Kvennablaðið - 31.01.1918, Síða 8

8
KVENNAB LAÐIÐ

1
Bj
"V erzlvuiiii
i
jörn Kristjánsson,
Reykjavík, VesinrgStu 4,
selur allskonar VEFNAÐARVÖRUR af vönduðustu tegundum;
litirnir óvenjulega haldgóðir.
Meðal annars má nefna: Klæði, enskt vaðuiál, fatatau allsk.,
kjólatau, svuntutau, sjöl stór, mikið úrval; herðasjöl, karlmannaföt,
prjónnærföt fyrir börn og fullorðna o. m. m. fl.
Verðskrá sendist ókeypis þeim er óska.

mælir með sambandslagabreytingunni, en má-
ske er ekki hyggilegt að bera hana fram núna
á Sambandsþinginu, sem kemur saman 3. des.«.
Við kosningarnar og atkvæðagreiðsluna um
málið unnu yfir 12,000 konur stöðugt að kosn-
ingavinnu. Mörg hundruð konur ferðuðust út
um alt landið til að sjá um að allir vinir
kosningarréttar kvenna sæktu kosningarnar.
Par unnu konur af öllum stéttum saman, fá-
tækar og ríkar, af æðri og lægri stéttum, og
öllum trúbragðaflokkum. Fjörutíu kosninga-
skrifstofur voru settar á fót af konum uppi i
landinu, 4 miljónir flugrita voru sendar út,
hverjum kjósanda var send nafnaáskorun um
að styðja konurnar, og talað við helminginn
af þeim. 10,000 póstar voru sendir út.
Fúsundir manna þustu á fund þann, sem
mrs. Chapman Catt hélt strax eftir að úrslitin
urðu kunn. Sextíu lögregluþjónar urðu að halda
mannfjöldannm í skefjum. Mrs. Catt var tekið
með dynjandi fagnaðarlátum og lófaklappi, og
þegar hún heilsaði áheyrendunum með orðun-
um: »Fellow citizens!« þá ætlaði múgurinn að
ganga af göflunum og lófaklappi og húrraópi
ætlaði aldrei að linna, um leið og sungið var:
»Glory, Glory, Hallelujak
Koparketillinn.
Eftir Sigtie Engström.
Pað var hún Margrét á Sólbjörgum. — Hafið
þið aldrei heyrt talað um hana? Fallegasta
stúlkan í sókninni og sú auðugasta í mörgum
sóknum! Stúlkan, sem af allri lífsins lukku
tókst að eins að bjarga einum koparkatli.
Hún var svo undarlega sérkennilega falleg —
það man eg svo vel — að fáar konur þola þar
samjöfnuð. Svo há og grönn og fullkomin í
vexti og limaburði i aðskorna, bláa bómullar-
kjólnum sínum. Ávala andlitið var svo svip-
hreint, hálsinn svo óaðfinnanlegúr, og hnakk-
inn með hinar konunglegu svörtu flétturnar.
Háu, fallegu ristarnar og grönnu hendurnar, sem
teljast hið sannasta aðalsmerki — þær hafði
hún einnig.
— Hún er áreiðanlega tökubarn — hugsaði
eg með sjálfum mér, alveg truflaður af útliti
liennar. Víst er fólkið hérna upp frá fallegt,
en ekki á þenna hátt. Pessi munnur hefði átt
að vera á drotningar andliti, þá mundu allir
hafa dáðst að henni, að eins hans vegna.
Haustkvölds-rökkrið var að falla á inni í
greniskógnum, sem umkringdi túnblettinn, sem
var í kringum Qárhúsin. (Frli.)
Útgefandi: Bríet Bja,mhéöins<16ttiv. — Prentsmiðjan Gutenberg.