Kvennablaðið - 18.02.1903, Blaðsíða 5

KVE NN ABLAÐIÐ.
13
oss fyrir föt vor, könnur og bolla. En gaflana
vantar þar algerlega.
Vér furðum oss því nú á að sjá af ritgerð,
sem lærður ítalskur maður, að nafni Giovanni
Lambroco hefir samið, að gafíallinn, þessi nauð-
synlegi hlutur, sem að voru áliti er óhjákvæmilegt
áhald við máltíðirnar, hefir ekki komið til Norð-
urálfunnar fyr enn 1000 árum eftir fæðingu Krists,
og gekk þá seint að ryðja sér til rúms. Ekki
vekur það síður undrun vora, að viltu þjóðirnar
á Nýju-Guineu Fid-ji-eyjunum o. fl. hafa brúkað
gaffal frá ómunatímum, löngu áður en Evrópu-
menn þektu nokkuð til hans.
Gaffallinn er fyrst nefndur í annálum Piers
Domano’s, sem segir frá þeirri nýlundu, að tyrk-
nesk prinsessa hafi komið með hann til Feneyja
og þar hafi brúkun hans verið álitin sælífs
merki. (Niðurl.).
Sjónleikar.
U í 4 kvöld samfleitt hefir leikfé-
lagið leikið hið nýja leikrit Ind-
riða Einarssonar: „Skipið sekkur"
fyrir fullu húsi. Aðsóknin hefir
verið svo mikil, að öll sæti voru uppseld deg-
inum áður en leikið var.
Leikrit þetta er í 4 þáttum. Helztu per-
sónurnar í þvf eru: Sigríður kona Johnsens
verzlunarstjóra, Einar Jónsson bókhaldari, John-
sen verzlunarstjóri, Brynhildur dóttir þeirra
Johnsens hjóna, Hjálmar Pálsson stórbóndi
ofan úr sveit, Kristján kandídat í læknisfræði,
unnusti Brynhildar, Thorkelín kaupmaður og
kona hans.
Leikrit þetta hefir þegar fengið óvenju-
lega góðar viðtökur, þrátt fyrir það, að það
er sorgarleikur. Það hefir líka margt það
til sfns ágætis, sem fólki geðjast vel að ; það
er tekið úr íslenzku nútíðarlífi, hér í höfuð-
stað landsins, fer mjög vel á leiksviðinu, og
er breytilegt að efni.
Frú Sigríður er aðalpersónan í leiknum,
og hitt fólkið snýst að meiru eða minna leyti
um hana. Það er vandasamt hlutverk, sem
frk. Gunnþórun leysir svo vel af hendi, sem
ætla má að hér verði gert. — Lyndiseinkunn-
ir frú Sigr. eru ekki óbrotnar, og þvf sfður
íslenzkar. Hún virðist hafa orðið fyrir áhrif-
um af ýmsum konum úr Ibsens-leikritum, og
þó einkum frá „Fruen fra Havet". Eins og hún,
heillast hún og töfrastaf sjónum.sem seiðir hana
og dregur að sér með ómótstæðilegu afii.
Eins og hún, ætlar hún að slfta öll bönd og
flýja á brott frá manni sínum, barni og heim-
ili með hálfókunnugum manni, og eins og
hún, hættir hún við alt þetta, þegar á á að
herða. Islenzkri konu mundi seint koma
til hugar, að hlaupast á brott með manni, sem
hún hafði þekt fyrir tuttugu árum, og verið
f einhverju lftilsháttar tilhugalffi við, án þess
þó að nokkur orð hefðu fallið þar á milli.
Og sízt af öllu mundi „vorþráin" hafa orðið
svo sterk hjá fertugri íslenzkri konu, að henni
kæmi til hugar, að hlaupast frá heimilinu, þeg-
ar það væri svo að segja á öðrum endanum,
og unnusti einkadóttur hennar væri nýlagður
á lfkbörurnar, þótt hún væri saman með þess-
um manni fáeinar klukkustundir. Einmitt af
því hvað íslenzkum konum hlýtur að vera
þetta skapferli ólíkt og óeðlilegt, þá er það
furða, hvað frk. Gunnþórunni hefir þó tekist
að gera úr þvf.
Brynhildi dóttur þeirra Johnsens hjóna,
leikur frk. Laura Indriðadóttir. Hún er Iftt
vön að leika, en leysir þetta hlutverk mjög
vel og eðlilega af hendi. Einkum má taka
fram, hvað óvanalega eðlilega hún kemur
fram gagnvart unnusta sínum og föður. Sorg
hennar eftir unnustann og skilnaður hennar
við föður sinn, er mjög eðlileg og tilgerðar-
laus.
Kristján Þorgrímsson leikur Johnsen verlz-
unarstjóra. Þar verður nú auðvitað sjaldnast
komið mikilli fþrótt við, nema helzt f síðasta
þættinum, enda er öll hans framkoma áður,
að mestu leyti eintóm drykkjulæti, sem mættu
stundum ef til vill vera minni, þótt drykkju-
mönnum verði á hinn bóginn engar reglur
settar, til að haga sér eftir.
Einar Jónsson bókhaldari er önnur aðal-
persónan. Hann hefir verið lengi við verzl-
unina og veitir henni 1' raun réttri alla for-
stöðu í fjarveru Johnsens, sem aldrei er með
réttu ráði vegna drykkjuskapar. Friðfinnur
prentari leikur hann Ef höfundurinn sjalfur