Kvennablaðið - 30.01.1906, Blaðsíða 1

Krennablaðið kost-
ar 1 kr. 60 au. inn-
anlands, erlcndis 2
kr.60 [cent vestan.
hafs) 1v^TðBÍns
borgint fyrfram, en
*/q fyrir 16. júli.
iH-unatUatúb.
*
Uppaögn ■krifleg
bundin við kra-
mót, ógild noma
komin sé til út-
get. fyrir l. okt.
9g kaupandi hafl
borgað að fullu.
12. ár.
Reykjavík, 3 0. Janúar 1906.
M I.
Um leið og Kvennablaðið hyrjar sinn
12. árgang, þakkar það öllum vinum sín-
um vinsamleg viðskifti, og óskar þeim öll-
um árs og friðar.
Kvennablaðið hefir nú komist fram úr
fyrstu bernskuárunum, og vonar, að það eigi
langa og góða fullorðinsæfi fyrir höndum.
Það hefir nú í ellefu árverið aðalmálgagn ís-
lenzkra kvenna, sem þó, því miður, hafa
sjálfar látið alt of litið til sín heyra í því.
Það er ekki nóg, að ritstjórar blaða
séu vel ritfærir menn sjálíir, og hafi bæði
áhuga og vit á mörgu, sem lil þjóðþrila
heyrir. Það er ekki nóg, að þeir einir láti
til sín heyra, t)jóðin sjálf verður að taka
til máls í blöðunum. Hún verður að vita,
hvað hún vill, og hvað henni þykir ábóta-
vant, og hvernig hún vill láta bæta úr því.
Það er ekki nóg, að geta dæmt það og það
blaðið ónýtl, eða þær og þær greinar óhæfar,
menn verða að sýna, að þeir vilji þá eitt-
hvað annað og betra, með því að láta í
ljósi óskir sínar og þarfir. Blaðamennirnir
fálma í blindu eftir því hvaða andlega fæ'ðu
megi bjóða þeirri þjóð, sem aldrei lætur til
sin heyra. Hvað skilur hún af því sem er
á dagskrá? Hver eru hennar áhugamál?
Þannig getur Kvennablaðið með réttu
spurl: Hver eru áhugamál íslenzku kvenn-
anna? Svo margt er það, sem þessi síð-
ustu ellefu ár hefir verið ritað um og rætt
bæði Kvbl. og hinum íslenzku blöðunum,
að eitthvað af þvi hefði getað vakið svo
mikið bergmál eða samhygð í sálum kvenna,
að þeim þætti sér skylt að taka til máls
og láta álit sitt í ljósi, annaðhvort í Kvbl.
sem þeirra eðlilegasta málgagni, ellegar þá
í einhverju hinna blaðanna. En svo hefir
þó ekki farið. Alt virðist fara fram hjá
þeim. Ekkert megnar enn þá að vekja
íslenzkar konur alment, af þeirra margra
alda dauðamóki.
Vitaskuld eru ýmsar konur sem eru
fullvaknaðar og sjá þetla og finna. En þær
eru þó ekki komnar það langt að þær
vilji fara að ýla við systrum sínum. Þær
þekkja ofvel deyfðina og áhugaleysið til
þess að þær hafi von um að sér takist að
létta því bjargi frá vorri andlegu gröf, sem
útibyrgir sólarljós nýrra tíma, svo að það
geti leikið um þessar stirðnuðu sálir og
vakið þær lil lífs og framkvæmda.
Ekki vantar það þó að fólk haldi ekki
að það sé fært í allan sjó. Það sér svo
ógn vel hvað að er hjá blaðamönnunum,
og öðrum, sem eitthvað segja. En til að
hrekja það vantar ba:ði áræði, dugnað og
vilja.
Kvennablaðið hefir oftsinnis skorað á
konurnar, bæði ungar og gamlai að skrifa
um eilthvað, sem þeim væri mest hugar-
haldið um. Örsjaldan hafa þó konur notað
sé.r það og skrifað um nokkur mál, og þær
sem hafa gert það, hafa þá helst verið af
eldri kynslóðinni. Yngri konurnar, einkum
hinar ógiftu, hafa alveg þagað og liklega
— pískrað.
Eg hefi heyrt vel mentaða, unga hefð-
arstúlku segja: »Hvað eigum við að gera
með réttindi? Við höfum meir en nóg
réttindi. Hvað eigum við að gera með sér-
stök tjárráð? Eðlilegast er að maðurinn
hafi þau. Við fáum, það sem við þurfum og
þá er nóg«. Móðir hennar var kona hálaun-
aðs embættismanns og fékk hjá honum
vissa mánaðarpeninga til heimilisþarfa. —
Annað þekti dóttir hennar ekki.
Eg hefi líka eínu sinni heyrt mann