Kvennablaðið - 30.06.1918, Blaðsíða 4

44
KVENNABLAÐIÐ
koma engu áfram. En vér verðum nngar
og gamlar að vilja leggja fram krafta vora
þjóðfélaginu til gagns, og þá fyrst og fremst
standa sjálfar vel i stöðum vorum. Vér
þurfum að fá breytingar á uppeldis- og
alþýðufræðslumálalögunum, fátækralöggjöf-
inni, hjónabandslöggjöfmni og barnalög-
gjöfinni, ásamt mýmörgum breytingum i
hinn þrengra fyrirkomulagi bæjanna, sveita
og héraða. En þar er einnig atkvæðisrétt-
urinn lykillinn, sem lýkur upp öllum dyr-
um. Réttindin og breytingarnar eru því á
kjósendanna valdi.
Og eg er viss um, að eins og með há-
tíðahaldið okkar i dag, sem svo margir
karlmenn og þar á meðal margir af þing-
mönnunum okkar, taka þátt í, eins verður
það með hin ýmsu þjóðarmál, sem vér vilj-
um vinna að. í*að er líka eðlilegt. 19. júní
er nú orðinn í meðvitund manna »Kvenna-
dagurinn«. Hann er alment kallaður það
hér í Rvík af öllum, og það er oss öllum
kærkomin gleði og sæmd. En hann getur
líka verið karlmannanna minningardagur.
Eins og vér konur heiðrum og elskum
minningu Jóns Sigurðssonar og teljum oss
eiga þátt í minningardegi hans, svo verða
karlmenn einnig að minnast þess að 19.
júní 1915 fengum vér öll þenna litla vísir
til íslenzka fánans, sem við nú sjáumblakta
hér. Og þótt hann sé enn þá ærið ónóg-
nr, þá felst þó í honum viðurkenning um
rétt vorn til að eiga fullkominn fána, jafnt
á sjó og landi nær og fjær, og það er sam-
eiginlegt mál öllum íslenzkum konum og
körlum. Undir slíkum íslenzkum fána vilj-
um vér öll standa, hvert sem hann blaktir
hér á stöngunum, Alþingishúsinu eða á
skipum vorum úti 1 heimshöfunum. Um
hann fylkjum við oss öll, »því íslending-
ar viljum við öll vera«.
Og svo mun það verða í öllu því, sem
stórmál kallast og alla íslendinga varðar.
Hingað til höfum vér konur aldrei átt um
þau að fjalla. Það voru ekki konur sem
gerðu samninginn við Hákon gamla, eða
konur, sem voru á fundinum í Kópavogi
En nú munu það einnig verba konur sem
standa við hlið karlmannanaa íslenzku,
ef til þess kemur að þjóðin íslenzka skeri
úr sínum stærstu málum með atkvæðum
allra sinna kjósenda. Þá er enginn efi á
að konur og karlar verði samhuga. — Og
þá fyrst er réttmætt að segja að öll ís-
lenzka þjóðin skeri úr málunum.
Utan úr heimi.
Útlend blöð skýra frá því í vetur, að
símað hafi verið frá Petrograd að greifa-
frú Panín ætti að taka við ráðherraembætt-
inu, sem ráðherra fyrir umsjón opinberra
fátækramála. Ráðherraskiftin hafa síðustu
árin verið mjög tíð í Rússlandi, og fréttir
þaðan ógreínilegar og óvissar. En hafi
þetta komist í kring, þá hefir greifafrú
Panína eflaust orð/ð fyrsta konan í ráð-
herrasessi, í Norðurálfunni.
Noregur. Þar eru allar framfarir í ýms-
um þjóðfélagslegum málum tíðar, þrátt
fyrir sult og dýrtíð. Þannig hefir bæjar-
stjórnin i Kristjaníu komið upp ýmsum
nauðsynlegum stofnunum á síðustu árum.
T. d. fæðingarstofnun fyrir Kristjaníu,
og mæðraheimili, sömuleiðis framhalds-
skóla, eða eiginlega »fag«skóla handa ung-
um stúlkum. Aðalnámsgreinarnar eru kven-
fatasaumur. Rétt til að ganga á þenna skóla
hafa ungar stúlkur sem lokið hafa námi í
alþýðuskólunum og framhaldsskólunum.
Á framhaldsskólanum eru námsgreinarnar
aðallega kjólasaumur, heimilisstörf og mat-
reiðsla, norska, enska, reikningur, bók-
haid, almenn skrifstofustörf og vélritun.
Próf er tekið frá framhaldsskólunum.
Kenslan fer fram á kvöldin. Á þessum
fatasaums»fag«skóla er kent allan daginn.
Það sem saumað er, er aðallega blúsur,
hversdagskjólar, samkvæmiskjólar kvenna
og barnaföt. Kensla er lika veitt í teikning
og fer hún fram í Iðnaðar- og listiðnað-
arskóla ríkisins. Daglegi námstiminn er
6—8 tímar: saumur fyrri hlutann og á
kvöldin teikning, fríhandarteikning og