Alþýðublaðið - 11.05.1961, Síða 13

ÖLAFUR ÖUFSSON, FYRRV.
SKÖLASTJÖRI - 75 ARA
ÉG sá í Alþýðublaðinu fyrir
skömmu að minn gamli nábúi
Óíafur Ólafsson fyrrverandi
skólastjóri væri orðinn 75 ára,
og þótt þar sé með íáum orðum
rakin helztu æfiatriði Ólafs,
langaði mig hér nokkru við að
bæta.
. Lífsstarf Ólafs Ólafssonar er
bundið við æskustöðvar hans í
Dýrafirði. f>ar ’ifði hann og
starfaði fyrst og fremst sinni
sveit til heilla og frama og ég
vil segja meira en það, því
hann starfaði einnig fyrir sína
sýslu, þar sem hann var um
mörg ár sýslunefndarmaður í
Vestur-ísafjarðarsýslu og í
fjölmörg ár fulltrúi sinnar
sveitar á bing- og héraðsmála-
fundum sýsluimar, sem haldn-
ir hafa verið árlega um tugi
ára.
Veit ég að þar naut hann
trausts alira. sen> til þekktu
fyrir sinar eóðu tillögut, hóg-
væran, öfgalaimn og sérstak-
an málflutning
En Ólafur hefir lagt gjörva
hönd á margt um dagana, ver-
ið skútusjómaður eins og marg-
ir þar vestra gerðu í þá daga,
enda somir hins nlkunna þar
vestra, Ó'iUs Guðhjartar Jóns-
sonar, skipstjnra á Hnukadal í
Dýrafirði og Gíslínu Guð-
mundsdóttur sem traustar ættir
stóðu að Ég man l'ka að við
vorum eitt smriar hásetar báð-
ir tveir á síldarbát v.ið Norður-
land und>r skiostiórn hins
þekkta skinstj^ra Guðmundar
Magnússonnr föður Guðmund-
ar utanr'kisráðherra Samveva
okkar þn- hQfir orðið mér ó-
gleymanle? o" ’ærði és bá fyrst
að meta mannkosti Ólafs. Ég
man alltaf bin«r fróðlegu frá-
sagnir hans bnnclnar voru
aðallega við Tslendingasögum-
ar. Mér f-^nns* hann kunna
iknga kaf'a úr borm og lagði
svo útaf o« útskírði svo
skemmtilega, að unun var á
að hlýða Stálminnugur svo ég
hefi fáum kynnst, sem hafa
slíkt minni til að bera Ég man
að ég sat oft við fótskör hins
lærða kennara og naut unaðs-
legra stunda. Mér fannst að í
öllum okkar samtölum þá og
síðar, væri ég alltaf rikari af
fræðslu eftir en áður. Honum
hefir verið sérlega lagið <>ð
miðla á hógværan hátt öðrum
sinni miklu þekkingu og lífs-
reynzlu.
í>ar finnst mér að ég eigi
Ólafi Ój(afssyni alltaf mikla
skuld að gjalda.
Við vorum nábiiar á Þing-
eyri í átta ár og þar var nú
ekki nábúakriturinn, eins og
stundum vill verða í nábýlini
Ég man að við áttum báðir
nokkrar kindim, eins og þá
tíðkaðist og er svo v!st ennþá
í smáþorpum. Sá ég þá að Ól-
afur hafði allt til að bera, að
verða gildur bóndi i sinni sveit.
Áður vissi ég um sjómennsku-
hæfileika hans. enda átti hann
ekki langt að sækja þá list.
En örlögin settu Ólaí á ann
an bekk í lífinu Hann varð
fræðari ungdómsins og fórst
það vel úr hendi eins og aJIt
annað, sem hann lagði gjörva
hönd á. Hann var lengi í stjórn
Sparisjóðs Ves*ur-ísafjarðar-
sýslu. Hygg ég að marg!r við-
skiptamenn sjóðsins minnist
hans jafnan með hakklæti. Þá
var hann í hreppsnefnd Þing-
eyrarhrepns og oddviti :iefnd-
arinnar um skeið
Ólafur er sérstæður persónu
leiki, sem eftir er tekið, hvar
sem hann er eða fer Hann er
þéttur fyrir, og enginn skyldi
ætla sér að láta hann halla
réttu máli, og fáa þekki ég,
sem verja sitt mál betur en
hann Skapið er scórt, en hjart
að gott, sem undir slær. Ég
heyrði hann oft fiytja ræður,
og minnist ég þess ávallt, hve
honum var létt að draga fram
í dagsljósið kjarna málsins,
blekkingarlaust og rókfast,
þannig að ekiri var gott fyrir
andstæðinginn að hrekja mál-
flutning Ólafs. Man ég þetta
sérstaklega í sambandi við ýms
framboð forsatans, hr. Ásgeirs
Ásgeirssonar, í Vestur-ísafjarð
arsýslu áður fyrr Enda hann
hinn traustasti fylgismaður Ás
geirs alla tíð Veit ég að Ás-
geir Ásgeirsson kunni að meta
fylgi þessa manns og mun á-
vallt meta að verðleikum, þótt
það séu löngu Jíðnir dagar.
Ólafur er kvæntur hinni á-
gætustu konu. Kristínu Jóns-
dóttur frá Efra-Seli og heimili
þeirra ávallt tii fyrirroyndar.
Börn eiga þau þrjú, öil hín
mannvænlegustu Eru þau
þessi: Kjartan Ólafsson læknir
í Keflavík, Gíslína.gift kona í
Bandaríkjum N-Amerfku og
Jón Ólafsson framkvæmda-
stjóri Reykjavik ÖIl eru börn
in hin mannvænlegustu, enda
munar þar miklu gott heimili,
gððir foreldrar og heimilis-
regla mikil í hvívetna,
Um Ieið og ég enda þessi fáu
orð mín, vildi ég senda aí-
mælisbarninu mínar beztu árn
aðaróskir um a5 æfikvöldið
mætti verða biarr og fagurt í
líkingu við það sem all’t æfi-
skeið Ólafs Ólafssonar heíir
verið. Mættum við íslendmgar
eiga sem flesia slíka vopaaða
fornum og nýjum dyggðujn til
farsældar í baráttu í nútíð og
framtíð fyrir Guð og föðurland
ið. i:
Hafnarfirði, 15. 4. 1961
Oskar Jönsson
Kona í morg-
unslopp
Ausiturbæjarbíó sýnir um
þessar mundir enska mynd,
sem nefnist Eftir öll þessi ár
eða Kona á morgunslopp eins
og kannski væri rétt að kalla
hana eftir hinu eiginlega
heiti, þ. e. a. s. á frummálinu
og efni myndarinnar.
í stuttu máli sagt fjallar
mynd þessi um konu, sem
hastt er að haida sér til fyrir
manni sínum, gengur alla
daga á morgunslopp og kemiur
engu í verk á heimilinu, þrátt
fyrir sífellda vinnu og hama-
gang. Maðurinn hennar verð-
ur svo hrifinn af Skrifstofu-
stúlkunni, og allt fer í 'hund
og kött um stundarsakir.
— Þessi mynd er ein af
þeim myndum, sem flestar, ef
ekki allar, konur hafa gaman
af að sjá.
Leiðrétting
SÚ villa varð í greininni um
vélhjólaklúbbinn Elding, sem
birtist í biaðinu á sunnudaginn,
að lágmarksaldur til aksturs vél
hjóla var sagður 14 ára, en átti
að sjálfsögðu að ver j 15 ára.

Verði Ijós í Nílardal
Mynd þessi er úr Nílardal.
Og þar þykir ekki, frekar en
annars staðar tíðindum
sæta, þótt kona mjólki kú.
Hitt þykja öllu meiri tíð-
mdi í þessum hluta jarðar,
að hún mjólkar við rafmagns
Ijós. Konan er sem sagt ný-
biun að fá rafmagn leitt í
fjósið.
En kynsystur hennar ann
ars staðar í Nilardal mjólka
sínar kýr við daufara Ijós.
Að þessi kona skuli liafa
rafmagnsljós í fjósrnu stafar
cinfaldlegia af því, að egypzk
ur iðjuhöldur reisti vcrk-
smiðju nálægt heimili henn
ar, og jafnframt rafstöð til
að knýja vélarnar. Þar sem
stöðin framleiddi rafmagn
umfram það sem verksmrðj-
an þurfti, leiddi maðurinn
það í næstu hús, eða heilt
þorp í nágrennlnu.
Þetta hefur orðið þorps-
húum trl mikillar blessunar
— og kannski kúnum þyki
það betra líka að hafa þetta
hjarta ljós.
VMWMMM«A'wym'5MMMM***MMM*MM*M**********M**M**MM
Alþýðublaðið — 11. ma 1961