Kvennablaðið - 19.03.1913, Blaðsíða 6

22
KVENN A.BLAÐIÐ
geti sjálfar unnið fyrir sér með vinnu sinni
og dugnaði. Því þá veit hann, að þegar
slík kona játast honum, þá gerir hún það
af ást. Vinnan er jafn virðingarverð fyrir
konur sem karla, og jafnnauðsynleg fyrir
velferð þeirra beggja........
Sá hefir ekki hreinar og góðar hugs-
anir, sem þykir það ekki rétt að konan fái
kenslu i atvinnugreinum, sem hún geti svo
unnið fyrir sjálfri sér með, en finst heldur
að hún eigi að læra einungis það, sem
hún þarf til að hugsa vel um manninn
sinn, ef hún eignast einhvern slíkan, sem
sé: eingöngu heimilisstörfin.
Hvað er jafn-aðlaðandi og skynsöm,
dugleg og velmentuð kona, sem með at-
orku og ánægju vinnur fyrir sjálfri sér.
Þegar hún heitir karlmanni eiginorði, þá
geturhannsagt með vissu: »Egerelskaður«.
Góður heimanmundur.
A ölluru timum lieflr heimanmundurinn
verið mikilsvert atriði, þegar lijúskapur hefir
átt að stofnast.
Hjá Forngrikkjum, var heimanmundur
dætranna íólginn í dúkum og fötum, sem voru
spunnin ofln og saumuð af öllum konum á
heimilinu, löngu áður en farið var að hugsa
um giftinguna.
Iiöfðingjarnir af Merovingeættinni á Frakk-
landi heimtuðu að heitmeyjar þeirra kæmu til
þeirra með ríkulegan heimanmund og höfðing-
inglegt föruneyti. Fegar Athanagild Vesturgota-
konungur gifti Galeswinthe dóttur sína Hilperik
Frakkakonungi, þá fylgdi henni heil fylking af
vögnum, riddurum og fótgönguliði út úr borg-
arhliðunum í Toledó, öllum kirkjuklukkum
borgarinnar var hringt á meðan, henni til
sæmdar. 600 gotneskir og franskir höfðingjar
fylgdu konungsdótturinni, rauðhærðir kappar
vopnaðir með þungum sverðum, skjöldum og
öxura, og dökkhærðir höfðingjar, með kylfur
og boga, klæddir i leðurstakka, og með vængj-
aða hjálma. Galeswinthe sat í vagni sinum,
stíf eins og skurðgoð. Vagninn drógu 6 hvitir
uxar, með silfurhringi á hornunnm. Pannig
ferðaðisf hún með föruneyti sínu yfir Spán,
Pyreneafjöllin til Ruan í Frakklandi, þar sem
brúðkaupið átti að standa. Við allar stærri
borgir á leiðinni staðnæmdist liðið. Riddar-
arnir fóru úr rykugu ferðakápunum, sprettu af
hestunum, og hófu upp skildina. í miðjum
bænum tóku þeir sér hvild, og þangað komu
helztu menn borgarinnar með viðbót við heim-
anmundinn, handa hinni tilvonandi drotpingu.
Kniplingar, léreft, klæði, hör ogstykki af málmi
og bronse. Og eftirþvísem liðið komst lengra
áfram, eftir því fyltust hinir 6 tómu vagnar,
sem ætlaðir voru undir gjaflrnar, með salt,
korn, og ost og heimanmundurinn óx eins og
snjókökkur, sem veltur ofan brekku. Á brúð-
kaupsdaginn lagði Hilperik hálmstrá á öxlina
á brúðurinni og nefndi um leið hátt 5 borgir,
sem hann gæfi drotningunni í morgungjöf.
Tveimur árum síðar myrti hann hana, til
þess að nú yfirráðum yfir auðæfum hennar, og
til þess að gifta sig með Friðgunni, sem hafði
í heimanmund, eftir þvi sem samtíðarmenn
hennar segja »þúsund álnir af illgirni, saum-
aðar með grimd, og útsaumaðar með hugleysi«.
Á riddaratímunum þótti lika mikið varið í
heimanmundinn. Spánski riddarinn, sem kom
að biðja Blanseflúrar hinnar fögru, kom á skipi
alfermdu hveiti, víni, hunangi og gulli. En til
þess að faðir hennar skyldi ekki halda að hann
ætlaðist til slíks heimanmundar frá honum,
þá duldi hann skarlatsklæði sín undir óálit-
legri kápu. En faðir hennar sá það, og virti
slíkt göfuglyndi sem vert var. »Dóttir mín skal
fá þann heimanmund sem henni sæmir, skraut-
lega gimsteina, purpuralök, dýrmætar ábreiður,
saumaðar með leópördum, örnum og fleiri dýr-
um, þvi ef hún hefði orðið að veröa ógiit jóm-
frú, þá hefði eg orðið að klæða hana alla æfi
hennar«,sagðihann OgBlanseflurfékk sæmilegan
heimanmund. Hún fór burtu með tvö hundruð
og sexlíu stórar kistur, tvö þúsund álnir dýrmætt
klæði, fínt leður í stigvél, sjö skrín með skraut-
gripi, niu þernur, þrjátiu lénsmenn og skrifta-
föður og stjörnuspámann sinn.
Seinna. á tímum breyttist þessi tízka, þá
hættu konur að vilja láta sauma sér hálftannað
hundrað kjóla með sama sniðinu. Þær sögðu
það væri eins og þær væru i fötunum hennar
langömmu sinnar. Pá hafði tízkan tekið við
völdunum.
Á átjándu öldinni fóru auðugir borgarar
að gefa dætrum sínum dýran heimamund eins
og aðallinn gerði. Pað er eins og þessi jafn-
réttisþrá, sé fyrirboði stjórnarbyltingarinnar
miklu. Pegar Mlle Jonanna átti að giftast Sie-
ur-Troudon, stærsta vaxkerta-verksmiðjueig-
anum i Frakklandi, þá fékk hún hjá foreldrum
sínum 50,000 franka í heimanmund, sem þótti
framúrskarandi mikið á þeim tímum. Pað var
greitt i fjölda dýrgripa úr gulli, skreyttum
með demöntum og öðrum gimsteinum, þremur
viðhafnarkjólum, sem alinin af efninu í hafði