Lögberg-Heimskringla - 18.05.1961, Blaðsíða 6

6
LÖGBERG-HEIMSKRINGLA, FIMMTUDAGINN 18. MAÍ 1961
GUÐRÚN FRA LUNDI:
Römm er
sú taug
Framhald skáldsögunnar
Þar sem brimaldan
brotnar
„Hann um það, en norður
fer ég ekki með honum. En
hins vegar hefði ég gaman af
að fara þangað með ykkur í
sumarleyfi,“ sagði Maríanna.
„Ég held ég kynni ekki við
það í þínum sporum,“ sagði
Tómas. „En honum getur ekki
verið alvara manninum.
Hvaða vit væri það að fara
að búa og hafa enga áhöfn á
jörðina.“
„Hann fær helminginn af
ánum hans afa. Þær voru um
fjörutíu," sagði Málfríður.
„Svo á hann tólf sjálfur og
svo kvígildið. Svo getur hann
sett öll lömbin á í haust, ef
hann kærir sig um.“
„Hann er svei mér búinn að
segja henni þetta út í yztu
æsar,“ sagði Maríanna. „En
hver verður þá bústýra hjá
ykkur. Einhver verður að
sjá um heimilið?“
„Bústýra? Hvað er nú það?“
spurði Málfríður.
„Hver á að elda handa ykk-
ur matinn, eða heldurðu að
þú þurfir ekkert að borða,
þegar þú ert kominn þang-
að?“ spurði Maríanna.
„Það veit ég ekki. Ætli Sifa
geri það ekki,“ sagði Mál-
fríður.
„Þarna kom það,“ sögðu
mæðginin einum rómi. „Hann
ætlar að láta þau hafa sig til
að búa í einhverju félagi við
hann. Ég skil ekkert í mann-
inum.“
„Hann verður þó líklega að
fá einhverja hjálp, ef konan
vill ekki fara með honum,“
sagði Stella. „Hann hefir auð-
vitað talið það sjálfsagt."
Þar við sat. Málfríður gat
engar upplýsingar gefið aðr-
ar en þessar. Maríanna kvald-
ist af forvitni. Einn daginn,
þegar hún bar fyrir mann
sinn mjög góðan mat, sló hún
upp á spaugi og sagði:
„Varla færðu svona góðan
mat hjá bústýrunni, sem þú
ætlar að hafa í dýrðarríkinu
þínu þarna fyrir norðan."
Hann brosti.
„Þá borða ég bara harðfisk
og rikling, æðaregg og sel.
Og það þykir mér ágætt,“
sagði hann og hló.
„Fékkstu rikling fyrir norð-
an um daginn?“ spurði Marí-
anna.
„Auðvitað fékk ég rikling."
„En þú, að koma ekki með
svolítið af honum með þér,
eins og mér þykir hann góð-
ur,“ sagði hún.
„Þú ferð nú líklega að lít-
ilsvirða hann eins og annað,
sem tilheyrir sveitinni. Og
tekur auðvitað höfuðstaðar-
glundrið fram yfir,“ sagði
hann kalt.
Hann hafði verið í svo
ágætu skapi þennan dag, og
verið búinn að hugsa sér að
rétta fram höndina, ef hægt
væri að brúa þetta átakanlega
breiða bil, sem var milli hans
og konunnar, en það var allt-
af eitthvað því til hindrunar
að hendur þeirra næðu sam-
an.
„Þau hafa alltaf sent mér
harðfisk á haustin eða látið
Málfríði hafa hann í kaupið,
því að auðvitað á hún kaup
hjá þeim, en aldrei hafa þau
sent rikling með í pokanum,"
sagði Maríanna.
Hann þagði. Hún herti upp
hugann, þegar hún sá hvað
hann var glaðlegur.
„Segðu mér nú eins og er.
Er þér nokkur alvara með að
fara norður í vor. Ég álít allt-
af að þú sért bara að stríða
mér á þessu. Það heldur Tóm-
as 1 íka,“ sagði hún.,
„Heldurðu að ég sé að búa
þetta til að gamni mínu,“
sagði hann. „Nei, mér er
hreinasta alvara. Ég tek við
hálfri jörðinni í fardögum.“
„Og ætlarðu að skilja mig
eina eftir?“ spurði hún.
„Þú ræður því hvað þú
gerir, hvort þú verður ein
eftir eða kemur með mér.
Það myndu allar góðar eigin-
konur gera, og það gerði þó
systir þín, sem aldrei hefir
víst verið álitin nein sérstök
gæðakona. Hún hefir þó allt-
af fylgzt með Sigtryggi í öllu
hans braski og flakki. Nú í
þrjú sumur alltaf farið norð-
ur á Siglufjörð með honum.
Það er áreiðanlega meira en
þú nennir að gera.“
„Það er víst ekki hægt að
segja annað en hún sé dug-
leg,“ sagði Maríanna. „En ég
anzi hrædd um að hún hafi
verið honum ólík eiginkona
og ég er þér. En samt fer ég
aldrei með þér norður að
Látravík, enda aftekur Tómas
það algerlega."
Hann tekur þig þá náttúr-
lega á heimilið til sín og sér
um þig það sem eftir er,“
'sagði Hallur.
„Þú talar um mig eins og ég
sé að verða karlægt gamal-
menni,“ sagði hún stór-
móðguð.
„Það er það, sem þið gefið
í skyn. Sú manneskja, sem
ekki getur eldað mat ofan í
þrjár eða fjórar manneskjur,
er orðin að ómaga,“ sagði
hann. „En þú skalt ekki láta
þér detta í hug að ég borgi
leigu eftir þessa íbúð fyrir þig
til þess að þú sitjir hér að-
gerðarlaus allan daginn. Þú
getur unnið fyrir lífinu alveg
eins og ég. Það eru hér
saumaverkstæði, sem þú ætt-
ir að geta unnið á. Þar færðu
að sitja í rólegheitum allan
daginn."
„Þú þarft ekki að láta þér
detta í hug að Dadda fari með
þér norður. Hún er víst hér
um bil trúlofuð stúlkan. Kær-
astinn hennar heitir Haf-
steinn. Hann er á togaranum,
sem Brói er með. Svo fer hún
varla að yfirgefa vellaunaða
stöðu til að vinna hjá þér
kauplaust að mestu leyti.
Þetta er ekkert kaup, sem
goldið er í sveitinni.“
„Þér þótti það nógu hátt,
þegar hú hafðir vinnuhjú,"
sagði hann.
„Ég skal nú láta þig heyra
hvað ég legg til þessara mála,“
sagði hún.
„Það verður víst eitthvað
gáfulegt,“ hnusaði Hallur.
Alltaf var þetta viðkvæðið,
að hún hefði ekki vit á neinu.
Lítilsvirðing á lítilsvirðingu
ofan, hugsaði hún. Samt bar
hún fram uppástungu sína.
„Láttu Gunnar búa á jörð-
inni áfram. Hækkaðu eftir-
gjaldið við hann, svo að við
getum lifað áhyggjulausu lífi.
Þú verður þó að hugsa um
það, að Málfríður verður að
fara á kvennaskóla eins og
systir hennar. Annað tek ég
ekki í mál,“ sagði hún. „Og
hvaða gagn skyldi Þórey hafa
af skólalærdómi sínum, ef hún
á að flytja út á Húnanes?“
„Hún hefir líklega sama
gagn af honum og aðrar
sveitakonur, vill hafa fínna í
kringum sig en áður, verður
að sama skapi heimtufrekari
við manninn, en ónýtari til
vinnu,“ sagði Hallur.
„Hamingjan góða, hvað þú
getur verið mikill afturhalds-
seggur,“ sagði hún gremju-
lega.
„Varstu ekki að segja að
hún væri trúlofuð?“ spurði
hann.
„Hún getur áreiðanlega val-
ið um fleiri en einn, sem ekki
er undarlegt, svo lagleg
stúlka. Og þá er alltaf mikill
vandi að taka þann bezta,“
sagði Maríanna.
„Það er víst ekki hægt að
kalla það trúlofun fyrr en bú-
ið er að velja sér ektaparið,“
sagði hann kuldalega, því að
hann var alveg hættur við að
reyna að brúa bilið á milli
þeirra. Bezt að það sæti við
það sama.
„Hún hefir náttúrlega aldrei
viljað segja mér neitt um það,
en Tómas hefir frétt það hjá
einhverjum kunningja sínum.
Tómas álítur hann ekkert
mannsefni handa henni. En
ég hef ekkert á móti því að
hún giftist sjómanni. Þær hafa
svei mér flott heimili sjó-
mannakonurnar, eins og hún
Fríða frænka til dæmis.“
„Hann er nú líka stýrimað-
ur karlinn hennar, Þeir hafa
talsvert meira kaup en háset-
arnir,“ sagði Hallur.
„Það er líklega ekkert á
móti því að tala við hana,“
sagði hann, meira við sjálfan
sig en konu sína. „Það er það
lakasta, að þó að hún vinni
fyrir nokkuð góðu kaupi, fer
það að mestu í föt og skemmt-
anir hjá henni. Hún borgar
lítið upp í fæðið sitt. Hún
hefði auðvitað frítt uppihald
hjá mér í Látravík og eitthvað
léti ég hana haf meira, þó að
hún yrði sjálfsagt ekki mjög
skörp við útivinnuna, stelpu-
anginn.“
„Þú vilt láta alla þræla eins
og ykkur Látravíkurfeðga,“
sagði kona hans stuttlega.
„Svo langaði mig til að vita
hver hún er þessi ráðskona
þín tilvonandi.
„Það kemur þér ekkert við,
fyrst þú vilt ekki flytja með
mér norður,“ sagði hann með
gremjutón.
„Heldurðu að mér sé sama
hver sýður matinn ofan í þig
og Málfríði,“ sagði hún í sama
tón.
„Það er kona, sem hefir soð-
ið mat allan sinn aldur og
kann það víst eins vel og hver
önnur,“ sagði hann.
„Kannske þú ætlir að búa í
einhverju félagssamkrulli
eins og faðir þinn með Gunn-
ari og Sifu?“
„Það væri ekkert að því,“
sagði hann. „Sifa er ágætis
manneskja,“ sagði hann.
Svona endaði samtalið, án
þess að Maríanna fengi að
vita hver tilvonandi ráðskon-
an væri. Hún þóttist vita, að
það væri Pálína Pétursdóttir,
og brann í skinninu af gremju.
Loks bað hún Málfríði að
spyrja hann að því. En Hallur
þóttist vita að hún væri að
vinna fyrir móður sína og
svaraði því brosandi:
„Ég veit það ekki vel enn
þá. Þú getur .vel soðið eggin
handa okkur, Málfríður mín.“
„Ætlarðu ekki að biðja
mömmu að koma með okk-
ur?“ spurði hún. Hann vissi
að þetta var líka frá móður
hennar og svaraði: „Nei, það
ætla ég ekki að gera.“
Um kvöldið sagði Maríanna
við dætur sínar í eldhúsinu,
þegar hún vissi að Hallur
heyrði til sín inn í stofuna:
„Ég væri nú ekki frá því að
fara norður, ef ég væri beðin
um það almennilega. Alltaf er
þó fallegt í Látravík.“
En Hallur minntist aldrei
á það framar, hvort hún kænú
norður eða yrði kyrr fyrir
sunnan.
MARÍANNA KVIÐIR
FYRIR EINSTÆÐINGS-
SKAPNUM
Einn daginn sagði Tómas
móður sinni þær fréttir, að nu
hefði karlinn tengdafaðir hans
ekki þörf fyrir vinnu hans
lengur. Elzti sonur hans gæú
nú tekið við starfinu. Marí-
anna hafði alltaf verið óánægð
með kaupið, sem hann fékk
þar, og varð því fegin að hann
þyrfti ekki að vera þar leng'
ur. Nú gæti hann fengið betur
launaða stöðu. Stella var hálf
dauf í dálkinn yfir þessum
tíðindum.
„Það væri óskandi að hann
yrði ekki lengi vinnulaus,
sagði hún. „Annars yrði lítið
til að lifa af. Það er sjaldan
mikill afgangur um mánaða-
mótin,“ sagði hún. „Ég er nu
búin að vera í sömu kápunni
síðan við giftum okkur og var
búin að hugsa mér að kaupa
nýja einmitt núna, þegar hann
er orðinn atvinnulaus.“
ROSE THEATRE
SARGENT ot ARLINGTON
CHANGE OF PROGRAM
EVERY FOUR DAYS
Foto-Nite Every
Tuesday ond Wednesday
SPECIAL
CHILDREN'S MATINEE
Every Soturday
—AIR CONDITIONED—
VINNU SOKKAR
MEÐ MARGSTYRKTUM TÁM OG HÆLUM
NYLON
Bezlu kjörkaup vegna
endingar- og auka-
þæginda og auka-
sparnaðar. Endingar-
góðir PENM ANS
vinnusokkar, af slærð
og þykkt, sem tilheyra
hvaða vinnu sem er.
EINNIG NÆREÖT OG YTRI SKJÓLFÖT
Frxgt firma síðan 1868
No. WS-11'4