Alþýðublaðið - 17.11.1960, Blaðsíða 2

SBUtlðrar: GísU 3. Astþórsson (áb.) og Benedlkt Grðndal. — rulltrúar rlt-
Mómar: Sigvaldi HJilaaarsson og IndriSl G. í>orsteinsson. — Fréttastjórl:
Pjórgvin GuSmundsson. - Simar: 14 900 — 14 902 — 14 903. Auglysingasin.
Í4 80S. — ASsetur: AlþýSuhúsiS. — Prentsmiðj a AlþýSublaSslns. Hveríls-
ádta 8—10. — Áskriftargjald: kr. 45.00 á mánuSl. í lausasílu kr. 3,00 eint
9t*elandl: AiþýSuflokkurinn. — Framkvæmdastjórl: Sverrlr Kjurtansson
Hefðu kommar samið ?
, HÁLFS MÁNAÐAR umræðu um landhelgismál
i ið er lokið í Efri deild, og varð hún allsöguleg.
: Eftirfarandi staðreyndir voru upplýstar, sem
j landsfóikinu munu hafa þótt nokkur tíðindi:
Vorið 1958 gerðu þeir Hermann Jónasson for-
sætisráðherra og Guðmundur í. Guðmundsson
utanríkisráðherra tilraunir til að leysa land-
helgisdeiluna MEÐ FRIÐI. Þeir buðu Atlants
hafsbandalaginu samkomulag, og skyldu er-
lendir togarar fá að veiða að sex mílum í
nokkur ár, ef full 12 mílna landhelgi yrði síðan
viðurkennd skilyrðislaust.
Upplýst er. að Finnbogi Rútur Valdimarsson
og ráðherrar Alþýðubandalagsins, þeir Hanni
bal Valdimarsson og Lúðvík Jósefsson, vissu
um þessar tilraunir Hermanns og Guðmundar.
Þeir hreyfðu engum opinberum mótmælum,
gerðu ekkert, sem vitaö er um, til að stöðva
viðræðurnar við A'bandalagið.
^ Núverandi ráðherrar hafa hælt Hermanni Jónas
] syni fyrir þá stefnu, sem hann tók 1958. Það er
1 tvímælalaus skylda hverrar ábyrgrar ríkisstjórn
1 ar að reyna að fá friðsamlega lausn deilumála,
1 sem þjóðin getur við unað. Nú gerir ríkisstjórnin
^ þetta sama, en Hermann tekur þveröfuga stefnu
1 í ábyrgðarlauri stjórnarandstöðu.
J Þáttur kommúnista í landhelgismálinu er mjög
1 athyglisverður. Þeir hreyfðu engum opinberum
1 mótmælum, er Hermann og Guðmundur í.
] reyndu að leysa landhelgisdeiluna með samning
I um 1958. Þó er upplýst, að Lúðvík og Hannibal
i vissu mætavel um skeytasendingarnar til A-
| bandalagsins.
| Rétt er að minnast þess, að kommúnistar létu
j lönd og leið mörg baráttumál flokks síns til þess
j eins að lafa í ráðherrastólum. Þeir lögðu niður
• alla baráttu gegn varnarliðinu. Þeir hættu að
] tala um, að ísland gengi úr Atlantshafsbandalag
J inu. Þeir minntust ekki á, að ísland þyrfti að
] gerast hlutlaust.
í Auðvitað hefðu þeir einnig fallizt á þá samn
j inga í landhelgismálinu, sem Hermann vann að.
J Hann skýrði kommúnistum frá því, sem var að
; gerast, og ráðherrar þeirra létu ekkert frá sér
] heyra opinberlega. Það var í fullu samræmi við
i aðra framkomu þeirra að samþykkja með þögn-
1 inni það, sem þeir nú kalla makk, til að fá að sitja
' um kyrrt í stólunum.
i 1)
■] 2)
1
í
Áskriftarsíml
Alþfðublaðsins
er 14900
LAUN
kr. 170,00 á mánuði og laun
afgreiðslustúlku í búð um
kr. 200,00 á mánuði. Síðan
myndu hækkanir halda á-
fram um hver áramót unz
fullum jöfnuði væri náð 1.
jan. 1967,
Launajafnréttismájð hef-
ur áður komið til kasta Al-
þingis. Auk þingsályktunar
innar, sem áður er greint
frá, fluttu fjórir þingmenn
Alþýðuflokksins frumvar.p í
neðri deild á Alþingi 1953
um sömu laun kvenna og
karla við öll embætti og sýsl
anir hjá ríkinu og sveitar
félögunum og við iðju og iðn
að. Frumvarp þetta náði ekki
fram að ganga. Síðan hefur
margt breytzt og nú á launa
jafnréttishugsjónin sér marga
formælendur og fylgismenn.
Við, sem flytjum þetta frum
varp, treystum því á, að það
eigi greiða leið í gegnum
ammmimmwmwmmvmhm
Þar vilja
verkamenn
ákvæðis-
vmnu
í DANMÖRKU, Noregi
og Svíþjóð eru kaupsamn
ingar til 2ja eða þriggja
ára sagði Paul Engstad
fulltrúi Alþýðusamband-
anna í þessum löndum í á-
varpr, er hann _ flutti a
þingi Alþýðusambands ís
lands í gær. Sagði Eng
stað, að þetta fyrirkomu-
lag hefði gefið góða raun
og jafnvægi verið í efna-
hagsmálunum.
Þá kom það einnig fram
í ávarpi Engstads, að
verkamenn í þessum lönd
um hafa farið inn á það
að vinna ákvæðrsvinnu.
Dagsbrún styður
SÖMU
Framhald af 4. síðu.
hagsmuna- og réttlætismáli’.
Ávinningurinn féll þó ekki
einvörðungu í skaut hinum
fjölmenna hópi kvenna, sem
stundar störf utan heimilis.
Það yrði einnig ávinningur
fyrir þjóðina í heild að fá
stærri hóp kvenna til að
taka þátt í framleiðslu- og
uppbyggingarstörfum. Slíkt
er nauðsyn fyrir fámenna
þjóð í víðáttumildu landi,
þar sem mörg verkefni bíða
óleyst.
Launamismunurinn í þeim
starfsgreinum sem frumvarp
ið nær til er svofelldur:
Verkakona hefur í al-
mennri dagvinnu kr. 16,14 í
kaup á klst., en verkamaður
kr. 20,67. Mismunurinn er
kr. 4,53 á klst., sem sam-
svarar kr. 906,00 á mánuði.
Iðnverkakona sem komin er
á fullan Iðjutaxta hefur í
kaup kr. 33319,75 á mánuði
en karlmaður á samsvarandi
taxta hefur kr. 4341,75. Mis-
munurinn er kr. 1022,00 á
mánuði. Afgreiðslustúlka í
búð, sem komin er á fullan
taxta, hefir í laun kr. 3334,00
á mánuði en afgreiðslumaður
á samsvarandi taxta kr.
4538,00. Mismunurinn er kr.
1204,00. Hjá skrifstofufólki er
launamismunurinn hins veg-
ar nokkuð minni. Næði frum
varp þetta samþykki myndu
hækkanir samkvæmt því
verða þannig 1. jan. 1962 að
óbreyttum samningum mið-
að við framangreind tilfelli.
Laun verkakonu myndu
hækka um 0,76 á klst., eða
kr. 150,00 á mánuði. Laun
iðnverkakonu hækkuðu um
DAGSBRÚN samþykkti sl.
sunnudag stuðning við íillögu
konunúnrsta í stjórn ASÍ um
aðgerðir í kjaramálum.
Jón Hjálmarsson talaði á fund
inum og lagði áherzlu á það, að
launþegar þyrftu að fá raun-
hæfar kjarabætur en ekki
kauphækkanir, er yrðp. fljót-
lega að engu. Reynslan hefði
sýnt bað, að kauphækkanir
undanfarinna ára hefðu þegar
horfið í verðbólguflóð og þess
vegna bæri nú að leita nýrra
úrræða í kjaramálum, úrræða,
er fært gætu verkamönnum
raunhæfar kjarabætur. Sagði
Jón að sjálfsagt væri að reyna
að fá einhverjar verðlækkaniv
svo sem við afnám söluskatts
í tolli. En einnig bæri að taka
upp ákvæðisvrnnu fyrir verka-
menn eins víða og hægt væri.
Eðvarð sagði að ekki væri unnt
að koma við ákvæðrsvinnu í
mörgum greinum t. d. í bygg-
ingarvinnu. Jón sagði, að cin-
mitt í byggrngariðnaði ynnu
faglærðr menn í ákvæðisvinnu
en við hlið þeirra ynnu verka-
mcnn á tímakaupi og yrðu þá
að hafa vrð ákvæðisvimiu-
mönnunum og væri það hið
mesta ranglæti.
Hannes
á h o r n i n u
☆ Smyglað — og smygl-
vörur seldur fyrir
allra augu.
■fa Hættuleg skémmdar-
verk á skipum.
'jíý Aðeins fáir vita það.
sem allir verða að
vita.
SMYGLIÐ með farþegaskip-
unum er á hvers manns vörum j
eins og eðlilegt er. I»ó hefur það
verið á allra viíorði, að smyglað
hefur verið árum saraan — og
varningurinn seldur á heimil-
um smyglaranna, jafnvel aug-
lýstur — og þar örtröð og ös eft-
ir að skip húsbóndans hefur ver
ið í höfn.
AUK ÞESS HEFUR óskamm-
feilni , smyglara og hylmara
þeirra gengið svo langt, að varn.
ingurinn hefur verið seldur í
verzlunum og jafnvel verið stil’t
út í búðarglugga. Éjf benti á
þetta fyrir allmörgum árum, en
þá voru ströng innflutningshöft.
Þá var hringt til mín frá saka-
dómaraembættinu og spurzt fyr
ir um það, livað ég hefði fyrir
mér í fuliyrðingum mínum. Ég
bað um að skqðað væri í glugga
verzlunar, sem ég nefndi. Það
mun hafa verið gert, því að
nokkrum mánuðum síðar las ég,
að kaupmaðurinn hefði verið
dæmdur í stórsektir fyrir að
selja smyglaðan varning.
ALLIR HAFA VITAÐ, að
stórfellt smygl hefur átt sér stað
og smyglaður varningur hefur
verið seldur fyrir alira augum.
Upp á síðkastið virðist hafa ver-
ið gengið rösklega að því að leita
að smj'glvörum í skipum, að
minnsta kosti rösklegar en áður
var. Hins vegar hefur bað oft
vakið furðu hverjir dæmdi.v
liafa verið. Það hefur jafnvel átt
sér stað, að lægst setti maðurinn
um borð, „messa‘-drengurinn,
17—18 ára, hefur meðgengið —.
og verið dæmdur.
MARGAR SPURNINGAR
vakna við uppljóstrun svona
mála: Hvernig er hægt að rífa
herbergi í skipum, koma þar
fyrir vörum og gera heil aftur,
án þess að um það viti nema 1
—3 menn? Hvernig er hægt að
hola innan siglutré eða sjóða
sundur stálplötur, án þess að
nokkur yfirmanna viti um það?
ALMENNINGUR spyr þess-
ara spurninga og það er ekki út
í bláinn. Niðurstöður af þessum
máliun hafa gefið tilefni ti?
þeirra. Þær hafa áður verið
birtar opinberlega, en aldrei
fengizt viðunandi svar. Ef til
vill fæst það núna.
ENN EIN HLIÐIN blasir við
á þessum málum. Smygl er tal-
ið til glæpa gegn þjóðfélaginu.
Það er auðgunarglæpur — og
hylmarinn jafnsekur sjálfum
smyglaranum. En við þetta
bætist sú hörmulega staðreynd,
að smyglarar rifa í sundur sjálfa
fleytuna, sem þeir eru á, til þess
að koma fyrir smyglvörum sín-
um. Þeir hafa jafnvel logskorið
sundur stálplötur í vélarúmi og
milli lesta. Þetta er annar glæp-
ur og öllu verri en smyglið
sjálft — og í raun og veru eng-
um sjómanni ætlandi, þrátt fyriu
allt — og þó er það staðreynu,
Hannes á horninu.
£ £7. 'ríðv*. 1«50 MhMVtktáir"*-