklingi?“
Frúin: „Jú, leifar af miðdagsmatnnm“.
Betlarinn: „Látið mig heldur fá leifar úr
peningaskúff unni “.
— Ðoktorinn: „Nú, hvernig dugðu yður blðð-
sugurnar, sem jeg ráðlagði yður, madama gðð?“
Hún: „Minnist ekki á það, herra doktor; jeg
hefi soðið þær, jeg hefi steikt þær, enn mjer hef-
ir veriö ómögulegt að koma þeim inn fyrir minar
varir“.
— Vinstúlkur sin á milli: „Hvernig gaztu
fengið hann Jðn til að hiðja þín?“
— „Jeg sagði honum, að þú værir bráðskotin
í honum og ætlaðir að ná í hann, hvað sem það
kostaði".
— Frammi fyrir dómara. Dómarinn: „Jeg
furða mig á, að sjá yður kominn hingað á glæpa-
mannabekkinn, þjer sem hafið haft svo gott upp-
eldi og lítið svo vel út“.
Hinn ákærði: „Það segið þjer satt, herra
dðmari, eftir ytra útliti ættum við eiginlega að
hafa sætaskifti“.
— Margan dreymir svo lengi hamingjuna, að
hann að lokum sofnar frá henni.
— Dauðinn er brððir Bvefnsins, en systir þeirra
beggja er letin.
Kaupendur Kvennablaðsins út
um land, sem vilja panta eitthvað af
vönduðum og ódýrum varningi frá Reykja-
vik, sem auglýstur er í KvennaMaðinu,
og senda pantanir sínar til útgefanda
þessa blaðs, verða að taka fram tii hvers
á að brúka það sem keypt er og hvað
dýrast megi kaupa.
Útgefandi: Brlet BJarnhjeðlnsdðttir.
F]elag8prent>mit]sn.