Lögberg-Heimskringla - 04.04.1963, Síða 6

6
LÖGBERG-HEIMSKRINGLA, FIMMTUDAGINN 4. APRÍL 1963
„Náttúrlega hefur stelpu-
skinnið setið úti í fjósi í allan
dag, án þess að nokkur þörf
væri á því, einungis til þess
að verða ekki á vegi Hrólfs“,
sagði Friðrika húsfreyja.
„Skárri eru það nú lætin.
Svona lagað hefur víst ekki
neitt gott í för með sér“, bætti
hún við.
Fólkið í Stóru-Grundarbað-
stofunni var þögult þetta
kvöld. Engum datt í hug að
snerta spilin, sem lágu á borð-
inu. Gunnvör og Sigga vöktu
úti í fjósi yfir kvígunni. En
kálfurinn fæddist ekki fyrr en
komið var undir morgun.
Sigga svaf fram undir hádegi.
Hún vaknaði við það, að Bensi
sagði rétt við eyrað á henni:
„Mál er að vakna, Sigga
mín. Nú dregur sennilega til
stórtíðinda í dag, því að hús-
móðurin á Litlu-Grund er á
ferðinni hér utan flóann eða
mýrarnar, hvort sem þið kall-
ið það“.
Sigga glaðvaknaði sam-
stundis.
„Guð hjálpi mér! Hvað á ég
að gera? Góði Bensi, nú verð-
ur þú að hjálpa mér“, sagði
hún.
„Þú ætlast þó ekki til að ég
fari að glíma við kerlingar-
flagðið. Ég þóttist nú gera vel
í gær, að verja fjósdyrnar fyr-
ir strákfjandanum“..
„Betur að þú hefðir látið
hann vera“, sagði hún. Ég
ætlaði að fara inn í hlöðuna.
Þar hefði hann aldrei fundið
mig“.
„Það var hann, sem rauk á
mig“, sagði Bensi.
„Ég verð að fela mig, svo
að hún sjái mig ekki. Ég þori
ekki að tala við hana“, sagði
Sigga.
„Nei, þú mátt ekki fela þig.
Það verður að reyna að koma
þeim af sér þessum óþverra-
hjúum. Reyndu nú einu sinni
að standa þig. Varla gleypir
kerlingarfjandinn þig“, sagði
hann.
„En hvernig í ósköpunum?
Ég legg strax af stað út í
Höfðavík, þegan ég er komin
á fætur. Ég get farið á meðan
hún er að komast inn göngin,
því að sjálfsagt þiggur hún að
stanza. Ekki stendur hún úti
á hlaði í kuldanum“, sagði
Sigga og byrjaði að klæða sig.
„Ef þú ferð út í Höfðavík,
eltir Hrólfur þig þangað. Það
máttu vera viss um“, sagði
Bensi. „Segðu henni bara, að
þú sért trúlofuð mér. Þá láta
þaug þig í friði. Þú getur sagt,
að ég sé kærastinn þinn. Það
hef ég alltaf verið, og verð
það í alvöru bráðlega, ef þú
verður þá ekki eins vond við
mig og þú varst við Hrólf,
garminn“.
„Er þér þetta alvara? Má ég
segja kerlingunni það, ef hún
annars talar eitthvað við mig“,
sagði Sigga. „Kannske ætlar
hún bara að finna Friðriku?“
„Já, þú skalt bara segja
henni það óhikað“, sagði hann
og flýtti sér fram.
Siggá breiddi sængina upp
fyrir höfuð, því að hún heyrði
krakkana segja, að konan á
Litlu-Grund væri komin heim
á hlað.
Friðrika húsfreyja stóð úti
og tók vingjarnlega á móti ná-
grannakonu sinni, þó að hún
væri henni allt annað en kær-
komin í þetta sinn.
„Það ber nýrra við, að þú
ert á ferðinni, Herdís mín“,
sagði hún með uppgerðar-
hlýju, þegar kveðjur voru af-
staðnar.
„Já, það hefur ekki verið
svoleiðis nágrennið, að ég hafi
þurft að ónotast við ykkur“,
sagði Herdís, og málrómur
hennar var þurr og kaldur.
„En nú er öðru máli að gegna.
Ég þoli það ekki umtalslaust,
að sonur minn komi hálfdrep-
inn heim eftir þennan vinnu-
mannsskelmir, sem þið hafið
hér á heimilinu“.
„Já, hvers konar ósköp eru
nú að heyra til þín“, sagði
Friðrika. „Ég gæti hugsað mér,
(að það þyrfti meiri mann en
rúmlega tvítugan strák, til
þess að hafa hendur í hári
,sonar þíns. Og það get ég sagt
þér, að ekki gátum við neitt
gert að því, þó að þeim lenti
,saman. Við vissum ekkert um
áflogin í þeim, fyrr en Toni
■litli kom inn og sagði, að þeir
væru komnir í hár saman. Við
héldum að það væri í góðu.
Nú skaltu koma inn, Herdís
mín, og drekka hjá mér kaffi.
Ég vona, að þetta valdi ekki
óvild á milli okkar. Þessi
vetrarmaður fer af heimili
okkar strax og Bjarni treystir
gér til að hugsa um skepnurn-
ar. Þá vona ég að allt verði
eins og áður á milli bæjanna“.
Það léttist ofurlítið svipur-
inn á aðkomukonunni. Hún
blés þunglega og færði sig inn
í bæjardyrnar.
„Ég hef að mjnnsta kosti
hugsað mér að tala við hana,
þessa Sigríði eða hvað hún
pú heitir. Henni finnst hún
víst vera eitthvað meira en
slétt og rétt vinnukona. Þvílík
merkilegheit“, þrumaði hún.
„Hún er sofandi núna. Það
var vökunótt hjá þeim vinnu-
konunum í nótt“, sagði Frið-
rika. „Það er nýborið hjá
mér“.
„Einmitt það. Heldur Sigríð-
ur sig kannske í fjósinu nótt
og dag?“ sagði Herdís.
„Nei, ónei. Það gerir hún
ekki. Þetta gekk svona seint.
Það var kvíguskinn, sem var
að bera“, sagði húsfreyja.
Þær gengu til baðstofu. Her-
dís leit allt annað en hlýlega
til rúmsins, sem óbreytt var
yfir.
„Skárri er það nú manneskj-
an, að sofa fram undir hádegi,
þó að hún vaki eitthvað fram
á nóttina. Mig undrar ekki,
þó að svona landeyður þyki
álitlegt konuefni“, tautaði
hún, um leið og hún gekk inn
baðstofugólfið.
Steinunn bóndadóttir var
kominn heim fyrir nokkrum
dögum. Hún hafði fengið vont
kvef og því ekki treyst sér til
þess að vinna lengur hjá kaup-
imannsfrúnni. Nú sat hún við
gluggann og saumaði rósir á
hvítan dúk.
„Hún situr nú bara við
isauma, þessi snót“, sagði móð-
ir hennar hreykin, og tók fram
útsaumsdót, sem flestar konur
þekktu, er komið höfðu á þetta
heimili. Hún breiddi það á
borðið fyrir framan grann-
konu sína. Hún virti það fyrir
sér stundarkorn og sagði svo:
Margur hyggur auð í annars
garði.
Vince Leah recalls
Sports Columnist, The Winnipeg Tribune
IN MANITOBA SPORT
MAR.21ST
1931
f langan tíma höfðu Elmwood Millionairs
verið að reyna að ná haldi á Memorial Cup
og National Junior Hockey Championship.
Þessvegna var mikill áhugi þegar þetta ’Peg
lið stilti sér upp gegn hinum voldugu Regina
Pats í loka keppni- vestur fylkjanna. Leik-
irnir áttu að vera tveir og fara fram í gamla
Amphithéatre. Ralph Redding skoraði eina
markið í fyrri leiknum svo Regina vann 1-0.
Tveimur kveldum síðar léku þeir aftur.
Snemma í þriðja þætti skoraði Len Dowie
og höfðu nú Regina Pats tvö mörk gegn engu.
En Millionairs héldu áfram að berjast fræki-
lega þar til Bill MacKenzie gat komið skoti
sínu framhjá verðinum, Campbell, og inn í
netið. George Brown skoraði næst svo nú var
jafnt með báðum 2-2. í fyrsta aukatíma gat
Redding skorað og Regina komst á undan.
Aðeins 15 sekúndur voru eftir þegar Elm-
wood leikarinn Kitson Massey í hálfgerðu
fáti skaut upp í loft frá miðju svelli. Puckið
sveigði niður, bak við Goalie Campbell og
hann sá það ekki fyrr en hann heyrði fagn-
aðarlæti áhorfenda. Spunk Duncanson skor-
aði í næsta aukatíma og gat þanning sent
iMillionaires austur til að sigra Ottawa Prim-
rose og vinna Canadian Championship.
O’KEEFE BREWING COMPANY
/MANITOBA/LIMITED
No. 3 in a series of Outstanding Victories in Manitoba Sport