Alþýðublaðið - 09.10.1960, Blaðsíða 7

AÐ HUGSA á veitingahúsi.
Láta tímann líða eins og
hann vill líða, horfa á hvíta
dúka, fægð glös, mjúkar gólf-
ábreiður, vera latur og þreytt-
ur, nenna ekki að tala, nenna
varla .. . að hugsa.
Prúðbúnir þjónar, kvikir í
snúningum og hnitmiðaðir í
framkomu stika milli borða-
raðanna, ljúfmannlegir á svip.
Mikið hvað þjónar .eru fríðir
sýnum, sléttir í andli f., mikið
hvað þeir eru fimir í hand-
leggjunum, nettir í öllum þess
um hárfínu verídi.ngum og
sveiflum.
bissniss
Um loftið seitlar áleiti'n ang
an af dýrum vínum. Loftið er
súrsvalt, en þó blarídað heitum
eimi af krydduðum réttum.
Lágværir f(6nar berást frá
hljómsveitinni. Það er eins og
þeir komi álengdar, trufla
ekki samræður manna, en
saman við vínþef, tóbaksreyk

og matarlykt gera þeir ioftið
þykkt án þess að það verði
þungt.
Undarlegt, hve hér eru
margir feitlagnir menn við
borðin, undarlegt, hve það er
áberandi að konurnar, serrí hjá
þeim sitja, eru miklu yngri en
þeir, a. m. k. unglegri.
Við stórt borð í miðjum saln
um situr maður, miðaldra. Hár
ið var einu sinni ljóst, en það
hefur fö’nað, farið að grána.
Þrjár djúpar hrukkur í enn-
inu og nefið svolítið uppbrett.
Það er logn í andlitinu, logn og
hálfgert rökkur, eins og storm
ar lífsins hefðu ekki megnað
að blása tuttugu ára ryk af
svipnum. — ÞaS kemur nú varla til mála, aS* plánctan Marz Káfl íarátp.
•—Kaffi og konjakk. inn um svefnherbergisglugg'anni hjá kveiísnnni þarna nióti.
Eftir þrjú kortþr er bollinn
Haust.
enn hálfur, en glasið er fyllt
jafnharðan og það tæmist.
— Sæll, hvernig gengur biss
nissinn? spyr ég.
— Já, sæll vertu. Þú hérna
í kvöld? Jæja.
Hánn lyftir konjaksglasinu,
dreypir á því setur það niður
aftur, á nákvæmlega sama
stað. Hvernig í ósköpunum get
ur hann tyllt glasinu alltiaí ná-
kvæmlega á sama blettinn?
geri'gur ágætlega. Hvers vegna á ’borðið, að ef hann hvjjir oln
ætti hann ekk; að ganga vel?
Ekkert gengur vel nema biss-
niss.
Röddi'n er já og dálitjið loðin.
Ég veit ekki, hverju ég á
að svara.
— Viltu einn? spyr hann.
— Nei, takk.
— Nei, auðvitað ekki Þú
■mátt ekki vera að því að íá
Hann setur það varlega og þér einn.
vandvirknislega niður, eins og
hann eigi á hættu að meiða
dúkinn.
— Ja bissnissinn. Hann
Og fyrst Kvíabryggja er aftíur
Eftir stutta þögn.
— Undarlegt með ykkur
suma. Ykkyr leiðist ef þið ha,f
ið ekkert að gera ... en mér
leiðist, bara leiðist, líka þegar
ég hef nóg að gera.
- LeiðisS þér þá bissnissinn?
— Auðvitað leiðist mér bis
niss. Hvernig er hægt að hafa
gaman af bissniss, ekki sízt
Sigga ¥igga
REYKJAVIKURBÆR hefur slíkt. En ekkert hefur komið
nú aítur byrjað rekstur Kvía- í staðinrí, sem/ getur dregið
bryggju eftir tveggja ára hlé, úr athöfnum króniskra vanskila
og mega því þeir, sem skulda manna, eða hva’Jít þá til skil-
barnsmeðlög, fara að biðja semi.
fyrir sér og sínum f járfaag. Undanfarið hefur mikið verið
Jafnfra'mt/ fréttinni um opnun rætt um bílaviðskipti hér í Al-
hælisins segir að meðlaga- þýðublaðinu, og nefnd dæmi um tekin til starfa með fyrirkomu-
greiðslur bæjarins nemi nú króniska óskilsemi margra lagi, sem í sjálfu sér er sam-
átta milljónum króna. Það er manna í því sambandi. Þeir þykkt hegningu fyrir vanskjl, þegar hann gengur svona and-
dýrt að vera barnmargur fað- hafa sloppi'ð vel út úr sínum við væri ekki úr vegi að athuga, skoti vel, þegar ei'nu gildir
ir og bærinn hefur mátt reyna skiptum, af því löggafarvaldið hvort fleiri mættu ekki öllum að hvort maður er gáfnaljós eða
það að undanförnu. hegnir ekki vanskilum, kunni meinalausu fara þangað til vist- grasasni.
Kvíabryggja er gagnlegri menn að hegða sér rétt í prett- ar en þeir, sem hafa verið óreiðu Nú tek ég eftir að hann sét-
sem svipa á óskilsama feður um. menn um kVennaíar. ur konjaksglasið það langt upp
en sem aruinnheimtustaður--------------------------------------------------------------------------------------- —
meðlaga, enda litlar tekjur
þaðan að hafa. Og það kom á
daginn á sínum tíma, að menn
vildu óðfúsir greiða barnsmeð
lög, þegar þeir áiltu á hættu
að lenda á Kvíabryggju.
Fyrst að skuldugir f'eður eru
settir á vistheimili, og það er
meint af löggjafans hálfu sem
eins konar typting vegna van-
g.oldinna barnsmeðlaga, vakn-
ar sú spurning, hvort nokk-
urrar lagabreytingar þurfi við
til að hægtj sé að setja annars
konar vanskiilamenn á Kviía-
bryggju. Skuldafangelsi var
alfnumið, vegna þess að það
var fangelsi' handa fátækling-
um. Rétt og skylt var að af-
nema skuldafangelsið sem
bogann á borðröndiniríj aæf
hann til þess með fingurgóm-
unum. Og ég sanníænstt um,
að svona hefur hann se'ít glas-
ið á borðið síðustu Iríttitgú 6r
. . . og jafnlengi a. m. fc hefur
honum ieiðzf.
Hljómsveitin spilsi- j,Eiríi»
sinni á ágústkvöldi austur I
Þingvaliasveit ..“ og grá-
hærður beljaki með gtjáandi
andlit er farinn að dansa við
unga stjúlku, sem hefur sett
upp nýtt andlit, áðui en hún
fór í dinnerinn.
Og þjónarnir eru Ijufmann-
legir á svip og fljótir ac? koma
konjakinu á borðið.
— 9. okt. 1960
AlþýðublaSi'ð
IIKI