Alþýðublaðið - 12.10.1960, Blaðsíða 7

Hvað
annað gert
sofna líka?
UNDANFARIB hafa kvik-.
myndablöð fætt af sífelldri
og þrálátri mærð um þríhyrn
inginn fræga, Elizabeth
Taylor. Eödie Fisher og
Debbie Reynolds. í þeim
skrifum hefur margt merki-
legt komið fram, eins og sú
sífellda spurning, hvort Mr.
Fisher hafi . ekki reist sér
hurðarás um öxl hvað vin-
sældir snertir með því að
taka Liz í fangið og rjúfa
þar með fyrirmyndarhjóna-
band númert eitt, eins og
hjónaband hans og Debbie
var kallað. Öllu meira Veður
hefur verið gert af hjóna-
bandsmálum Fishers en
Strombílíatvikinu, þegar
Ingrid Bergmann kyssti
Rosselini fyrst í hlíðum eld
fjallsins.
En um það bil sem allir
eru að verða móðir og þreytt
ir á Liz, Fisher og Debbie
þr(hyrning'num, rekur nýjan
hval á fjörur tímaritanna.
Hér er um að ræða sjálfan
konung kvikmyndanna, Clark
Cable. Hljótt hefur verið um
hann undanfarin ár, enda
maðurinn farinn að mæðast
af elli, um það bil að kom
ast á sjötugsaldurinn. En
/
• • ® @
hann ætlar sýnilega ekki að
,gera það éndasleppt við tíma
ritin, þótt hann hafi á sín-
um mestu frægðardögum
gefið þeim efni í langar og
miklar greinar.
Skrafskjöðan Hedda Hopp
er, sem er einna frægastur
dálkasmiður í Hollywood og
þess utan góður vinur Cable
á eítir að úthella hjarta sínu
yfir hinum undursamlega til
verknaði náttúrunnar, sem
jafnvel bregst ekki gamal-
mennum. Að líkindum hefur
einhver fróm sál fellt tár út
af þeim stórtíðindum, sem
nú fer eins og eldur í sinu
um allan kvikmyndaheim-
inn: KONUNGUR Á VON Á
ERFINGJA.
Jafnvel íslenzk blöð hafa
látið þess: gfetið, að ekki
hefði þetta mátt öllu seinna
gerast, og benda á aldur
Cable í því sambandi. Önn
ur blöð eiga eftir .að geta
þess að þetta hafi orðið von
um seinna, hafi þau ekki
gert það. Og allir vegsama
atburðinn í ljósi þess að
hann nálgast að vera krafta-
verk sakir aldurs KON-
UNGSINS. Það lítur nefni-
lega út fyrir, að það hafi
verið afmennt álitið að Cable
hafi verið að fara úr barn-
eign. Cable geldur þessarar
hneysu af því hann er fræg
ur maður.
Meiri þögn er um konu1
hans, sem. ber þó hitann og
þungann af barneigninni. Ekki
er talað um aldur hennar.
í þessu-sajnbandi,. sem er þó
mikið merkilegri. Hún hvað
vera orðin fjörutíu og
þriggja ára. En eftir því að
dæma, hve lítið er tlalað um
hennar þátt í þessu, mætti
ætla að fréttaritarar væru al-
naennt þeirrar skoðunar að
konur komist úr barneign
um sjötugsaldur.
Hvað sem þessu líður, og
fyrir öllu er, að bárninu og
móður þess heilsist yel. Það
er nú þegar orðin all fræg
persóna, þótt það sé ekki
nema nokkurra mánaða, og
um það bil sem það fæð
ist, verður það frægara en
sjálfur KONUNGURINN.
En fyrirsagnirnar í kvik
myndatímaritunum næstu
vikurnar verða ekki á neinu
smáletri. Við sjáum þær í
anda: Húrra, loksins Gable.
— Sigur eftir 40 ára strit.
— Kona konungsins elur hon
um prins. — — Kay S&gir:
Ég veit það verður stúlka.
Og þannig mætti lengi halda
áfram.
☆
FÁTT er meira og betra
fréttaefni og raunar skemmti
legra fyrirbæri en kosningar
í lýðfrjálsum löndum. Og
hvergi eru kosningar háðar
af meiri húmör en í löndum
engilsaxa. Þingkosningar í
Bretlandi og forsetakosning-
ar. í Bandaríkjunum vekja
líka miklu meiri athygli en
kosningar í öðrum löndum,
enda fara þær fram með
miklum gaurangi en eru jafn
framt blessunarlega lausar
við allt ofbeldi og óspektir,
sem víða fylgir kosningum.
Forset'akosningarnar, sem
fram eiga að fara í Banda
ríkjunum 8. nóvember næst
komandi, eru ákaflega spenn-
andi og tvísýnar, enda eru
frambjóðendur báðir ungir
menn. og glæsilegir, mál-
snjallir og ákveðnir í að
vinna. En í Bandaríkjunum
kemst frambjóðandi ekki
langan veg á ræðumennsku,
mannviti og góðgirni einu
saman. Hann verður líka að
koma vel fyrir, brosa betur
en andstæðingurinn, kunna
snjallari brandara en and-
stæðingurinn og síðast en
ekki sízt að eiga fallega konu
og myndarleg börn. Það er
óhugsandi að piparsveinn
verði kjörinn forseti Banda
ríkjanna.
Nýlega hafa þeir Nixon og
Kennedy háð rökræður í
sjónvarpi í Bandaríkjunum
og er tveim lotum af fjór-
um lokið. í hinni fyrri vann
Kenneyd auðveldan sigur
enda brást andlitssnyrting
Nixons algerlega í það skipti.
Hann sat fölur og fár,
veiklulegur og brosið var
allt skakkt. Kennedy aftur á
móti var mátulega unglegur
t:l þess að allar konur sáu
í honum draumaprins, og
mátulega fullorðinslfegur til
þess að karlmennirnir sæju
þar jafninga sinn að viti og
reynslu.
í seinni umferðinni tókst
betur með snyrtingu Nixons
og sérfræðingar telja sig
ekki geta gert upp á milli
kappanna. Þe’'r skildu jafnir
að stigum. Nú eru lokaum
ferðirnar eftir og veltur á
miklu, að keppundunum tak
ist að halda sár í formi. Eng
inn hirð’r um hvað þeir
segja, aðeins ef þeim tekst
að sjá einhvern ímyndaðan
persónuleika í útliti og fram
komu. Kosningasirkus Banda
ríkjamanna er eitt elskuleg
asta þjóðareinkenni hinnar
miklu þjóðar vesta Atlants
ála.
AD HUGSA hjá alþingis
húsinu.
Horfa á gamlan grjótvegg,
gamla, hvíta kirkju, heyra á
korters fresti þunglamaleg-
an klukkuslátt, heyra muldr
Ið og tautið í fólki'nu í kring,
sem bíður meðan msssað er
yfir landsstj órninni. vera
þreyttur í fótunum, geispa.
— Það ætlar ekkert að ger
ast, segir óþolinmóð ung og
Ijóshærð stúlka, falleg
stúlka.
— Láttu ekki svona, segir
önnur, hvað heldurðu að ger
ist fyrr en þeir koma?
Töluverður hópur manna
hefur stillt sér upp í boga
frá alþingishúsinu að dóm-
kirkjunni, nokkrir _ með
spjöld, rólyndislegir og
prúðmannlegir menn, vel
klæddir, einn reffilegur mað
ur með svínsleðurtösku. Innst
stendur hringur af lögreghi
þjónum, stórum mönnum,
óskaplega þungum mönnum.
Það er miklu þyngri hver
rúmmetri í lögregluliðimi
heldur en í öðrum borgurum.
— Hvenær fara þeir að
koma út úr kirkjunni, ég
meina þingmennirnir og
stjórnin?
— Þegar séra Bjarni er
búinn að þylja yfir þeim
guðsorðið.
— Á þá að fara að slást.
— Hvurn andskotann held
urðu að þeir sláist? Þeir bara
henda eggjum, fúleggjum.
Ungur og myndarlegur
maður sést alls staðar á tali
við sjálfan yfirlögregluþjón
inn. Þeir eru vinir, leiðast
stundum.
Þingmenn, sem eru of
seinir og skrópa í rnessuna„
koma gangandi fyr.<r þing-
húshornið og laumast inn.
Vígalegir. Ijósrjqyndarar
ganga um þungum, akveoiv.
am skrefum, brýpnar þung-
arj og skjóta á báðar hend
ur, einkum á þingraenr., Þe<r
sikta eins og rjúpnaskyttur,
gæla við skotvopnið, aðúr én
þeir hleypa af.
Lögregluiþjónarnir við-
þinghússdyrnar hei-lsa Ker-
mannlega, þegar þingmenn-
írnir sk-jótast inn. á eftir
missa þeir handleggina-. lánrt
niður. með síðunum, gríðar
langt.
:Gg svo koma æSstm rnenn
þjóðarinnar út úr kirkjunm
og fara yfir í þmghúsið,
ganga hægt og settíega,;, sum
ir stika aðrir vappa sumir
horfa fceint fram, aðrfr
skotra augunum til og. frá.
Hópurinn sígur eins og-rekíit
ur eftir fjárgötu inni. .ú -þing-
húsið;,
Eitt hróp.
Tvö -fúlegg.
Og þar með er gamanið-
búið.
Lögreglan- leiðir .ingan-.piit
áleiðis niður á lögreglustöð.
Drengurinn er faBegur,
lögreglujþjónninn góðmann-
legur, Samkomulagi'o. gott..
•— Mikið andskoti var
þetta-. aurni, segir gæmn vi'ð
hjígina.á Ijóshæðu stál&unxú.
Hvað er orðið af öUum vítamínpillunum mínum?
Alþýðublaðið — 12. okt. 1960 £