Alþýðublaðið - 02.06.1961, Side 7

Á FJÓRÐA degi ferðarinnar
var haldið áleiðis til Bad Kreuz
nach, sem er 15 km frá Bingen
við Rín. í leiðinni var m a.
komið við í höfuöborg Hessen,
Wiesbaden. Þar eru ágætar
heilsulindir íyrir gigt. öndun-
arsjúkdóma o. fl. Wiesbaden
telur um 254 þúsund íbúa eða
þriðjungi fleiri an allt Xsland,
en þykir þó engin stórborg í
Þýzkalandi; Þarna er að finna
tvo prófessora, er hingað hafa
komið, dr Michels og dr. Frez-
enius. Annars hai’a margir
heyrt Wiesbaden getið vegna
bækistöðva bandaríska flug-
hersins, sem þar eru staðsettar
innan bæjar, innfæddum til
lítillar ánægju.
Bad Kreuznaeh er 27 þúsund
manna bær, 15 km frá borginni
Bingen við Rín. Hei’sulindirn-
ar þar líkna einkum gigtar-
sjúklingum, lækna kven- og
barnasjúkdóma o. fi Vatnið
er geislavirkt og óspart drukk
ið til heilsubótar, eins og á
mörgum öðrum baðstööum. Lít
il hætta er á að fólki verði
meint af geislavirkninni, þar
eða drekka byrfti um 100 þús-
und lítra til að lífshættulegt
væri! Þarna er mikið um böð,
sem tekin eru 3—5 sinnum í
viku að læknisráði, 15 minútur
í senn, og er vatnið 36—37
gráðu heitt. Þá eru sjúklingar.
er þess þykja þurfa, látnir anda
að sér radium-gasi, 30—60 mín
útur í hvert skipti, og þar fram
eftir götunum.
Þannig væri hægt að halda
áfram að telja upp ótal að-
ferðir, sem notaðar eru til að
nýta heita vatnið úr heilsu-
brunnunum í þeim tilgangi að
lækna sjúkdóma og kvilla.
Hætt er þó við að slík upptain
ing yrði þurr og eins gæti
greinarhöfundi orðið hált á
þeirri braut, að fara lengra út
í læknisfræðina! Hins vegar
skal aðeins getið nokkurra
sjúkdóma, sem glímt er við á
þessum frægu baðstöðum, auk
þeirra er fyrr eru taldir. Þar
má nefna efnaskiptasjúkdóma,
lömunarveiki, asthma, blóð-
sjúkdóma, taugaveiklun ag of-
næmissjúkdóma.
Gegn öllu þessu oru til ein
hver ráð, sem við eiga hverju
sinni: heit böð, leirböð, móböð,
kolsýruböð og jafnvei þarma-
böð, nudd, innöndun á gasi og
gufum ýmiss konar o. s. frv.,
o. s. frv Alls staðar er lögð
mikii áherzla á, aS umhverfi
og aðbúnaður sé sem bezt. T
d. eru víðast hvar stórir og
fagrir skrúðgarðar, sund’augar
úti og inni, aðstaða til skemmt
unar við flestra hæfi og iðk-
unar léttra íþrótta. Á sumum
stöðum eru starfandi spilavíti,
en þau munu þó fremur ætluð
ferðamönnum og öðm aðkomu
fólki en sjúklingunum
um, enda mun lítil heilsubót
að „íþrótt“ þeirri, er
stofnanir bjóða upp á. Ágóðinn
af spilavítunum, sem hlýcur að
vera gífurlegur, er á
inn, a. m. k að einhverju leyti,
notaður til að dytta að mann-
virkjum og reisa nýjar bygging
ar yfir rekstur baðlækninga-
stofnananna.
Af framangreindri lýringu
kunna einhverjir að halda, að
heilsulindabæirnir séu einung
is einn allsherjar spítali og
þangað sé heilbrigðu fólki ekki
fært að stíga fæti, nema til að
horfa upp á eymd og volæði
En það er ir.ikiil misskilt.úngur,
sem verður að leiðrétta. Fjöld-
inn allur af gestum er sem bet-
ur fer heill heilsu og gistir að-
eins á hótelum, eiins og hvar-
vetna annars staðar, en nýtur
ýmissa þessa heim's lystisemda,
sem á þessum slóðum er að
finna, auk fagurs umhverfis og
heilnæms loftslaes jarðbita-
svæðanna. Sjúklingar búa yfir
leitt líka á venjulegum gisti-
húsum, sem eru við allra hæfi
hvað verð og gæði snertir, en
um dapurlega sjúkrahúsvist er
ekki að ræða. Kunna Þjóðverj-
ar vel til verka í þessum efnum
þar sem sameinað er að taka á
móti ferðafólki, sem geíur allt-
af nokkuð í aðra hönd, og um
leið að láta þeim, sem sjúkir
eru, læknisaðstoð í té, en hún
kostar auðvitað líka peninga,
eins og allt nú á tímum. í síð-
arnefnda hópnum er margt
fólk, einkum eldra, sem nýt-
ur styrks frá tryggiogakerfi
landsins, er si og æ færir út
kvíarnar.
För íslenzku sendinefndar-
innar um Þýzkaland tók hálf-
an mánuð, eins og fyrr segir.
Hófst hún þriðjudagsmorgun-
inn 2. maí með Loftleiöaflug-
vél til Hamborgar og lauk í
Reykjavík að kvöldi mánudags
ins 15. Farið var víða um og
mest með járnbrautarlestum,
■ sem flestir voru orðnir þreytt
ir á í lokin Ferðaáæílun var
allströng, t. d. var aðeins einu
sinni gist tvær nætur á sama
stað, en því meira sást af land-
inu, sem farið var um. Móttök
ur allar og gestrisni var nær
alls staðar, eins og bezt mátti
verða, og lengi í minnum höfð
Ekki má skilja við þennan
greinarsúf án þess, að minnast
á þýzka fararstjórann, dr. med.
H. D Hentschel frá Bad Nau-
heim. Hann var óþreytandi all-
an tímann að fræða oklcur um
það, sem í hans valdi stóð, enda.
maðurinn margfróður, ræðinn
og skemmtilegur. Vann dr.
Hentschel, eða Dieter, eins og
hann vildi láta kalla sig, vin-
sældir okkar allra og mun eiga
von á góðum móttökum, e£
hann ber að garði á Frcnl.
Þá má ekki geyma tíunda
manninum, sem tók þátt í ferff
inni innan Þýzkalands. Sá heit
ir próf dr. med. S. Saito frá
Japan. Dvelst hann í boði Há-
skólans í Giessen um eins ára
skeið í Þýzkalandi til að kynna
sér baðlækningafræði, sem er
sérgrein hans austur í heima-
högum Japans. Próf. Saito var
hvers manns hugljúfi í förinni,
enda grallari mikill og léttur f
í lund. Þó leyndi sér ekki, aSf
hann er maður vel menntaður
og athugull, þótt erfiðiega
gengi að gera sig skiljanlegan
á erlendum tungumálum.
Mikla kátínu vakti ljósmynda-
áhugi prófessorsins, sem bók-
staflega smeú.ti myndum o£
öllu, sem nöfnum tjáir að
nefna. Höfðu ýmsir við orð,
að stundum myndi filman hafa
gleymzt, en aðrir töldu einsýnt
að kostnaðurinn við myndatölc
urnar yrði hinum japanska aff
gjaldþroti.
Héðan tóku þátt í'fevðinni:
Gísli Sigurbjörnsson, forstjóri.
sem var fararstjóri við ágætau
orðstír, enda kunnugurþýzkum
Framhald á 12. síðu.
MYNDIN sýnir spilavíti í Bad Reichenhall, en snilavíti eru
sums staðar rekin til ágóð;a fyrir baðlækningastofnanirnar..
Efri myndin á síðunni er ;af innisundlaug í Badenweiler, sem
er lengst suður í Svartaskógi.
Alþýðublaðið
2. júní 1961