Alþýðublaðið - 11.05.1961, Síða 15

m’ennixnir tveir við drylckju
borðið, herðabreiður maður
þrumaði til þeirra, og voru
ekhj vinsamleg orðaskipti,
sem þeim fóru á milli. Mað
ur nokkur kom á harða-
spretti að drylkkjuborðinu.
Það var Comey sjálfur. En
að baki honum kom annar
meg engu. minni hraða. Þar
var Sully á ferðinni mönn-
um sínum til hjálpar.
Rush var nú búinn að
sjá nóg. Auk þess varð hann
að vera varkár, svo að leng-
inn fengj grund á Ihonum
vegna þess að hann hefði
ek'ki flúið ólyktina eins og
aðrir gesttir. Hann igreip í
þegar þau stóðu saman fyr
ir utan dymar hennar.
— Ég skal freista þín með
dropalögg af þínu eigin
whiskyi, sagði hatnn.
Hún opnaði dymar og
ge'kk inn á undan honum.
Þegar hann tók loðkragann
af herðum hennar, sneri hún
sér að honum.
- Ég er skilningsgóð
kcna, Rush, sagði hún — og
ég veit að þú hefur eitthvað
fyrir stafni. Ég veit ekki
hvað það er, en mér skilst
það sé tímafrekt verk. Ég
ætla bara að segja þér að
einn góðan veðurdag skaitu
verða að eyða meiri tíma
hjá mér en þá gerir nú. Og
þá geturðu freistað mín með
þessari dopaJögg, sem þú
varst að taia um.
Hann skenkti í tvö glös, og
þau drukku út þegjandi. Svo
stóð Rush á fsetur. —
Komdu héma, Guja, sagði
hann. Hún kom og stað-
næmdist bednt fyrir framan
Ihann.
bak við runna framan vlð
stórt hús, len fþangað var
hlann kominn eftir leiðinlega
göngu um undarl. hjágötur.
Hann einblíndi á ‘húsið, sem
istóð átta til tíu metra frá
igötunni. Síðan dró hann upp
Skammbyssu og athugaði
hana nákvæmiega. Að því
búnu settist hann lalfitur á
ihækjúr sínar. Eftir hálfrar
stundar 'big fór hann að fá
sínadrætti í fæiturna, og
ihann ætlaði einmiitt að fara
tað rétta úr sér til þdss að
hVíia sig ofurlítið, þegar
bifraið beygðj fyrir næsta
horn og nálgaðist húsið með
miklum hraða. Hún nam
istaðar rétt vig runnann þar
isem Rush iá í leyni, maður
steig út, sagði nokkur crð
við bifreiðastjóran n og gekk
svo iupp að húsinu. Bifreið-
in var horfin, áður en hann
hafði gengið tíu skref.
Rush reis upp foak við
runnann, miðaði skamm-
foylslsunni á manninn og
skaut á hann þremur skot-
— Þú verður að senda
Smoky hingað og sagðu
Geiiþrúði að senda Marwín.
Reyndu swo að fá Duffey
lánaðan niokkra daga. Hann
hefur unnið fyrir mig áðuir. !
Geirþrúður getur láitdð þá £á '
eitthvað af peningum, og
svo isé ég um þá, þegar þeir
koraa hingað.
— Hivenær viltu fá þá?
— Undiir eins. Sendu þá
með flugvél.
— Þá geta þeir verið '
komnir til Porest City klukk
an fimm á mongun. Hvernjg
gengUr annars?
— Sæmilega.
— Nokkuð farið að hitna?
— Elkki hjá mér — enn-
iþá. En það ieru aðrir, sem
fara að hafa éstæðu til að
kvarta um velgju.
— Hvaða marð var þetta,
semi getið var um í skeyt
unum?
— Það var einn af þeim
stóru, sem fékk það sem
hann þurfti. Ég veit ekki á
stæðuna, og verð að játa að
þiað hefur ger mig dálítáð
óró'legan.
— Hefurðu ekkert, sem ég
get notað í blaðið?
Valur 50 ára
Joe Barrv
heimar
stórborgarinnar
skýringu og Rush gat 'ekki
annað gert en fyigjaist með
af athygli. En svo 'stóð hann
allt í einu upp.
— Það er líka satt, sagði
hann. — Ég hafði alveg
gleymit að ég þarf að hringja
lí mann. Vertu 'svo vænn að
sjá um dóttur mína á með
ian.
Hann kom sér í burtu áð
ur en Guju tókst að kasta
í hann glasinu sínu.
Hann gekk inn efitir
isalnum og fylgdi í fótspor
Sully-manna, sem Matt
hafði verið svo hissa að sjá!
Það var troðfullt og hann
varð að olnboga sig áfram,
en það va,r enginn asi á hon
um. Tvfsvar nam hann al-
veg staðar, og í bæði skiptin
stakk hann hendinnj í vas
ann og tók upp einhvern
smá'blut, sem hann hand-
fjallaði eitlthvað. ‘Svo hélt
hann áfram. Loks var hann
kominn að drykkjuborðinu,
þar fékk hann sér hressingu
í mestu makindum. Síðan
fór hann aftur að borði sínu.
Matt leit Upp. — Þetta
var stutt samtal, sagði hann.
— Ég fékk ekki samband,
svaraði Rush. — Það verður
að hafa það.
Hann settist og bragðaði á
drykknum. Hann ætlaði að
fara að hjóða Guju upp í
dans, þegar hljómsveitin
hætti og kiiður mikill hófst
innst í sálnum. Hávaðinn fór
sívaxandi, stóLum var ýtt til
híiðai' og reiðileg köli heyrð
ust gegnum ólætin. Matt
Pedrick var sýnilega stein
hissa.
— Hver djöf . . .byrjaði
hann.
Svo lyfti hann höfði og
þegaði eins og veiðihundur,
dró djúpt andann og þefiaði
aftur. Guja og Rush fylgdu
fordæmi hans. Óþolandj. ó-
þefur gaus út um salinn lík
astur rotnunarlykt. Eða
kannske þefdýr hefði slæðzt
inn? Það hlaut þá að hafa
verið heill her af þefdýrum.
Þessi óþoiandi lykt breidd-
ist hægt um allan salinn, og
Matt sikildi hvað um var
að vera.
— Þetta er viðbjóður!
hvislaði hann. — Fýlu-
sprengja! Alveg spáný. Af-
sákið!
Hann hvarf eins og eód-
ing, og Guja, sem sat með
vasaklútinn fyrir andlitinu,
horfði með öfund á eftir hon
um.
— Getum við ekki gert
það sama? spurði hún . . .
Ég þoli þetta ekkj mikið
lengur.
— Þú verður að vera svo
væn að bíða andartak, svar
aði Rush. — Þetta minnir
mig 'á gömlu Ohicago, og
mig langar til að sjá hvem
ig þetta fer. Við komust
heldur ekki út, sérðu. Hann
benti til dyranna, þar sem
fiólk ruddist að í einni kös
0-g lá við að bver træði ann
an undir í ákafanum við að
ná í yfirhafnir sínar úr fata
geymslunni.
Nú stóðu bara SúLty-
handlegg Guju og leiddi
hana að fatageymslunni, þar
sem nú var fámennara, og
skömmu síðar stóðu þau úti
á gangstéttinni og soguðu í
sig hreinu löfitið.
— Ég hef komið inn í
límsuðuverksm-iðju, þar sem
mátti segja að væri rósailm
-ur á móti þessu, sagði Rush.
— En hvað var þetta?
spurði hún.
— Eins cg Matt sagði,
svaraði hann. — Fýlusprengj
ur. Ég hef vit'að þennan ó-
þverra notaðan í Ohicago.
Þær vOru ákafllaga vinisælar
þar á tímabili. Ef veitinga-
maður neitaði að borga fyr
ir „verndun“, laumuðu
„vemdaramir“ þessum
spren-gjum inn í veitinga-
stofiu hans. Það var mjög á
hrifamikið.
— En af hverj-u hefiur
þetta verið -lítiið hér hjá
Carney?
— Kannsbe leinhverjum
finnist að hann þurfi á vemd
un að halda.
Ldks tókst þeim að ná í
Ibifreið og óku svo áfitur
heim til Guju. Þau opnuðu
gluggana í foifreiðinni til
þess að viðra af sér síðustu
leifarnar af pestinni.
— Er nokkur freiatinga-
tími nú, Rush? spurði 'hún
— Það gleður mig að þú
ert skilningsgóð, sagði hann
forosandi, — því að þá
Imuntu hafia þoTinmæði til
að bíða. Ég lofia þér því, að
einhvem táma skal ég eyða
öllum stundum hjá þér, það
héf ég áfeveðið fyrir löngu,
en við skulum éfeki þreyta
hvort annað með heimsku
legum spurningum þangað
til, heldur eta, drekka og
vera glöð, eða að mjnn'sta
kosti láta svo.
— Allt í Tlaigi sagði hún.
Hann lagði hendurnar á
axlir henni og dró haria að
sér. Og það var atveg eins
og fyrr. Ástriðuþungi með
töfrandi lioforðum um full
sæT-u síðar, og mýkstu varir
í heimi.
Hann sleppti henni snögg
•laga og flýtti sér burt án
þes,s að Kta við. Útj í hálf-
rökkvuðum -gamginum nara
hann staðar og -glöggv-aði
sig á n'úmeri, isem hann
ihafð-i skrifað aftlan á gamalt
umslag.
Stuíttu siíðar skreið hann
17
um. Svo tók hann til fót-
annla.
Stundarfjórðungi síðar
var hann langar lieiðir í
fourtu -eftir 'hörkuhlautp gegn
um húsasund og hliðarstíga.
Þá fyrst dró hann úr ferð
tinni og eftir tlíu minútur
gekk hann friðSam-legur og
rólegur inn í hótel sitt. Upp
í herbergi sínu fékk hann
sér drykk -og brostj ánægju
Isga framan í sjálfan isig í
spegtinum. Nú miundu grun
.semdirnar fyrst vákna að
marki, þag visisi hann, og
'Sully myndj hlaifa skolians
mikjil heiTalbrot -um það, hver
hefði skotið á hann. En
aldrei myndi hann kcmast
að því, að það hefðu bara
verið púðurskot.
Rush sat á rúmstokknum
og bað um simlanúmer í
Chicago. Áður en hann
hafði hálfreykt vindling
sinn, fékk hann samband, og
gámalkunn rödd -svaraði.
— Halló, Fatter, sagði
hann. — Það var gott að
að þú varst heima.
— Það var gaman að
heyra, að þú ert enn á lífi,
sagði Daltey.
— Ég þarfi 'hjlálp aftiur.
— Og kvað er það þá
núna?
Framhald af 10. síðu.
skíðadeildir í félaginu og í
fyrrnefndu greininni hefur
Valur orðið íslandsmeistari 8
sinnum eða oftar en nokkuð
annað félag. í Val eru því
starfandi þrjár íþróttadeildir.
Formaður knattspyrnudeild
ar er Ægir Ferdinandsson,
formaður Handknattleiks-
deildar er Þórður Þorkelsson og
formaður Bkfðadeildar I er
Guðmundur Ingimundarson.
Innan Vals er starfandi fúll
trúaráð, sem itekur ákvarðariir
um öll stærri mál, en form.
þess er Andreas Bergmann.
+ FRÆGASTUR
ALLRA.
Sá íþróttamaður Vals,
sem lengst hefur náð í knatt-
spyrnuiþróttinni er vafalaust
Albert Guðmundsson, sem var
og er þekktur um alla Evr-
ópu og víðar fyrir snilli sína
á sviði knaltspyrnuleikjanna.
Hann lék með öllum flokkum
Vals, áður en hann gerðist at-
vinnumaður.
Stjórn Vals á 50 ára afmæl-
inu er þannig skipuð: Sveinn
Zoega form„ Gunnar Vagns-
son varaform. Einar Björnsson
ritari, Páll Guðnason gjaldk.
og Valgeir Ársælsson bréfrit.
í tilefni afmælisins er Valur
að gera út myndarlegt -afmæl-
isblað, _sem kemur út næstu
daga. í ritnefnd eru Einar
Björnsson, Frímann Helgason,
Jón Ormsson og Sigurpálí
Jónsson.
Félagið hefur opið hús að
Hlíðarenda kl. 3,30 til 5,30 í
dag fyrir alla, sem vilja óska
félaginu heilla. Að lokum: —!
Íþróttasíða Alþýðublaðsins
óskar Val til hamingju, gæfu
og gengis á ókomnum árum.
Alþýðublaðið — 11. maí 1961