Lögberg-Heimskringla - 18.01.1968, Side 7

LÖGBERG-HEIMSKRINGLA, FIMMTUDAGINN 18. JANÚAR 1968
7
L. Helgi Olsen:
Our Trip To Portugal
CHAPTER FIVE
During the tourist season,
weekly bus tours take pas-
sengers on sight seeing trips
thru the farming country to
the east of the town of
Figureira and up the Boa
Viagem to the north.
This is a four hour trip
with a stop somewhere along
the route for lunch and re-
freshments. We were fortun-
ate enough to get here on the
last trip of the season.
We were the only foreign-
ers on the bus, but no one
would know it as we were
made to feel at home and
every thing was done to see
that we enjoyed ourselves.
The guide of t'he tourist
bureau was a woman that
could speak a little English,
and that made things so
much easier for us. We actu-
ally did not see much of the
smaller farms — (most farms
are owned by absentee land-
lords and the peasants are on
a crop share basis,) there was
a concrete vat in each vin-
eyard and the grapes are still
pressed by women, bare-
footed, with their skirts held
above their knees, prancing
around, their legs purple with
grape juice. At one end is a
wheel with small buckets
attached that scoops up the
juice as it runs to the drain.
A stop was made in a
eucalyptus grove where a
table was set and barbecued
sausages and sardines were
served with white wine. What
we admired was the friendly
attitude of the forty or more
fellow passengers.
The way led upward in a
spiraling zig-zag route up to
the top where a lovely view
could be had of the surround-
ing countryside and the sea.
Then back thru Buarcos with
its old faded looking church
and its twin towers and so
along the sea-wall and home.
FIGUEIRA'S MUSEUM
AND FOUNTAIN
To the east along the riv-
er’s bank is the city hall, on
the top floor of which is the
public museum. There you
will find relics and artifacts
^ relating to Portugal’s history
and from its old colonies;
Brazil, Angola, Mozambique,
Goa in India, that has now
been retaken by the Indians,
and Macoa, on the eastern
coast of China. This was a
very interesting collection of
relics dating away back to
the early colonization days.
In the numismatic show
case there were coins, tokens
and paper money bills from
almost every country with
the exception of Canada. I
asked the guide why Canada
i was omitted. He merely
shrugged his shoulders. I was
about to donate some coins
and a dollar bill, when, much
to my embarrassment. I found
that I had left my Canadian
money in our room.
CHAPTER SIX
Coimbra
Coimbra, pronounced
Kweembra, is Portugal’s third
largest city. It is about 40
miles north-east of Figueira
and was the historical capital
of Bteira, important in Roman
d a y s. It also flourished
through the Moorish occupa-
tion and was the capital of
Portugal until the 13th. cen-
tury. It has the famous uni-
versity founded by king Diniz
in 1306 when it was moved
from Lisbon. It also has the
fine 12th century cathedral.
The city is built on a series
of high hills, with the his-
torical buildings o n t h e
higher ground and the main
city on the flats below.
Margaret suggested that we
visit Coimbra. Our first in-
terest when we got there was
to find means to get trans-
portation to see the Roman
ruins at. Conimeriga, about 16
km south from Coimbra.
Margaret who is getting
fluent in the Portugese lang-
uage m a d e arrangements
with the driver to take us
out to the ruins. The fare
was $4.00, which was reason-
ble considering the high cost
of gasoline, ($1.15 per gal.)
The ruins discovered in 1936,
were the remains of a large
villa. ,
Parts of the prodecting walls
still standing were about 10
ft. high and 3 to 4 ft. thick.
The stone was quarried from
a pit below the hill and
brought up, by man power,
(slave labour.) You could
trace the layout of the rooms,
with their lovely tiled floors
still intact. The baths, that
were such prominent features
of the Roman era were quite
evident with their tiled walks
and drains. A large new
building has been erected to
house the artifacts that were
found, including the stone
coffins containing skeletons
of some Roman dignitaries of
long ago.
Coming back to Coimbra
we did not visit the Univers-
ity or the cathedral as the
climb seemed too strenuous
for our old legs, so wandered
down into the ghettos where
Jewish merchants predom-
inate. The goods were piled
out on the narrow walks. The
streets are only about 8 ft.
wide and so cluttered up with
merchandise, peddlars, carts
and dogs that there was
hardly any room to pass. The
buildings on both sides of
Víkingarnir komnir
Ein veglegasta bók á jólamarkaði
DULARFULL
VINNUKONA
Framhald af bla. 5.
Almenna bókafélagið hefur
séð um útgáfu slórmerks
fræðiriís, sem ber nafnið Vík-
ingarnir og fjallar eins og
nafnið bendir til um siðu og
háttu forfeðra okkar á vík-
ingaöld, sem með sanni má
kalla svipmesla límabil í sögu
norrænna þjóða. Kunnir fræði
menn af mörgum þjóðernum
hafa unnið saman að þessu
mikla öndvegisriti. M e ð a 1
þeirra er dr. Kristján Eldjárn
þjóðminjavörður, en hann rit-
aði um þau efni, er sérstak-
lega snertu ísland. Ritstjóri
verksins er kunnur sænskur
prófessor og fornfræðingur,
Berlil Almgren, en Eiríkur
Hreinn Finnbogason þýddi
bókina á íslenzku.
Um víkingaöldina hefur að
sjálfsögðu margt og mikið
verið ritað, en flest hefur það
fjallað um einstök svið hins
fjölþætta efnis og auk þess
byggzt nær eingöngu á eldri
heimildum. Hér er aftur á
móti rakin alhliða saga vík-
ingaaldar, þar sem ennfrem-
ur eru í fyrsta sinn saman
komnar á einn stað niðurstöð-
ur víðtækra rannsókna frá síð
ustu árum, en þær hafa í fjöl-
mörgum greinum leitt í Ijós
svo nýstárlega vitneskju, að
segja má að tímabilið allt,
fólk þess og umhverfi, blasi
nú við í stórum, skírari birtu
en áður og kom oss að sama
skapi kunnuglegar fyrir sjón-
ir. 1 bókinni segir frá afrekum
víkinganna í hernaði og landa
leit, hvernig þeir hættu sér
fyrstir þjóða út á heimshöfin
og stáðu öllum framar að
siglingatækni og skipasmíð-
um, en frábærar uppfinning-
ar þeirra í hvoru tveggja,
svo sem áttaviti og skipskjöl-
ur, gerðu þá að drottnendum
hafsins. En þar er einnig
fjallað mjög ítarlega um dag-
legt líf víkinganna, híbýla-
these streets are 5 to 6
stories high and all the floors
above the ground level are
occupied by hordes of people.
Coming out onto the broad-
er areas we passed a church,
on the steps of which was a
display of silverware, embro-
idery, and ceramics of the
most delicate and beautifu'.
patterns. Pottery and cera-
mics are one of the few
industries giving employment
to numerous hands. Appar-
ently, a great supply of clay,
suitable to pottery making, is
to be found throughout the
country.
We visited, what we called,
Portugal Disneyland. A vill-
age of miniature buildings,
representing castles, pagodas,
forts and churches all set in
beautiful garden surround-
ings. This we admired very
much and the children were
especially interested.
Conlinued
háttu, klæðnað, áhöld og inn-
anstokksmuni, og þá ekki síð-
ur andlega menningu þeirra
og hugsunarhátt, trúarbrögð,
siðgæðishugmyndir og háþró-
aðar listir, sem látið hafa eftir
sig sýnilegar menjar með
ýmsum þeim þjóðum, er þeir
höfðu skipti við.
Víkingarnir eru 288 bls. í
mjög stóru broti (31,5x29,5
cm), prentuð í tveimur papp-
írslitum og sérstaklega bund-
in. Hefur ekkert verið sparað
til þess, að bókin gæti orðið
hverjum manni hinn mesti
kjörgripur jafnt að efni sem
ytri búnaði. Myndasafn henn-
ar er eitt hið merkasta um
víkingaöld sem saman er kom
ið í einni bók, en þ. á. m. eru
um 90 stórar litmyndir. Bók-
in er prentuð og bundin á
ítalíu. Mörg útgáfufyrirtæki
í Evrópu og Ameríku standa
að útgáfu þessarar bókar, en
hugmyndin að útgáfunni og
forustu alla hefur annazt hið
merka útgáfufyrirtæki Tre
Tryckare í Gautaborg.
Tíminn 2. des.
Yvonne fitlaði við teskeið-
ina og sagði: „Já en æfingar
í þeim leik byrja ekki fyrr en
eftir 5 vikur, svo ég gæti
komið aftur til ykkar og unn-
ið hjá ykkur þann tíma, ef
þið kærðuð ykkur um.“
„Og hvers konar hlutverk
eigið þér að leika næst?“
spurði frú Anna hikandi.
„Kynþokkadís, senv kemst
upp á milli hjónanna, sem
hún er hjá og strýkur svo úr
vistinni — með húsbóndann!“
anzaði Yvonne glottandi.
Samtíðin. Des. 1967.
Grímur var ný-trúlofaður,
og hafði unnustan átt barn
með öðrum áður.
Kunningi Gríms segir einu
sinni við hann, að unnusta
hans muni vera nokkuð upp á
heiminn.
Grímur tekur lítt undir það,
en aftekur þó ekki með öllu.
Nokkru síðar hittir Grímur
þennan sama kunningja sinn
og segir:
— Eins og mig grunaði var
þetta lygi, sem þú sagðir um
unnustu mína, ég hef spurt
hana að því sjálfur.
THE CANADA LAB0UR
(SAFETY) C0DE
með tilkynningu
gengu hin nýju Canada verkalýðs (öryggis) lög í gildi, 1. jan-
úar .1968.
Þessi fyrsta almenna öryggislögjöf, sem nokkurn tíma hefir
verið samþykkt af þjóðþinginu, skuldbindur yfirleitt vinnu-
veitendur og verkafólk við iðnað í þjónustu landsstjórnarinnar,
að það fylgi viðurkenndum öryggis- og heilbrigðisreglum.
INNIHALD ÞESSA LAGA
♦ Þau eru margbreytt og taka til greina yfirleitt allt það,
sem má verða til öryggis á sviði iðnaðar. -f Þau eru til upp
fyllingar og bóta á öðrum iðnaðarlögum. -f Reglugerð hinnar
nýju löggjafar mun samin í samráði við formenn iðnaðarins,
verkalýðinn og aðra aðila. -fLögin gera ráð fyrir að orsakir
slysa verði rækilega rannsakaðar, svo og vamir gegn slysum;
ennfremur framhaldandi fræðslu um öryggisreglur. -f Þau
ákveða strangt eftirlit að lögunum sé framfylgt.
TIL HVERRA NÁ ÞESSI LÖG
Yfirleitt ná þessi lög til vinnuveitenda og verkalýðs, er starfa
að opinberum verkum er heyra undir millifylkja, alþjóðar, eða
millilanda fyrirtæki eða öðrum verkum, er þjóðþingið telur
að verði öllu landinu til hagnaðar. Þetta eru aðallega sams-
konar fyrirtæki og þau, sem tiltekin eru í Canada Labour
(Standards) Code og öðrum sambandstjórnar vinnulögum.
Til frekari upplýsinga um Canada Labour (Safely) Code,
skrifið: ACCIDENT PREVENTION AND COMPENSATION
BRANCH CANADA DEPARTMENT OF LABOUR, OTTAWA 4.
CANADA DEPARTMENT OF LABOUR
HON. JOHN R. NICHOLSON, GEORGE V. HAYTHORNE.
Minister Deputy Minister