Alþýðublaðið - 23.08.1961, Blaðsíða 15

af að hafa tvíiburana. Þau
báðu mig um að fara með
heim og hátta þau og ég gerði
það tíl að forðast að amma
þeirra lenti í vandræðum
með þau.
Það var rigning þegar ég
fór heim klukkan ellefu og
David vildi endilega aka mér
heim. Það var dimmt og ég
bauð honum ekki inn.
,,Þú ert dauðþreytt og þarft
að fara að hátta,‘‘ hló David
um leið og hann bauð mér
góða nótt. ,,Góða nótt, elskan
og þakka þér fyrir allt.“
Áður en ég hafði náð mér
eftir ,,elskuna“ hafði hann
kysst mig.
Kcss hans kom mér frem
ur. á óvart en að hann vekti
sælu í brjósti mér og ég vona
að ég hafi ekki verið alltof
viðutan þegar ég bauð góða
nótt.
Ég var þyrst og fór inn i
iborðstofuna til að fá mér
appelsín. Áður en ég hafði
kveikt Ijósið, heyrðist stríðn
isleg rödd: „Mér skilst að það
gangi ými'slegt á hér!“ Ég
kveikti Ijósið og Peter stóð
fyrir framan mig og brosti
breitt.
„Hvað ert þú að gera
hér?“ stundi ég og deplaði
augunum.
„Ég er að bíða eftir þér.
Þú ætlar þó ekki að segja
mér að ég hafi hrætt þig! Eða
er það þín slæma samvizka,
sem veldur því að þú roðn
ar?“
„Af hverju siturðu hérna
í myrkrinu? Hvenær
komstu?“
„Fyrir tveim tímum síðan.
Það kom vont veður og ég
fór heim áður en ég ætlaði
mér. Og mér sýnist að það
hafi verið kominn tími til “
Hann hló. „Eða er þetta
minn ljóti hugsunarháttur og
var bílstjórinn . svona lengi
að gefa þér til baka? Mig
langar ekki til að svekkja
þig, en varaliturlnn er út á
kinn.“
Það lá við að ég léti blekkj
ast, en svo minntist ég þess
að Dalvid hafði kysst mig á
kinnna og ég fékk mér app
elsínu.
„Gleður það þig ekki að sjá
mig aftur, Bolla?“ spurði Pet
er hálf fýldur. „Ég var alls
ekki að njósna um þig. Ég
hlýt að hafa verið syfjaður
meðan ég sat hérna og beið
eftir öskubusku, þvi ég sofn
aði. Ég vissi ekkj að klukkan
væri svona margt. Mikið er
gott að sjá þig aftur.“
Ég fékk hjartslátt þegar ég
áttaði mig á að hann meinti
Ihvert orð. sem hann sagði.
Ég óskaði honum til ham
ingju með það hve sólbrúnn
hann var — hann leit ekki
út fyrir að vera í ástarscrg.
„Þú líur sjálf vel út,“ sagði
hann. „Mér hefur skilizt að
þú blpmistrir. Elskar . hann
fþig? Eða það sem meix-a ríð
ur á, elskar þú hann?“
Hve mik;ð hafði Robin og
foreldrar mínir sagt honum?
„Er hann búinn að biðja
þín?“ spurði Peter.
Ný kirkja
MELODY
CHASE
enn með hjartslátt þegar ég
sleit mig af honum.
„Þetta lízt mér betur á!“
hló Peter. „Þú gerðir mig
dauðhræddan!“ Sl. sunnudag, 20. þ. m. var
Ekki jafn hræddan og þú vígð ný sóknarkirkj.a að Efra
gerðir mig, hugsaði ég, en ég Núpi í Melstaðarprestakalli í
var svo ringluð að ég kom Húnavatnsprófastsdæmi. —
engu orði upp. É sá að Peter , Vígslubiskup Hólastiflis, sr-
„Satt að segja, Peter,“ mót
mæltj ég. „Ég óska ekkT'eftir
að ræða þetta við þig, Þetta
kemur þér alls ekki við.“
„Finnst þér þetta fallega
mælt? Ég sem hef þekk’t þig
síðan þú notaðir bleyjur. Þó
foreldrar þínir samþykki það
getur þú ekki gifzt honúm.“
„Hvers vegna ekki .ef njér
leyfist að spyrja?“ . . t
„Vegna þess að þú átt að
giftast mér, Bolla. Vissirðu
það ekki?“
10.
Smástund leið og mér kölm
he’.zt til hugar að Peter „væri
drukkinn eða það sem verra
var að hann væri að gera lað
gamni sínu! En svo tók hann
m:g í faðm sér og varir,hgjn.s
leituðu minna og við þrýst
um okkur fast hvort að öðru
meðan tíminn stóð kyrr. Þeg
ar ég endur galt kossa ha'ns
hvarf allur efi minn. Ég Vár
bar ummerki varalits mí.ns
um varir sér og mér kom til
ihugar hvort móðir hans yrði
háttuð þegar hann kæmi
'hem. Þegar ég fékk loksins
málið aftur sagði ég: „Hvað
heldurðu að mamma þín segi
þegar hún fréttir þetta?“
„Ég hugsa að hún hrópi
ferfalt húrra,“ sagðj Peter.
„Mömmu þykir mjög væ.nt
um þig, ástin mín. í mörg ár
hefur hún talað um þig sem
dæmigerða „sæta, elskulega
unga stúlku“.“
„Áttu við að hún hafi bor
ið mig saman við hinar vin
•konurnar þínar?“ spurð; ég
ef til vill var heimskulegt af
mér að segja þetta, en ég hélt
áfram: „Svo sem Phyllis, Ir-
is og .... Liz?“
Peter hélt enniþá utan um
mig. Var það ímyndun ein
eða hrökk hann við þegar ég
nefndi sáðasta nafnið? Mér
til mikils hugarléttis virtist
•hann fremur stríðnislegur en
reiðilegur þegar hann sagði:
„Þú ert þó ekki afbrýðisöm,
elskan mín?“
„Hræðilega,“ viðurkenndi
ég „Þær voru allar bæði fal
legri og meira aðlaðandi en
ég, sérstaklega Liz.“
„Vitleysa!“ Þó ég tryði hon
um ekki var fallegt af honum
að neita. „Þú ert meira virði
en allar mánar fyrri kærustur
samanlagt.“
„Ef til vill gerði ekkert til
með Sylviu, Iris cg Phyllis.
Þú varst ekki lengí hrifnn
af þeim. Það var öllu verra*
með Liz.“
„Ef þú vilt endilega vita
sannleikann, há hélt ég það
líka,“ sagði Peter. „En mér
finnst dásamlegt að vita að
hún éins og allar hinar var
ekkert nema smáskot. Það
var gáfulegt af henni að gift
ast leikhúsmanni, því hún
hefði aldrei hætf. að dansa
ihjónabandsins vegna.“
Hvernig vissi hann það?
Hafði ihann spurt hana? Eða
hafði Liz sjálf sagt honum
það til að aðvara hann?
Hvaða máli skipti þetta ann
ars? Liz var gáft. Eftir fáeina
mánuði væri ég orðin konan
ihans Peters og það var svo
stórkostlegt að ég gat varla
trúað því.
„Ég vona að þér sé sama
þó þú hættir að vinna?“
spurði Peter stríðnislega.
„Ef þú endilega vilt hætti
ég.“
„Þú getur ekkj haldið á-
fram að vinna hjá manni,
sem elskar þig — það er ó-
siðlegt! Heldurðu að hann
Sigurður Stefánsson fram-
kvæmdi vígsluna í umboði
biskups. Einnig tóku þátt í
vígsluathöfninni héraðspró-
fasturinn sr. Þoi-steinn Gísla-
son, sóknarprestur staðarins
isr. Gísli Kolbeins og fleiri
þrestar. Fjölmenni var mjög
mikið o gathöfnin öll hin hátíð
legasta og virðulegasta.
Biskup farinn
Framhald af 1. síðu.
til Finnlands til þátttöku í ,nor
ræna biskupafundinum, sem
haidinn verður í Lárkkolla í
námunda við Helsingfors, dag
ana 22.—28. þ. m. Eftir fund
inn mun biskupinn fara til Sví
þjóðar og sitja prestafund í
Lynköbing dagana 4.—8.
september. Síðan mun biskup
dvelja nokkra daga í Noregi
og er hann væntanlegur heim
17. september.
Hljómsveitarstjóri
Framhald af 16. síðu.
áinnig hefur hann stjórnaþ
hljómsveitum víða um Evrópu,
og þá m. a. í Sviss.
Rlíkisútvarpið leitaði |til—
boða um nýjan hljómsveitar
stjóra, og var m. a. haft sam
band við viðkomandi aðila í
Þýzkalandi, Bretlandi, Banda
ríkjunum og víðar, og þessi síð
an valinn..
Hljómsveitin mun byrja æf
ingar í byrjun september, cg
má búazt við því, að fyrsti
konsert verði fljótlega eftir
það.
Bodhan 'Wiodiczko, sem.
stjórnaði hljómsveitinni í
fyrra við góðan orðstý er nú
farinn heim til Prag, en þar
mun hann taka við stjórn
á nýrri óperu.
Veifuðu Adenauer
Framhald af 3. síðu.
50 metrum frá mörkunum, er
austur-þýzíkt IJð hfcfði tekið
sér stöðu við mörkin til að
að verja flokk raanna, sem
voru að setja upp gaddavírs-
girðingu..
Annars luku Austur-Þjóð
verjar í dag við að byggja múr
vegginn á milli Brandenborgar
hliðs og Patsdampláss.
ekki um aðild
Svíar sækja
Framhald af 2. síðu,
Portúgalir né Norðmcn/i hefðu
heldur sótt um aðild.
Forsætisráðherrann hvað
mega túlka aðgerðir Breta á
margan hátt, og benti á, að
Bretar hefðu sett svo mörg
vegskilyrði að það væri engan
veginn víst, að þeir yrðu tekn
ir inn. Hann kvað Rómar-samn
inginn í núverandi mynd
sinnj vera ósamrýmanlegan
hlutleysisstefnu Svía. Hann
kvað mikið vera talað um, að
gagnger endurskoðun ætti að
fara fram á Rómarsamningn
um*, en við getum ekki teklð
afstöðu á grundvelli tilgátna.
------------------------«

■m
taki það sárt þegar þú segir
honum að við séum trúlof-
uð?“
Sú staðreynd að ég vissi
það ekki með vissu hindraði
mig ekki í að svara því til
að ég óttaðSst það.
„Þá er gott að g kom fyrr
en ég ælaði mér,“ sagði Pet
er. „Þó þú hefðir varla verið
svo heimsik að trúlofast ein
hverjum öðrum.“
Það furðulega var að nú
fannst mér filhugsunin um
að giftast David blátt áfram
hlægileg, þó mér hefði ekki
fundizt það skömmu áður.
Það var ótrúlegt að tveir
jafn aðlaðandi menn skyldu
hafa kysst mig sama kvöld-
ið! Satt að segja var mikill
munur á kossunum, en það
kom samt ekki í veg fyrir að
ég sagði:
„David hefði orðið góður
eiginmaður.“
„Betri en ég.“
„Varstu ekki full viss um
mig?“ gat ég ekki sÉllt mig
um að segja. „Þó ég hafi
raunar ekki sagt enriþá að ég
vilji giftast þér.“
„Þá er síðasta tækifæri til
að draga sig í hlé,“ stríddi
Peter mér. „En hafirðu í
hyggju að ganga um og kyssa
alla þá menn sem þú sérð, er
kominn tími til að ég geri
þig að heiðvirðri konu- Ég
verð að viðurkenna að ég
hefðj getað verið heldur ró-
mantískari þegar ég bað þín,
en ég ákal bjóða þér út á
morgun til að bæta fyrir það.
Ég skal bjóða þér upp á lág-
væra hljómlist, kampavín,
blóm og vangadans meðan þú
hvíslar „Já, elskan mín,“ þeg
ar ég spyr þig. Hvernig lízt
þér á það?“
„Himneskt “ sagði ég og
sv0 kyssti hann mig aftur. Ég
titraði af geðshræringu þeg-
ar ég gekk upp stigann til her
bergis míns skömmu seinna.
Það var ekk!i fyrr en ég var
háttuð sem efinn sagði til sín-
Var það af afbrýðisemi við
Davd, sem Peter hafði beðið
mín svc lengi? Eða hafði Ro
I
í
IC t
«
Ml M M ► 121
Alþýðublaðiö — 23. ágúst 1961 J5