Kvennablaðið - 19.04.1913, Blaðsíða 5

KVBNNABLAÐIÐ
29
vóru pessu félagi að þakka, þá var hann vold-
ugasti maðurinn í öllu rikinu, í öllu sem snerti
hið nýja stjórnarfyrirkomulag. Konurnar álitu
heit hans sem stjórnarloforð, en liklega hafa
þær misskilið einhverjar velviljugar og sam-
hygðarlegar athugasemdir, og tekið þær fyrir
fullkomin loforð.
Nýlega heíirþetta »þjóðarráð« tekið ákvörð-
un um hinar almennu kosningar þegar skal kjósa
fasta stjórn, en karlmenn einir eru álitnir kjós-
endur. Konurnar voru til staðar, til þess að
gera kröfur sinar gildandi, og fá atkvæði um
þá stjórn, sem hafði kostað þær svo mikils. En
árangurslaust.
Mikil óánægrja í landinu.
Þrátt fyrir þetta, var mikil óánægja í land-
inu. Hermenn at lægri stéttum höfðu ekki fengið
mála, og rændu stærstu sveitaþorp, stærri borgir,
skip og járnbrautarlestir, eins og gert var á mið-
öldunum. Stjórnin var i mestu peningavand-
ræðum, því þá fékk hún hvergi til láns, og all-
ar slíkar umleitanir mishepnuðust.
Mörg félög voru stofnuð, sitt með hverri
pólitískri stefnuskrá, fyrir landið. Alt var það
hvað á móti öðru, og úlfúð og gremja fór dag-
vaxandi. Þá kom dr. Sun til Peking og honum
tókst að sameina 5 af þessum félögum i eitt
sambandslandsfélag. »Tung Ming Hai« var
sterkast, en þegar hin félögin mótmæltu því
að konur fengju kosningarrétt, þá strykaði dr.
Sun það út af stefnuskránni, auðsjáanlega eftir-
sjónarlítið. Auðvitað voru konurnar hér líka
viðstaddar,til að mælast eftir annarimeðferð. En
þetta varð árangurinn eins og venjulegt er.
Ósamlyndi núverandi stjórnar, er af tekniskum
ástæðum, út af myndun ráðanej'tisins og störf-
um þess. En kosningarréttur kvennanna er eins
langt frá huga foringjanna eins og suðurheim-
skautið frá norðurheimskautinu. Þegar eldur-
inn var heitastur, þá voru hendur kvennanna
nógu sterkar til að draga steyktar kastaníu-
hnoturnar út úr honnum, og ef þær brendu sig
við vinnuna þá kom það engum við nema þeim.
En nú, þegar logarnir eru slöklir og glóðirnar
dauðar, þá slá karlmennirnir konurnar á fing-
urna, þegar þeir eru réttir út til að ná í ávexti
stjórnarbyltingarinnar, — en sjálfum sér um-
buna þeir ríkulega.
Konuruar ern frá sér af gremju.
Pað er sama gamla sagan. Við Vesturlanda-
konur mundum hafa vitað hvernig fara mundi,
en þessar Austurlandakonur eru öðru vísi. Þær
hafa reynt svo stóra harma, að við getum ekki
ímyndað okkur þá! En til eru aðrir harmar,
sem þær verða að þekkja áður en þær ná frelsi
sínu. Pær horfa til baka, um tvö þúsund ára
tímabil — og lengur — þær sjá alt það rang-
læti, sem þeim hefir verið sýnt sem kyni, sjá
þeirra samanhnoðuðu fætur, þeirra óþroskuðu
heila, og þeirra óeðlilega líf. Frammi fyrir sér sáu
þær opnar dyr, sem leiddu að tækifærinu, þekk-
ingunni, frelsinu, hamingjunni, og þær dreymdi
um það, að þær skyldu gæta þeirra, svo að
framvegis gætu allar kínverskar konur gengið
þangað inn. Pví gáfu þær alt þrek sitt, alla
hamingju sína, alt sitt líf. Gegnum þessar sömu
dyr sjá þær nú félaga sína frá stjórnarbyltingunni
ganga í röðum. Suma gleymandiþví að konur séu
til, og suma lítandi á þær tortrygnisaugum, sem
segja: »Við þurfum ykkar ekki lengur við.
Farið þið aftur þangað, sem þið voruð áður!«
Konnrnar reyna að ná fjórum lilutum.
Konurnar hafa nú breytt sinum fyrri félög-
um »þorðu að deyja«, sem þær mynduðu á
byltingatimunum, í kvenréttindafélög, og eru að
gera þau að sambandslandsfélagi, sem verður
tekið inn i Alþjóðasambandsfélagið á kvenna-
þinginu í Budapest í júní i sumar. Pær sam-
eina sig um það að leitast við að vinna að því
að fá þessum fjórum atriðum komið fram:
1. að fá pólitískan kosningarrétt svo fljótt sem
unt er.
2. að koma á fót kvenréttindafélögum í öllum
fylkjum ríklsins.
3. að tryggja stúlkubörnum sömu uppeldis-
skilyrði og drengjum.
4. að fá stoínaða tekniska skóla handa börn-
um og konum.
(/*!jtt úr nKvindestemmeretsbladetn að nokkruj.
Nú eru farnar að berast fréttir af á-
skorana-undirskriftunum og virðist þeim
mjög vel tekið. Einstaka konur hafa sent
undirskriftablöðin aftur með mjög inörgum
undirskriftum. Og þau bréf, sem berast
með, láta í Ijósi eindregna ánægju kvenna
yfir áskoruninni og áhuga fyrir að liún
fái sem ílestar undirskriftir. — Vér viljum
minna konur á að gæta þess vel, að engir
bæir eða hús verði út undan, og að láta
þær konur, sem flytjast inn, t. d. í fiski-
plássum, skrifa Hka undir. Munið að hafa
gætur á að allar konur komi með, og
gætið þess, að undirskriftirnar eiga helzt
að koma fyrir þingbyrjun!
Gleðilegt sumar, systur! Velkomnar í
samvinnuna! Yðar einlæg
Briet Bjarnhéðinsdóttir.