Kvennablaðið - 24.09.1902, Qupperneq 1

Kvennablaðið kost-
ar i kr. 50 au. inn-
anlands, erlendis 2
kr. (60 cents vestan
hafs). ij^ verðsins
borgist fyrirfam, en
a/3 fyrir 15. jtílí.

♦
Uppsögn skrifleg
bundin við ira-
mót, ogild nema
komin sé til út-
gef. fyrir x. okt.
og kaupandi hati
borgað að fullu.
8. ár.
Reykjavík, 24. september 1902.
M 10.
Klæðnaður kvenna.
ARGIR hafa þá skoðun, að við
vinnu eigi menn ætíð að vera illa
klæddir, og um þetta eru bæði
karlar og konur oft sammála. Þeim
finst það einmitt eigi við, og má þar segja,
að „það þurfi ekki að vanda skírn handa
fátækra manna barni“.
Auðvitað er sú vinna til, sem það væri
hrein og bein heimskuleg eyðsla að klæða
sig við í góð föt. En mörg vinna er líka
til, sem er svo þokkaleg, eða getur verið það,
ef rétt og þrifalega er að henni farið, að föt
þurfa ekki að skemmast við hana, nema af
eðlilegu sliti.
Tökum til dæmis heyvinnu á túnum eða
á þurlendi í góðu veðri. við hana er mjög
leiðinlegt, og meiðir alla fegurðartilfinningu
að sjá fólk sóðalega og illa klætt. Alveg er
því eins farið að sjá stúlkur sitja inni við
vinnu sína, í óhreinum fatagörmum. Þar eiga
þær að vera þokkalega klæddar, þó ekki væri
af öðru, en af virðingu fyrir húsbændunum.
. Eldhússverkin eru af mörgum kölluð
„draslverk", enda eru margar stúlkur líka
fremur „draslara"legar við þau. En ekki er
það viðkunnanlegt að stúlkan, sem er að búa
til matinn handa heimilisfólkinu sé í svo ó-
hreinum lötum, að ryk og óhreinka hristist
af þeim ofan í hann, eða að menn megi vera
bræddir við að það komi fyrir, að hár og
hverskonar óhreinleiki fari í matinn í með-
ferðinni, eða að stúlkan matbúi með óhrein-
um höndum. Stúlkur þær, sem sóðalega eru
klæddar, gefa sjaldan um, að halda höndum
og andliti sínu heldur hreinlegu.
En það þarf ekki að fara saman, að vera
þokkalega klæddur og viðhafa sundurgerð og
eyðslusemi í fataburði. Flestum húsmæðrum
mun þykja skemtilegra, að stúlkur þeirra gangi
snoturlega til fara, en þær munu þó flestar
óska þess, að þær nýti föt sín, og fari spar-
lega og þrifalega með þau.
Allflestum ungum stúlkum þykir líka
skemtilegra, að vera laglega klæddar. Þótt
þær séu f eldhúsi eða mjólki í fjósi, þá er
þeim vorkunnarlaust, að vera f þokkalegum
peisu- eða treyjufötum. Þær þurfa ekki ann-
að, en klæða sig á morgnana þokkalega,
greiða sér og setja upp húfuna. En til hlífð-
ar fötum sínum við óhreinku og sliti, geta
þær haft stóra hlífðarsvuntu, jafnsfða pilzinu
úr striga, og lausar ermar upp fyrir olboga,
annaðhvort prjónaðar, eða úr einhverju öðru
óvönduðu efni. Innan undir eru þær þá hrein-
ar og þokkalegar, og geta fleygt þessum
hlífðarfötum, þegar þær koma inn, eða hverfa
frá óhreinkuverkunum.
Margar stúlkur þykjast ekki hafa efni á,
að klæða sig laglega hversdagslega, en kaupa
sér ( þess stað dýr spariföt, dýr sjöl, silki-
svuntur, fín klæðispeisuföt o. s. frv. í þess-
um fötum eru þær einstöku sinnum, og þá
mættu flestir halda, að þetta væru alt aðrar
stúlkur en þær, sem koma til dyranna dag-
inn áður fram úr eldhúsinu, eins og þær hefðu
legið alla sína æfi í öskustó. En betra er
minna og jafnara. Eg fyrir mitt leyti gef
miklu meira fyrir þá stúlku, sem eg sé jafnan
þrifalega og laglega klædda rúmhelgu dagana,
þótt hún sé aldrei „fín“ á helgidögunum, held-
ur en tilhalds jómfrúrnar í klæðisfötunum og
silkisvuntunum á sunnudögunum, sem ganga
alla hina dagana í götóttum sokkum með
skötubörðin á pilzunum og svo óhreinar svunt-
ur, að er.ginn getur getið sér til hvaða lit
þær hafa einhvern tíma haft.
Auðvitað eru mörg verk til, sein rétt er