Alþýðublaðið - 25.02.1961, Síða 7

Hammarskjöld þvær hendur sínar — Izvestia.
ust'á hann, var aðallega lögð
áherzla á, að hann hefði sam
band við „banka“ og hann
væri sonur forsætisráðherra.
Ástaeðan fyrir því, að svo
lítið er gert úr Haimnar-
skjöld í Rússlandi er sú, að
Rússar hafa alltaf verið
þeirrar skoðunar, að , emb-
ætti hgns mætti ekki verða
áhrifamikið. Þegar árið 1920
strikaði Litvinoff yfir þann
möguleika, að koma mætti á
fót öryggisstofnun heimsins,
er brúað gæti bilið milli hins
. sovézka og ósovézka heims.
Hann sagði í þessu sam-
band að „aðeins engill gæti
verið hlutlaus í að dæma
sovétmál.“ Rússar hafa sýni-
lega aldrei talið Hammar-
skjöld slíkan engil.
Rússar hafa allt frá fyrstu
tíð litið svo á, að fram-
kvæmdastjóri SÞ skuli að-
eins vera æðsti framkvæmda
stjóri stofnunar, sem sjálf
eigi aldrei að hafa neina að-
stöðu til að gera neinar ráð-
stafanir, sem stórveldunum
séu þvert um geð. Allt frá því
að grundvöllur samtakanna
var lagður í Dumbarton Oaks
hafa Rússar litið á neitunar-
valdið sem grundvallaratr-
ið.
ilWWWHtMMHHMWMWWWWWWMWHWMWWMWWWMW
NAFN Dags Hammar-
skjölds, framkvæmdastjóra
Sameinuðu þjóðanna, hefur á
sl. átta árum orðið þekkt um
svo til allan hinn ókommún-
istíska heim. En í augum
Rússa hefur hann alltaf ver-
ið eins konar peésónulaus
rrjjður,, Ejsm ; aðsins er
minn'zt á með smáu letri í
fréttum frá Nlew York, og
það er aðeins, þegar sam-
skipti hans og sovétstjórnar
innar hafa verið upp á það
ailra versta, sem hann kem-
ur fram sem mannleg — eða
öllu heldur ómannleg —
vera í dálkum rússneskra
blaða.
Nú vita hins vegar allir
Rússar, hver Hammarskjöld
er, eftir að stjórri þeirra
svipti hann viðurkenningu
sinni og gaf þá lýsingu á
honum, að þegar Lumumba
og félagar hans „voru gripn-
ir af málaliðsmönnum heims
valdasinnanna, kastað í dyfl-
issu og pyntaðir á hinn ó-
mannúðlegasta hátt, og þegar
öllum heiminum var ljóst,
að líf þeirra voru í hættu,
lyfti Hammarskjöld ekki
litla fingri til að bjarga hin-
um kjörnu leiðtogum kong-
ólsku þjóðarinnar.“ Allir les
endur Izvestia vita nú, að
|
,,þetta handbendi heims-
valdasinnánna hefur sett óaf-|
máanlegan blett á hinn bláa
lit Sameinuðu þjóðanna.11
En 8. apríl 1953 gátu að-
eins þeir, sem lesa Pravda
nákvæmlegast allra, séð, að
Hammarskjöld hafði verið
ráðinn framkvæmdastjóri SÞ
því að fréttin var sögð í
fimm línum á baksíðunni —
og Rússar fengu ekkert að
vita um þá yfirlýsingu Vys-
hinskys, þáverandi fulltrúa
Rússa hjá SÞ, um, að „við
erum sannfærðir um, að við
verðum ekki blekktir né fyrir
vonbrigðum af kosningu hr.
Hammarskjölds."
í janúar 1955 fengu les-
endur Pravda ekkert að vita
um heimsókn Hammarskjölds
til Peking eða um það, að
nokkru síðar var bandarísk-
um flugmönnum, sem þar
voru í haldi, sleppt. Þegar
Hammarskjöld kom í opin-
bera heimsókn til Sovétríkj-
anna sem yíirmaður friðar-
samtaka heimsins, var
minna getið ,ura hann í blöð-
unum en um Shainn i íran,
sem einnig var þar á ferð, og
venjulega er talað um í rúss
neskum blöðum sem „aftur-
haldssaman lénsherra.'1 Þeg-
ar aðalblöð Rússlands minnt-
Ásakanirnar, sem bornar
voru á Trygve Lie á sínum
tíma, voru næstum hinar
sömu, sem nú eru bomar á
Hammarskjöld — að hann
hefði „notað stöðu sína til að
styðja árásaraðilann í Kór-
eu.“
Framhald á 12. síðu.
GONDÓLARÆÐARAR í
Feneyjum kvarta sáran yf-
ir samkeppni við vélknúna
báta, og hafa gert um sinn.
Sjaldan er ’ein báran stök
og bráðlega búast þeir við
enn einni samkeppni; við
bifreiðar, því til stendur að
fjölga bílvegum og bíla-
briim í borginni, en fram
trl þessa hefur verið lítið
um hvorttveggja.
Eins og flestir vita er
Feneyjaborg samsett úr
nokkrum smáeyjum Sem
eru þéttbyggðar, flestar
sundurskornar af síkjum,
nokkrar þeirra tengdar sam
an af brúm en samgöngor
milli sumra þeirra eru að-
eins með bátum.
Nú hafa yfirvöld borgar-
innar í hyggju að byggja
bílabrýr yfir stærstu síkin
svo aka megi milli stærstu
eyjanna. Aðdáendum Fen-
eyja mun þó ekki líka þetta
og þykja borginni mis-
þyrmt herfilega, en eins og
knnnugt er er hún ein eífir
sóttasta ferðamannaborg
Ítalíu enda ein sérkennileg-
a,ta borg heims, ekki sízí
vegna þess hvernig hún er
h'yggð og samgöngum ein-
kennilea hagað, auk þess
sem þar eru svo skrautleg-
ar og sérlennilegar bygging
ar af dýrmætum listaverk-
um frá miðöldum.
Samkvæmt áætlunum á
að leggja hílvegi eftir hin-
um löngu og mjóu eyjum,
Fellestrina og Lido, en þeir
fáu vegir sem fyrir eru á
eyjunum, eru yfirleitt svo
þröngir að bílar komast
ekki eftir þeim nema þá
niður við bafnarstæðin. —
Þessa vegi á svo að tengja
járnbrautarstöðinni en það
an Iiggur járnbrautarbrú
til meginlandsin1®. Margir
hafa orðlð til að gagnrýna
þessa ráðagerð, þótt sérstak
Iega félagsskapurinn „Ital-
ia nosíra“ (Ítalía okkar)
sem berst fyrír viðhaldi fag
urra verka á Ítalíu í listum
byggingum o. fl. Talsmenn
félagsskaparins segja, að
flestir sem til Feneyja hafa
komið muni vera honum
sammála um það, að þessi
végalagning myndi spilla
hinni einstöku og rómuðu
fegurð Feneyja.
„Ef haldið verður áfram
á þessarí braut verður þess
ekki Iengi að bíða að við
sjáum bíla þjóta um torg
heilags Markúsar og gond-
ólaræðararnir í Feneyjum
Hta út eins og gömlu fiski-
mennirnír í Kaprí, sem eru
ekki lengur raunverulegir
fiskimenn en settir þarna
til að blekkja ferðamenn,
hafa áhrif á útlendinga og
reyna !að viðhalda þeirri
h,efð og sögusögnum sem
lengi hafa slegið Ijóma yf-
ir eyjuna". Þetta er haft
eftir talsmanni félagsins úr
grein sem hann skrifaði um
málið í blaðið „II messag-
gero“ í Róm.
Verði af áðurnefndum
framkvæmáum má vera að
Framh. á 12 síðu.
Alþýðublaðið
25. febr. 1961 J