Alþýðublaðið - 09.01.1962, Síða 4

Guðmundsson:
ónesíu er þriðji stærsti komm
únistaflokkur heims, á eftir
þeim rússneska og kínverska,
en flokltur nn gerði þá skyssu
að hallast meira á sveif með
Kínverjum í de'ilum Rússa og
Kínverja og er því í vanda
staddur vegna þess, að Ind-
ónesar hafa alltaf vantreyst
Kínverjum sem þjoð. Banda-
i-íkjamenn munu heldur ekki
vera sérlega vinsælir í Ind-
ónesíu um þessar mundir, þar
eð þeir hafa stutt Hollend-
inga lijá SÞ í atkvæðagre ðsl
um um Irían.
Þó að tekizt hafi að bæla
niður uppreisnina, á stjórnin
enn í höggi v'ð sjóræningja
og smyglara og er talið, að
aðeins tveir þriðju hlutar þess
útflutnings, er berst til Singa
pore frá Indónesíu hafi farið
úr landi með löglegu móti.
Hernaðarástand ríkir enn
í land'nu og mun sennilega
svo verða, þar til hinu yfir-
lýsta markmiði Soekarnos að
innlinia Vestur Irían er náð.
Er v'ð því að búast, að allt
annað, er gera þarf í landinu,
verði látið sitja á hakanum,
þar til því takmarki er náð.
Soekarno er yfirle'tt tal-
inn vinsæll meðal alþýðu
manna, en gera má ráð fyrir
að hann hyggist styrkja vin
sældir sínar með því að inn-
lima Vestur Irían. Wfínnir
þetta óþægilega á það, að ýms
ir hafa viljað halda því fram,
að Hr shna Menon landvarna
ráðherra Indiands, hafi heimt
að að farið yrði út í Goa ævin
týrið af þeim sökum, að hann
hafi talið þingsætj sitt í Bomb
ay ótryggt, ef hann gæti ekki
gert e tthvað til að auka vin
sældir sínar.
Niðurstaða alls þessa er,
að tveir af hclztu forvígis-
mönnum hlutlausra hafa
reynzt fúsir til að fórna sátt
mála Sameinuðu þjóðanna á
altari landv'nninga. Mennirn
ir, sem mest fordæma „ný-
Iendustefnu“ og „valdbeit-
ingu“ (að undansl^ild(um
kommún stum að sjálfsögðu)
hafa reynzt mjög fúsir til að
beita e nmitt þessum ráðum,
þegar þeim er sjálfum hagur
að slíku. Þannig eru nú heil-
indin. Tvöfaldur „standard“
skal blífa, einn fyrir þá sjálfa
annar fyrir vestrænar ,,ný-
Iendþjóðir“
Guðni

+ HOFUÐSMENN hlut-
Iausra í Asíu, þeir Nehru, for
sætisráðherra Indlands, og
Soekarno. forseti Indónesíu,
gerast all-umsv'famiklir um
þessar mundir, stríða og hóta
stríði í landvinnmgaskyni og
virðist nú vera djúpt orð ð á
þe'irili margbásúnuðu kröfu
hlutlausra um „sjálfsákvörð-
unarrétt", sem þessir tveir
herramenn hafa verið hvað
háværast'r um.
Nehru réðist jnn í Goa og
tók það Iandssvæði á skömm-
um tíma. Það má vel vera, að
honum finnist ekki ástæða til
að framfylgja kenn ngunnx
um sjálfsákvörðunarrétt í því
tilfelli vegna þess að íbúarn-
ir séu Indverjar. En þess ber
einnig að geta, að mikill
fijölt? íbúanna er krisénn,
en ekk' Brahmatrúarí og er
vanaíri portúgölsku en ensku,
sem er það mál, sem Indverj-
ar no4a mest til að tala saman
— vegna ólíkra mállýzkna.
— Nehru hefur ekki dottið í
hug að afsaka þetta uggvæn-
lega frávik frá fyrri kenn'ng-
um sínum, heldur hefur hann
lýst yfir „undrun“ sinni og
„furðu“ yfir þeirr; miklu
gagnrýni, sem aðgerðir hans
hafa sætt víða um hemr.
Það má segja, að taka Goa
sé í sjálfu sér smáatriði, og
flest'r munu vera á þeirri
skoðun, að raunverulega til-
heyri landssvæði þetta Ind-
verjum og þrjózka Portúgala
við að afhenda þeim það hafi
verið frále't. En viðbrögð'in
hjá Sameinuðu þjóðunum við
þessu fráviki Nehrus frá yf-
irlýstum höfuðmarkmiðum
sínum hafa orð'ð slík, að stór
hætta verður að teljast, ekki
aðeins fyrir Sameinuðu þjóð-
irnar heldur einnig fyr'r frið
inn í heiminum, Settur hefur
verið tvöfaldur „standard“
hjá samtökunum. Annar for-
dæm'r vestrænar þjóðir fyr-
ir árásir (sbr. Suez), en hinn
afsakar „and-nýlendu“ land-
vinninga. Bæði Stevenson,
fulltrúi Randaríkjanna hjá
SÞ, og Home lávarður, utan-
rík'sráðherra Breta, lögðu
höfuðáherzlu á hættuna af
þessum tvöfalda „standard",
er þeir gagnrýndu aðgerðir
Indverja, en allt kom fyrir
ekki.
Það er líka eitt, sem Nehru
varar sig sennilega ekki á, en
það er, að með þessum tvö-
falda ,,standard“ hefur hann
raunverulega opnað Kínverj-
um leið til að telja aðgerð'r
sínar á norðurlandamærum
Indlands leiðréttingu á landa
mærum, sem hafi verið vit-
laust dregin í upphaf', og það
undir nýlendustjórn í þokka-
bót. Samkvæmt þessu tilheyr
ir Kashmir, sem Pakistanar
og Indverjar hafa deilt um
árum saman, þeim, sem mátt-
'nn hefur til að halda land-
inu. Það ber allt að sama
brunni: Ne~hru hefur algjör-
lega snúið baki við fyrri
kenningum sínum og jafn-
framt misst mest af þe'rri
miklu ýirðimgu, sem borin
var fyrir lionum og friðar-
stcfnu hans um allan heim
áður.
En það er ekki verst, að
e nn maður skuli missa tiltrú
hversu sárt sem manni kann
að finnast það. ifið versta er
það, að mikil hætta er á, að
önnur ríki dragi sinn lærdóm
af aðgerðum hans og v ð
brögðum Sameinuðu þjóð-
anna. Soekarno var ekki
seinn á sér að Iofa fram-
kvæmd fyrri liótana sinna
um að taka með valdi Holl-
enzku Nýju Guíneu eða Vest-
ur Irían. og er þó krafa hans
til þess landssvæðis á sýnu
ve kari rökum raist en krafa
Indverja til Goa.
Þegar þetta er skrifað, hafa
Indónesar Þegar lokað loft-
helginni yfir eyríki sínu og
Vestur Irían og er jafnvel
búizt við 'nnrás þeirra þá og
þegar. Ilollendingar hafa þeg-
ar teygt sig langt í samkomu
lagsátt, m.a. fallið frá kröfu
<sinm um sjálfsiákvörðunar-
rétt Papúannna, sem byggja
Nýju Guineu, en þe r eru af
allt öðrum kynstofni en Ind
ónesar. Þarna er því ekki
neitt annað að ræða það, að
gömul nýlenda vill koma sér
upp nýlendu.
Ilvers konar ríki er svo Ind
ónesía, sem ]otið hefur stjórn
Soekarnos síðan ríkið fékk
sjálfstæði úr höndum Holl-
le.nd' nga? Stjprn Soekarnos
hefur verið mjög misjafnlega
liðin og er þess skemmzt að
minnast, að 1958 var gerð víð
tæk uppreisn gegn stjórn
hans víða á eyjunum og tókst
ekki að kveða hana endanlega
niður fyrr en á s.l. án.
Tvær uppskerur hrísgrjóna
í landinu hafa brugðizt vegna
þurrka, svo að nú flytur Ind-
ónesía ekki lengur út hrís-
grjón, heldur verður að
skammta þau heima fyrir.
Stjórnin hefur bannað all-
mörg blöð, bæði v’nstri og
hægri manna, fyrir að fylgja
ekki ,, línu“ stjórnarinnar í
ýmsum málum. Sterkust
munu tengsl landsins vera
við Japan, en það hefur einn
;g góð samskipti við Ástralíu
Kommúnistajllokkur Ind-
Var Napóleon
byrlað eitur ?
SÆNSKUR tannlæknir, dr.
Stei; Forshuvud, telur sig
hafa fært :heim sönnur á því,
,að Napóleoni I. hafi verið
byrlað eitur. Sænski læknir-
inn fór til Parísar fyrir nokkr
'Um mánuðum til að sanrlfæra
sjálfan sig og aðra um að
íþessi kenning væri rétt.
Hann gekk þar á fund Hen-
ris LachouqUe, sem hefur
ur nið að söfnun allra þeirra
hlut|i, sem Naþóleon til-
heyrðu, og bað hann um lokk
úr hári keisarans. Laehouque
lét sænska læknjnum í té
hárlokk, sem Marohand, her
bergisþjónn Napóleors, sneið
úr hári keisarans ,að honum
nýlátnum. Eins og kunnugt
er lézt Napóleon í útlegð á
eyjunni St- Iielenu 5. muí
'árið 1821.
Dr. Forshuvud sendi hár-
lokkinn til rannsóknar á
efnarannsóknarstofu Glas-
gow-liáskóla. Sú rannsókn
leiddi í Ij'ós, iað mikið arsen-
ik-magn fannst á hárum Na-
póleons og miklu meira en
eðlilegt gat á rokkrun hátt
talizt.
Nú þóttist dr. Furshuvud
standa með pálmann í hönd
Hinn fullkomni glæpur: Napólen 1. á líkbörunum
DR. FORSHUVUD
unum, — en hann hafði e:nn-
ig á takteinum kenningu um
Iþað, hver hefði 'framið glæp
inn. Það var að Ihans kenn-
ingu ungur greifi, Charles
Tristan de Montholon. Hann
hugði gott til þess, að Bour-
bonar kæmust aftur til valdta
ií Frakklandi, því að þá áttx
'hann von metorða. Tann-
lækr.iirinn dregur ályktuii
sína um sekt greifans eink-
um af því, að honn er sá
eini meðal fylgdarliðs Napó-
leons á eyjunni, sem ekki
getur um heilsuleysi keisar-
ans í dagibókum sírium. Aðrir
þjónar keisarans faka það
þrásinnis fram, að keisarinn
hiaíi kennt lasleika. Ýmist
þjáist hanri af kuldiaflogum
ieða sviti sprettur út um
hann allan. Stundum á hami
erfitt um mál, og stundum
eru aupu hans svo viðkvæm
'fyrir Ijó-i, að hann' þolir
enga birtu. Allt eru þetta ein
kenni i'irsenik-sitrunar, seg-
ir sænski tannlækrirnn, sem
ihann telur að morðinginn
Framhald á 12. síðu.
IMíliiMI
ig 9. janúar 1962 — Albýðublaðið