Lögberg-Heimskringla - 24.10.1963, Blaðsíða 1

llögberg-5)etmsk*mgla
StoínaS 14. ]an„ 1888
Stofnuð 9. sept., 1886
77. ÁRGANGUR
WINNIPEG, FIMMTUDAGINN 24. OKTÓBER 1963
NÚMER 40
Áttræð
Frú Jakobína Johnson
(Sjá ummæli á bls. 4.)
ÉG VISSI NAUMAST AF ÞVÍ
Ég vissi naumast af því, að komið væri kvöld.
— Keppni mín við dagsverkið mun að þessu völd.
Ég tók naumast eftir því, að sólin væri að síga,
— í sædjúp að síga.
Ég vissi naumast af því — er hár mitt orðið hvítt?
Ég hefi máski gleymt — var það eitt sinn dökkt og sítt?
Ég tók naumast eftir því, er þyngra varð mér sporið,
— svo þungt sérhvert sporið.
Hve ljúft er, að hafgolan leikur mér um kinn.
Nú líður bráðum að því, að vængina ég finn
og hverfi úr augsýn þangað, er sólin sezt ei framar;
— sezt aldrei framar.
Jakobína Johnson,
Seattle, Washington.
Tuttugu og fimm
starfsafmæli
Með líðandi ári fyllir Dr.
Valdimar J. Eylands aldar-
fjórðung í þjónustu Fyrsta
Lúterska safnaðar í Winnh
peg. Eru þetta merkileg
tímahvörf, því Fyrsti Lúterski
söfnuður á jafnan langa sam-
leið með sóknarprestum sín-
um og er séra Valdimar aðeins
hinn þriðji 1 85 ára starfskeiði
safnaðarins. Var því dr. Ey-
lands og frú Lilju vottað
þakklæti sóknarbarnanna með
hátíðlegri athöfn í kirkjunni
fimmtudaskveldið 17. október.
Dr. Otto A. Olson, jr., for-
seti Central Canada Synod,
L.C.A., stjómaði stuttri guðs-
þjónustu, en s'amkomunni
stýrði Karl L. Bardal. Kveðj-
ur voru fluttar fyrir hönd
Manitobafylkis og Winnipeg-
borgar. Kom herra Keith
Alexander fram fyrir hönd
forsætisráðherrans, Hon. Duff
Roblin, en herra D. A.
Mulligan, bæjarráðsmaður
hafði orð fyrir Stephen Juba,
borgarstjóra.
Margar heillaóskir bárust
þeim hjónum úr fjarlægð, þar
með frá biskupi Islands.
Einnig frá dr. Franklin Fry,
forseta L.C.A., séra Octavius
Thorlakson og mörgum ferm-
ingarbörnum séra Valdimars.
Ekki má gleyma að telja
skeyti frá dóttur heiðursgest-
anna, frú W. R. Lawler
(Dolores), manni hennar og
börnum, er nú dvelja í Sar-
dinia, við strendur ítalíu og
var því ekki hægt um hönd að
taka þátt í þessari hátíð. Það
mun þó mjög hafa aukið
gleði presthjónanna að þrjú
börn þeirra gátu verið við.
Sonur þeirra, dr. Jón Eylands,
og svo systurnar, Mrs. Barry
ara
Day (Lilja) og Mrs. Oakley
(Elaine) komu úr náinni fjær-
lægð til að sitja kirkju föður
síns þettað kveld. Var ein
dóttur-dótturin, örsmá gló-
kolla í rauðum kjól, valin til
að bera ömmu sinni rauðar
rósir.
Herra Karl Bardal kvað
fermingarbörn séra Valdimars
nú dreyfð urh endilanga Norð-
ur Ameríku, en þau sem
dvelja í Winnipeg eða í grend
við borgina munu flest hafa
verið til taks við þettað tæki-
færi, og fyrsta barnið sem
hann skírði fyrir söfnuðinn
gerði vart við sig. Er það
herra Frank Sigurðson, nú
orðinn stárfandi architect með
M.A. gráðu í þeirri mennt.
Einnig voru kölluð fram
fyrstu hjónin er dr. Eylands
gaf saman í sókninni, þau Mr.
og Mrs. Gordon L. Wilson, og
var frúin sæmd blómvendi.
Herra Karl Bardal fór
nokkrum orðum um mennta-
feril dr. Eylands, hinna ýmsu
heiðursmerkja er hann hefir
verið sæmdur bæði hér í landi
og á íslandi, og um framfarir
safnaðarins undir leiðsögn
hans. Kvað hann séra Valdi’-
mar hafa lesið guðfræði við
guðfræðisskólann í St. Paul,
Minn., eftir að hafa útskrifast
af Concordia College í Moor-
head, Minn., með B.A. gráðu.
Hann fékkst við heimatrúboð
í íslenzkum byggðum um hríð
og var síðan vígður til prests
24. júní 1925. Svo þjónaði
hann íslenzkum söfnuðum
víðsvegar um Bandaríkin þar
til hann tók við Fyrsta
Lúterska söfnuði í Winnipeg
18. september 1938, eftir lát
dr. Björns B. Jónssonar.
Dr. Eylands var um margra
ára skeið forseti íslenzka
kirkjufélagsins í vestur-
heimi, og veitti einnig for-
stjórn Þjóðræknisfélagi Vest-
ur-íslendinga. Stjórn íslands
sæmdi hann riddara krossi
Fálka orðunnar, en doctors
gráðuna hlaut hann frá
United College í Winnipeg.
Hann fór til íslands 1947 og
þjónaði þar eitt ár í presta-
skiftum. Sem boðsgestur föð-
urlandsins, var hann við-
staddur þá er hornsteinninn
var lagður að hinni endur-
reistu Skálholtskirkju 1956.
Aftur þáði hann boð frá stjórn
íslands að taka þátt í vígslu
Skálholtskirkju þettað ár.
Nýlega var hann gerður
„Dean of the Manitoba
District of the Central Canada
Synod, Lutheran Church of
America.“
Að athöfninni lokinni voru
bornar fram veitingar í sam-
komuhúsi kirkjunnar. — C. G.
Fréttabréf fró Seattle
Kæri ritstjóri Lögbergs-
Heimskringlu.
Beztu þakkir fyrir komuna
s.l. sumar. Við vonum að þið
systurnar hafið kunnað vel
við ykkur hér um slóðir, og
að þið komið aftur!
Sept. mánuður var sólríkur
og hlýr. Sömuleiðis er bjart
yfir minningunum hjá okkur,
ísl. fólkniu í Seattle, vegna
gestkomu frá ættlandinu. Svo
sem lesendum blaðs þíns er
kunnugt, kom Rögnvaldur
Sigurjónsson vestur á strönd
og hélt tónleika í Vancouver,
B.C. Þaðan lá leið hans til
Seattle 23. sept. Hér tók strax
til starfa framkvæmdarnefnd
undir leiðsögn Tana Björn-
sons — sjálfboðalið — bæði
íslendingar og annað Norður-
landafólk, svo tryggt væri að
sæmileg aðsókn fengist. Tón-
leikar R. S. fóru fram ?
Seattle Center Playhouse, sem
er nýtt og rúmgott — og 25.
sept. komu þar saman 400 til
500 manns. Listamaðurinn
virtist njóta sín ágætlega um
kvöldið. Hann fókk óskifta
athygli — og aðdáun fólksins
var óspart látin í ljós. — Að
síðustu var það tregt til að
sleppa honum, þó hann kæmi
fram hvað eftir annað.
1 hléinu á tónleikaskránni
sungu þeir dr. Edward Palma-
son og Tani Björnson tvö lög,
en ísl. Karlakórinn þrjú. —
Þessu var vel tekið. Almenn
ánægja lýsti sér hVarvetna
yfir allri framkomu hins ljúf-
mannlega gests. Á meðan
hann kynntist Seattle borg og
umhverfinu, dvaldi hann á
heimili þeirra hjónanna Mr.
og Mrs. Ray Ólason “ í sóma
og eftirlæti“.
ísl. félagið „Vestri“ bauð
fólkinu hér að koma saman til
að kveðja hinn íslenzka píanó-
leikara, þann 24. sept., og var
það vel metið. Forseti félags-
ins, Karl F. Frederick, kon-
súll, setti samkomuna og
nefndi tilganginn — bað síð-
an undirritaða að flytja heið-
ursgestinum „þakklæti fyrir
komuna“. — Hún þakkaði
honum ekki ’sízt fyrir að fara
víða um lönd sem merkisberi
æiilands síns, og okkar, á
sviði iónlisiarinnar. Nokkrir
fleiri tóku einnig til máls og
lýstu ánægju yfir tónleikun-
um. Þá var snúið sér að hljóð-
færaslætti og söng um stund
— en samkomunni var auð-
vitað slitið með kaffi veizlu
og samræðum.
En söngskráin var sem
fylgir: Mrs. Kristín Smedvig
lék á fiðlu, með undirspili
heiðursgestsins. Eins og nærri
má geta, „gerði þetta mikla
lukku“. Fyrsta lagið var sam-
ið af eiginmanni Kristínar
próf. Egil Smedvig. Með solo
söng skemmtu þær Mrs.
Sylvia Munson og Mrs. Nor-
man Nelson, og var vel tekið.
Einkum var eins og bros léki
um salinn, þegar Mrs. Nelson
söng með glaðværð og léttum
tökum „Stóð ég út í tungls-
ljósi“ — í ensku þýðingunni,
svo allir skildu og fylgdust
með. Við hljóðfærið var Miss
Kathryn Arason.
Að síðustu stóð heiðurs-
gesturinn upp, þakkaði við-
tökurnar og lék síðan Viki-
vaka, Sv. Sveinbjörnssonar.
Samkoma þessi var haldin
í kirkju Calvary Lutherska
safnaðarins, og veizlan á eftir
í fundarsalnum.. — Þó ís-
lenzki félagsskapurinn sé að
vísu fámennur, er ánægju-
legt að minnast þess hve
margir nafnkenndir menn og
konur frá ættlandinu hafa
verið gestir okkar hér, á und-
anförnum árum. Við vonum
að svo verði enn í- framtíð,
svo sambandið vari sem
lengst.
Með vinsamlegum kveðjum,
Jakobína Johnson.
f5. okt. 1963.
Frú Lilja og séra Valdimar J. Eylands Dr. Theol.
Fréttir fró íslandi
Síld fyrir 700 millj. kr.
Frá því að Gunnar frá
Reyðarfirði fékk fyrsta síld-
arfarm sumarsins þann 10.
júní á Digranesflaki og fram
til 27. september, er nokkur
skip fengu síðustu síldar-
farmana 45—50 mílur út af
Norðfjarðarhorni, veiddi ís-
Framhald á bls. 2.