Lögberg-Heimskringla - 08.11.1985, Blaðsíða 4

4-WINNIPEG, FOSTUDAGUR 8. NOVEMBER 1985
Ritstjórnargrein ______
Konur í verkfalli
Fátt virðist hafa vakið eins mikla
athygli undanfarið en verkfall það er
íslenskar konur fóru í á dögunum.
Dagblöð, sjónvarp og útvarp hafa
óspart haft "uppátæki” þetta í
flimtingum. Sá er þessar línur hripar
er að ýmsu leyti ósáttur við umfjöllun
fjölmiðla og verður hér að neðan
útskýrt í stuttu máli hvers vegna.
Fyrst er að nefna ómaklega "árás”
á okkur íslenska karlmenn en
samkvæmt fréttum hér í fjölmiðlum
erum við alsendis ófærir um að rista
okkur brauðskorpu, sjóða ofaní
okkur hafragraut eða sjóða eitt eða
tvö egg í morgunnmat. Karlmenn
voru m.ö.o. sendir út á guð og gadd-
inn. Á venjulegu íslensku heimili er
afar algengt að finna húsbóndann í
eldhúsi við matseld en eiginkonu við
skriftir, lestur, þvotta eða ýmis konar
öonnur heimilisstörf. Þá er rétt að
hafa það sömuleiðis í huga að til að
ná endum saman vinna bæði hjónin
úti og deila með sér heimilisstörfum.
Lendir þá oft matseld í hlut
karlmannsins. Þetta vita íslenskar
konur og voru því ekkert að vor-
kenna karlmönnum sínum
verkfallsdaginn.
Næst skal þess getið að lítið virðast
fjölmiðlar hafa reynt að afla sér
upplýsinga um tilgang verkfallsins.
Heldur er meira kapp lagt á að lýsa
því ófremdarástandi er ríkti
verkfallsdaginn. Getur það verið að
þeir (fjölmiðlar) óttist að kröfur þær
er íslenskar konur settu fram eigi
erindi hingað? Það er áreiðanlegt að
kanadískum konum finnst þeim jafn
misboðið á vinnumarkaðnum og
stallsystrum þeirra á íslandi. Ætli það
sé ekki nokkuð öruggt að einhvers
staðar finnist kennari, bankamær eða
verksmiðjustúlka í Kanada og
Bandaríkjunum sem finnst hún beitt
óréttlæti. Á að trúa því að þær fái
allar jafn hátt kaup og karlmenn í
sömu stöðum?
Líklega er lítið að óttast hér í
Norður Ameríku því lítil von er til
nefnilega nokkra sérstöðu því þó svo
að "útlendingar" séu til á íslandi,
sumir íslenskir ríkisborgarar, þá eru
þeir tiltölulega mjög fáir. Kanadíska
þjóðin og sú bandaríska samanstanda
hins vegar af fólki af mjög svo ólíkum
uppruna.
Gárungarnir hafa eðlilega vorkennt
íslenskum karlmönnum hent að því
ástandi gaman og líkt því við verkfall
kvenna í klassíska verkinu Lýsistrata.
Hafa margir gert því skóna að
gleðikonur í stórborgum Norður
Ameríku myndu ugglaust styðja
verkfall eiginkvenna en nú er málið
orðið flókið og því sjálfsagt að slá
botninn í spjallið. J.Þ.
Bananar og brennivín
Framh. úr síðasta blaði.
— Hættið, Óli byrsti sig. — Ég held
að þið séuð að verða kolþreifandi
vitlausir. Er þetta ekki
skemmtiferðalag?
— Ég verð að komast strax heim.
Karl réri fram og aftur og hélt enn um
höfuðið..
- Við ætíum nú að fara lengra. Óli
gat ekki annað en kímt í laumi. Hann
vissi ósköp vel hvað var að Karli. Það
voru timburmenn og samviska Karls
sem voru að reyna að þjarma að
honum í sameiningu.
— Ég fer allavega heim. Ég hlýt að
komast með rútunni.
Jón og Óli litu hver á annan. Svo
tók Jón af skarið.
— Hvað sem við gerum, þá leggjum
við okkur nú allir og sofum í nokkra
tíma.
Það virtist enginn hafa neitt við
þetta að athuga og eftir skamma
stund var orðið hljótt í litla tjaldinu.
Þegar þeir vöknuðu leið öllum
mikið betur, en hvað sem þeir félagar
reyndu að segja eða gera Karli til
geðs, þá var hann óhagganlegur.
Hann neitaði að fera lengra og
heimtaði að fara heim. Það varð því
úr þeir höfðu komið. Heldur þótti
sumum þetta leiðinleg endalok, en
við að halda hópinn. Þeir voru hljóðir
á heimleiðinni og hugsuðu þess
meira. Þeir kviðu heimkomunni, því
einhverja skýringu urðu þeir að gefa
á þessari breyttu áætlun.
Tíminn leið og mennirnir fengu um
annað að hugsa. Slátturinn hófst og
tíðin var með afbrigðum góð. Menn
máttu ekki vera að því að hittast.
Hver sólskinsstund var dýrmæt.
Þó var það einn fagran dag seint
um sumarið að Karl fékk óvænta
heimsókn. Þar var kominn Óli vinur
hans á Bakka. Karl var uti á túni að
rifja og Óli kom þangað til hans. Karl
undraðist mjög hvað það gæti verið
sem drægi Óla þangað í þessari blíðu.
Hann trúði því varla að Óli tímdi að
eyða slíkum degi í bæjarflakk. Hann
vonaði bara að ekkert væri að. Þó
fannst Karli heldur þungur svipurinn
á Óla.
— Komdu sæll, Karl minn. Þú
rifjar.
— Sæll vinur. Já, það er ekki yfir
tíðinni að kvarta þessa dagana. En
hvað kemur til að þú lítur upp frá
heyskapnum?
— O, ég mátti til með að segja þér
nýjustu fréttirnar.
— Nú. Karl leit undrandi á Óla.
Hann var ekki vanur að koma
erindisleysu.
— Já, það ér komið upp nýtt mál
hér í sveitinni. Fólkið hefur vist
ósköp gaman að' tala um það. Þáð er
Lögberg - Heimskringla
Published every Friday by
LÖGBERG - HEIMSKRINGLA INCORPORATED
525 Kylemore Ave., Winnipeg, Manitoba R3L 1B5
Teleplione 284-7688
Ncw Oífice Hours: Monday through Friday 10:00 a.m. - 3 p.m.
EDITOR: Jónas Þór
BUSINESS MANAGER: Caroline Darragh MAILING: Florence Wagar
REPRESENTATIVE IN ICELAND: Magnús Sigurjónsson
Umboðsmaður blaðsins á Islandi Skólagerði 69 Kópavogi, Sími 40455
Pósthólf 135 Reykjavík
Typesetting, Proofreading and Printing — Typart Ltd.
Subscription $25.00 per year — PAYABLE IN ADVANCE
$30.00 in Iceland
—'Second class mailing registration number 1667 —
All donations to Lögberg-Hcimskringla Inc. are tax dcductible under Canadian Laws.
búið að kenna honum Dodda vini
okkar krakka. Hann er að visu ekki
fæddur enn.
— Hvað þá.
— Já, það á að hafa skeð í
ferðalaginu okkar góða. Konan ku
heita Sigrún og segir að barnsfaðir
sinn heiti Þórður og sé úr þessari
sveit. Það er vist enginn annar Þorður
hér.
Óli horfði upp í bláann himmininn
og þóttist ekki sjá hve Karl roðnaði.
— Og, þvi ertu að koma til að segja
mér þetta?
— O, mér datt það bara í hug. Mér
fannst er ég frétti þetta að við yrðum
að standa með strákgreyinu. Það
vorum þó við sem fengum hann til að
fara með okkur þessa ferð. Þetta er
kannski ekki honum einum að
kenna.
Karl hamaðist við að strjúka burt
ósýnileg óhreinindi af bretti dráttar-
vélarinnar.
— Hvað segir Doddi?
— Nú hann man víst lítið eftir
þessu. Jón ekki heldur. Þeir voru
nefnilega saman alla nóttina Doddi
og Jón. En þú veist hvernig Doddi er.
Hann ætlar að giftast stúlkunni, þó að
hann sé viss um að hann eigi ekki
krakkann. Hún vill vist ólm giftast.
Það kom einhver stingur í brjóstið
á Karli. Hann var ekki alveg viss um
að hann vildi láta Dodda ala upp sitt
barn, en hann gat ekkert gert. Óli leit
dularfullur á Karl.
— Ég held ég viti hver á króann, en
það er nú sama. Doddi er
heiðursmaður og vinur vina sinna.
En ég verð víst að drífa mig heim í
heyskapinn. Það er allstaðar nóg að
gera. Ekki vil ég heldur tefja þig.
Vertu sæll. Óli veifaði í kveðjuskyni
og hélt á brott.
Karl settist aftur upp á
dráttarvélina og hélt áfram að rifja.
Hann stundi þungan. Þetta líf. Það
var svo margt sem gat skipt máli í
þessari tilveru. Bananar og
brennivin, þvílíkt og annað eins.
Hann keyrði áfram án þess að hafa
hugann við verk sitt. Hann sá hana
fyrir sér. Þrýstin lærin og rauðar
varirnar. Konan hans Dodda. Nei,
þetta gat ekki verið satt.
Long Island
Scandinavian Society
Meetings: Third Thursday of each
month, at 8 p.m., at Freeport
Memorial Library, W. Merrick Rd.
and S. Ocean Ave., Freeport. No
meetings in July and August.
Membership dues: Individual $10.
Couple $15. Family of three or more
residing at the same address $20.
Sylvia Lensu is our new Chairman
for Membership.
Board of Directors of the Long
Island Scandinavian Society
President: Claire M. Jay —
868-0682; Executive Vice President:
Sýlvia Lensu — 371-3570; Vice Presi-
dent, Aland: Selinda Adamcewicz'
Vice President, Dennrark: Jorgei
Petersen — 488-3358; Vice President,
Faeroes; Vice President, Finland: Lot-
ta Stewart — 623-5640; Vice Presi-
dent, Iceland: Asta Benediktsson;
Vice President, Norway: Gunnar
Enstad — 226-7043; Vice President,
Sweden: Jack Lundgren — 825-0897;
Vice President, USA; Treasurer: Jane
Antila — 379-4979; Recording
Secretary: Helen Olson — 825-3916;
Corresponding Secretary: Paul Swan-
son — 379-0511; Director: Gunnar
Nystrom — 481-8319; Director: Gus
Juhlin — 935-5342; Director: Ethel
Gardner — 223-6315; Director: Ellen
Scheulen - 623-5827.